-- Π. Μπίτσικα («ΒΗΜΑ»): Αναφέρεται και στην απόφαση της ΚΕ ότι δε δημιουργεί πραγματικό και ανυπέρβλητο εμπόδιο στα αντιλαϊκά τους σχέδια η λαϊκή δυσφορία, αν εγκλωβίζεται στον εύκολο δρόμο της αποχής, της παραίτησης. Θεωρείτε, ενόψει των εκλογών, ότι είναι ορατός ο κίνδυνος να διοχετευθεί η δυσαρέσκεια στην αποχή; Ενδεχομένως, κάποιοι να το προπαγανδίσουν και ως επιλογή αντίδρασης ηχηρής.

-- Ούτε είμαστε βέβαιοι ότι θα είναι έτσι ούτε μπορούμε και να το αποκλείσουμε. Δοκιμάστηκε η αποχή και στις ευρωεκλογές, δοκιμάστηκε και στις εθνικές εκλογές, λιγότερο, αλλά δοκιμάστηκε. Και είδατε τα αποτελέσματα.

Τώρα, βεβαίως, οι παγίδες είναι πολύ περισσότερες. Παραδείγματος χάρη, με τους δήθεν ανεξάρτητους. Οποιος λέει ότι είναι ανεξάρτητος, το λέει όχι μόνο για να κλέψει ψήφο, βεβαίως το κάνει γι' αυτό, αλλά γιατί δε θέλει να απαντήσει για το μνημόνιο, για την κρίση, για τις ιδιωτικοποιήσεις, για τους μισθούς, για τις συντάξεις. Δε θέλει να πάρει θέση γι' αυτά και η εύκολη λύση είναι να ασχοληθεί με ορισμένα τοπικά ζητήματα διαχειριστικά. Ενα αυτό.

Δεύτερον, έχουμε και άλλες συνειδητές παγίδες και δόκανα. Εμφανίζονται 2 - 3 υποψήφιοι στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, 2 - 3 υποψήφιοι στη Νέα Δημοκρατία, 6 - 7 από δω κ.λπ. Βεβαίως, μπορεί να απηχεί τη φιλοδοξία να γίνουν δήμαρχοι και περιφερειάρχες, αλλά είναι και σκόπιμο, διότι ξέρετε τι είναι οι τοπικές εκλογές. Διαμορφώνουν ψηφοδέλτια και πάνε τοπικά και λένε: Τώρα δεν είναι πολιτικές εκλογές, δε βγάζεις κυβέρνηση, είναι τοπικές, συγγενείς, φίλοι κλπ. Διαμορφώνονται μηχανισμοί παγίδευσης των ανθρώπων.

Η Τοπική Διοίκηση, δεν είναι πια Αυτοδιοίκηση, πολύ περισσότερο με τον «Καλλικράτη» είναι τοπικοί, κρατικοί μηχανισμοί, οι οποίοι μάλιστα επιφορτίζονται να περάσουν μεγάλο όγκο, ποσότητας και ποιότητας, της κεντρικής πολιτικής. Παγίδες υπάρχουν.

Γι' αυτό λέμε ότι αν δεν έχεις καθαρό ότι η κρίση είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, δεν είναι κρίση που την προκάλεσε η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ. Αλλο, με την πολιτική τους βοηθάνε στην εκδήλωση, στην όξυνση της κρίσης.

Αν δεν ξεκαθαρίσεις ορισμένα τέτοια πράγματα και αρχίζεις: υποψήφιος είναι ο κουμπάρος του κουμπάρου, ω κουμπάρε, ή πας στη λογική ατομικά να λύσεις το ζήτημα μέσω των εκλεγμένων και μάλιστα σε συνθήκες μιας νέας κατάστασης που ούτε τα κλασικά ρουσφέτια δεν μπορούν να γίνουν, τότε, να το πω καθαρά, θα είσαι και άξιος της τύχης σου.

Εμείς, βεβαίως, δε μιλάμε έτσι στο λαό ούτε ποτέ θα του πούμε «είσαι άξιος της τύχης σου». Ισα - ίσα θεωρούμε ότι ο λαός είναι άξιος μιας πολύ καλύτερης δράσης και συμβολής. Αλλά έτσι είναι το πράγμα. Οι παγίδες θα είναι πολύ μεγάλες.

Ακούμε τώρα για την αλλαγή της δομής της κυβέρνησης. Δηλαδή τι θα γίνει με την αλλαγή της δομής της κυβέρνησης; Θα επιστραφούν, θα αυξηθούν οι συντάξεις που κόπηκαν; Θα καταργηθεί η γενιά των 500 ευρώ και των 700; Θα καταργηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις; Απλώς κάθε κυβέρνηση κοιτάζει να κάνει ένα λίφτινγκ και να κοροϊδέψει τον κόσμο. Αυτό είναι.

Επομένως, υπάρχουν παγίδες, αλλά θεωρούμε ότι τα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί πια συνεχώς να πέφτουν στις ίδιες παγίδες, ούτε στις παλιές ούτε στις καινούργιες.