Είναι καθιερωμένο πλέον πριν από τη διεξαγωγή τοπικών εκλογών να εμφανίζονται διάφοροι υποψήφιοι που προέρχονται από συγκεκριμένα αστικά κόμματα ως ανεξάρτητοι υποψήφιοι που διεκδικούν το χρίσμα του δημάρχου ή του περιφερειάρχη. Μάλιστα, πολύ συχνά αυτό το συνδέουν με το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που πρέπει να είναι «κυρίαρχος, ανεξάρτητος από κομματικές εξαρτήσεις» και άλλα τέτοια. Ηδη, με δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο έχουν αρχίσει να εμφανίζονται τέτοιες περιπτώσεις είτε γνωστές από προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις είτε νεοεμφανιζόμενοι (σ.σ. για παράδειγμα παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών) που διαφημίζονται ως «ανεξάρτητοι», «αντίθετοι στη λογική του κομματικού χρίσματος», όπως για παράδειγμα δηλώνουν υποψήφιοι σε 13 δήμους της χώρας με κοινή τους δήλωση. Βέβαια, αν προσέξει κανείς καλύτερα τα ονόματα των υποψηφίων θα καταλάβει ότι μόνο ...ανεξάρτητοι δεν είναι από πολιτική σκοπιά, άσχετα εάν δεν έχουν ανακηρυχθεί επίσημα από κάποιο αστικό κόμμα.

Οι επικείμενες τοπικές εκλογές του Νοέμβρη έχουν έντονο πολιτικό χαρακτήρα. Διεξάγονται μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και άγριας επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Στην πραγματικότητα οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι μια ακόμα μάχη, στην οποία συγκρούονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης, με βασικό πυρήνα τη στρατηγική διεξόδου από την κρίση. Είναι καθαρό ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λεγόμενων τοπικών προβλημάτων είναι απόρροια της γενικής πολιτικής γραμμής. Εκτός αν όσοι εμφανίζονται ως «ανεξάρτητοι» και προτείνουν «πράσινο, πεζοδρόμια και ποδήλατα», θεωρούν ότι αυτά είναι τα βασικά προβλήματα των ανέργων, των συνταξιούχων, των νέων ζευγαριών.

Από τη μία πλευρά, υπάρχουν οι μεγαλοβιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι και τα αστικά κόμματά τους και δήθεν ανεξάρτητοι υποψήφιοι, καλούν το λαό να ψηφίσει εκπροσώπους σε δήμους και περιφέρειες που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.. Και από την άλλη, οι κοινωνικές δυνάμεις της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων μικρών εμπόρων, βιοτεχνών, επαγγελματιών, της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των νέων, των συνταξιούχων, των γυναικών, των νέων ζευγαριών. Τα συμφέροντά τους και οι αγωνίες τους βρίσκονται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση και γι' αυτό πρέπει να ταχθούν με τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ σε όλη τη χώρα, σε κάθε δήμο και περιφέρεια.

Ενα νέο στοιχείο σε σχέση με παλαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις σε τοπικό επίπεδο, είναι η εφαρμογή του «Καλλικράτη». Οταν με αυτή την αντιδραστική μεταρρύθμιση θα αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι και η τοπική φορολογία, τι θέση θα πάρουν οι «ανεξάρτητοι» υποψήφιοι; Οταν χιλιάδες άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους, οι «ακομμάτιστοι» θα τους στέλνουν για βόλτα με ποδήλατο να ξεχάσουν την ανεργία; Οταν με τον «Καλλικράτη» οι υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας που έχει ανάγκη ο λαός, θα είναι μόνο για όσους έχουν υψηλά εισοδήματα, οι «αδέσμευτοι» υποψήφιοι θα φτιάχνουν πράσινες πλατείες για να μαζεύονται οι εργαζόμενοι και να κλαίνε τη μοίρα τους;

Δεν πρόκειται να υπάρξει - όπως έχει αποδείξει η ιστορία - ούτε ένας εκλογικός συνδυασμός για τα τοπικά όργανα, που να μην έχει άμεση διασύνδεση με κάποιο πολιτικό κόμμα, είτε να στηρίζεται από περισσότερα του ενός κόμματα. Οταν μάλιστα οι εργαζόμενοι ακούν μεγάλα λόγια, ότι ο τάδε συνδυασμός είναι υπεράνω κομμάτων, πρέπει να... κουμπώνονται ακόμα περισσότερο. Και μάλιστα, σήμερα σε συνθήκες κρίσης, τα λαϊκά στρώματα είναι υποχρεωμένα από τα πράγματα να αποδοκιμάσουν τις όποιες «ανεξάρτητες» υποψηφιότητες. Επιπλέον, υπάρχουν και συγκεκριμένα παραδείγματα όπου υποψήφιοι συνδέονται άμεσα με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ετσι κι αλλιώς, πριν από τις εκλογές όλοι ανεξαιρέτως είναι υποχρεωμένοι να τοποθετηθούν για συγκεκριμένες πολιτικές, άρα και για κόμματα που τις ασκούν ή τις υποστηρίζουν ή τις ανέχονται. Πολύ περισσότερο που μετά τις εκλογές οι εκλεγμένοι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν την κυβερνητική πολιτική, την πολιτική των κομμάτων που στηρίζουν ή ανέχονται την επιχειρηματική δράση. Το τι στάση κρατάς απέναντι σε αυτό, είναι κριτήριο για το πόσο «ανεξάρτητος» ή «εξαρτημένος» από μια συγκεκριμένη πολιτική που χτυπά αλύπητα τη λαϊκή οικογένεια.

Οσοι υποστηρίζουν ότι μπορεί να ασκήσουν πολιτική στην Τοπική Διοίκηση με μοναδικό κριτήριο το δικό τους «πιστεύω», με μοναδικό κριτήριο την «ανεξαρτησία» τους από κόμματα, στην καλύτερη περίπτωση, υποτιμούν ότι την άλλη μέρα των εκλογών θα έχουν δύο επιλογές: `Η θα πειθαρχήσουν και θα εφαρμόσουν αντιλαϊκή πολιτική τοπικά, ή θα αντισταθούν, θα καλέσουν το λαό και θα στηρίξουν τα λαϊκά αιτήματα, σε αντίθεση τόσο με τη ΝΔ όσο και με το ΠΑΣΟΚ. Ουδέτερη τοπική πολιτική, όπως ουδέτερη γενικά πολιτική, δεν υπάρχει. Για παράδειγμα, ένας δήμαρχος όταν θα κληθεί να εφαρμόσει τις προβλέψεις του «Καλλικράτη» για την επιβολή και είσπραξη φόρων ή θα υλοποιήσει αυτές τις κατευθύνσεις ή θα αντισταθεί και μαζί με το λαϊκό κίνημα θα διεκδικεί. Μέση λύση δεν υπάρχει.

Με αυτό το κριτήριο πρέπει να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Να αποφύγουν τις παγίδες που τους στήνουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με τους δήθεν ανεξάρτητους που «κατεβάζουν», με σκοπό να δημιουργήσουν «αναχώματα» στην έκφραση της δυσαρέσκειας του λαού απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική τους. Η εκλογή κομμουνιστών και συνεργαζόμενων μαζί τους στα όργανα της τοπικής διοίκησης έχει ένα σκοπό: Να εκφραστεί η αγανάκτηση, η διαμαρτυρία και η καταδίκη της κυρίαρχης πολιτικής και των εκφραστών της στην τοπική διοίκηση. Να υπάρχει μέσα στα όργανα αυτά η φωνή του λαού, που θα αποκαλύπτει, θα δυσκολεύει, θα ενημερώνει και θα στηρίζει τα λαϊκά συμφέροντα. Να υπάρχει μέσα στα όργανα μια απόλυτα «εξαρτημένη» και «δεμένη» με τα λαϊκά συμφέροντα και την πάλη για την ικανοποίησή τους παρουσία.