Μπορεί σήμερα η ηγεσία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών να εμφανίζεται ότι καταδικάζει τα σχέδια ξεπουλήματος του ΟΣΕ, αλλά έχει μεγάλες ευθύνες για όσα απειλούν εργαζόμενους και επιβάτες. Οταν, από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 οι ταξικές δυνάμεις του κλάδου προειδοποιούσαν και καλούσαν σε έγκαιρη οργάνωση κατά της «απελευθέρωσης» των μεταφορών, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ ουσιαστικά απαντούσαν πως δεν τρέχει και τίποτα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο 28ο Συνέδριο της ΠΟΣ (Οκτώβρης 1998), με ευθύνη αυτών των παρατάξεων, δεν εξετάστηκε καν ο νόμος που από τότε έστρωνε το έδαφος για το ξεπούλημα. Στο «πρόγραμμα δράσης» που ενέκριναν τότε ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, το πάγιο - ομόφωνο αίτημα όλων των σιδηροδρομικών, για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα του ΟΣΕ, αντικαταστάθηκε από την αναφορά στη «διασφάλιση του κοινωνικού χαρακτήρα της επιχείρησης». Για την ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων τομέων του ΟΣΕ, τη σύσταση θυγατρικών εταιρειών και την εισβολή των εργολάβων, το μόνο που έλεγαν ήταν πως αρκεί «η δημιουργία θυγατρικών να αφορά μόνο εξωσιδηροδρομικές δραστηριότητες».

Ακόμα και σήμερα, όμως, οι «διαφωνίες» που έχουν, αφορούν στον τρόπο που θα γίνει το ξεπούλημα. Μόλις την περασμένη Πέμπτη, από τη μία ο πρόεδρος της ΠΟΣ διαμήνυε ότι η Ομοσπονδία είναι έτοιμη «να ματώσει» για να εμποδίσει τα κυβερνητικά σχέδια, κι από την άλλη η ΠΟΣ μοίραζε ανακοινώσεις όπου ζητούσε «να αφεθεί να λειτουργήσει με επιχειρηματικά κριτήρια, διαμορφώνοντας μόνος του τη δρομολογιακή και τιμολογιακή πολιτική του». Δηλαδή, κι αυτοί επιχείρηση το θέλουν τον ΟΣΕ. Ομως, μία επιχείρηση που αναζητά γρήγορο και μεγάλο κέρδος, δε θα σεβαστεί την ασφάλεια ούτε των εργαζομένων ούτε των επιβατών, όπως άλλωστε το επιβεβαιώνει η πορεία του ΟΣΕ και την τελευταία δεκαετία.