Σε καθολική αντεπίθεση, με όρους ρήξης και ανατροπής, κάλεσε τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο του ΟΣΕ στη Μενεμένη η Αλέκα Παπαρήγα, στη διάρκεια της συνάντησης που είχε μαζί τους, χτες το πρωί, στο πλαίσιο της περιοδείας της στη Θεσσαλονίκη.

Ξεκαθάρισε ότι σήμερα χρειάζεται αγώνας συστηματικός, με σχέδιο. Αγώνας ο οποίος δε θα περιορίζεται στην άσκηση πίεσης πάνω σε μια κυβέρνηση, αλλά θα δημιουργεί τους όρους για ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης και για το πέρασμά της στα χέρια της εργατικής τάξης.

Στον ΟΣΕ, από χτες άρχισαν οι περικοπές των δρομολογίων (15 από τη Θεσσαλονίκη προς διάφορους προορισμούς) προκειμένου να δοθούν άδειες και ρεπό στους εργαζόμενους. Από μόνο του αυτό το γεγονός αποδεικνύει τη δραματική έλλειψη προσωπικού. Στο εργοστάσιο του ΟΣΕ στη Μενεμένη πριν από 20 χρόνια εργάζονταν περίπου 700 - 1.000 εργαζόμενοι. Σήμερα απέμειναν να δουλεύουν περίπου 170.

Οι ελλείψεις προσωπικού (καθαριστές, ξυλουργοί, κλπ.) αντιμετωπίζονται με εργολαβίες, που απασχολούν τους εργαζόμενους με μισθούς πείνας. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι τα τρία εργοστάσια βαριάς επισκευής βαγονιών που λειτουργούν σε Θεσσαλονίκη (Μενεμένη), Αθήνα και Βόλο δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες συντήρησης του τροχαίου υλικού. Αυτό όμως δεν αποτελεί πρόβλημα για τον ΟΣΕ, αφού δεν πραγματοποιεί τις περιοδικές επιθεωρήσεις που όφειλε να κάνει, ώστε να εντοπίζει και να αντιμετωπίζει άμεσα τα προβλήματα.

Στο πλαίσιο της πολιτικής ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να παραδώσει και το «φιλέτο» της συντήρησης στους ιδιώτες (ξεκίνησε ήδη με τους εργολάβους). Μάλιστα, οι εργαζόμενοι φοβούνται ότι η απόφαση της διοίκησης να δώσει τις άδειες και τα ρεπό που οφείλει στους εργαζόμενους εντάσσεται στο πλαίσιο της επερχόμενης ιδιωτικοποίησης.

Στη συνάντηση που είχε με την Αλέκα Παπαρήγα αντιπροσωπεία του Συνδέσμου Σιδηροδρομικών Βόρειας Ελλάδας (ΣΒΒΕ), ο πρόεδρός του, Γ. Βλάχος, σημείωσε πως η επίθεση που εξελίσσεται από κυβέρνηση και ΜΜΕ, με στόχο να φορτώσουν στους εργαζόμενους την ευθύνη για τα ελλείμματα και τα χρέη του ΟΣΕ, εντάσσεται στο πλαίσιο της προσπάθειας διαμόρφωσης κλίματος για την παράδοση των «φιλέτων» της μεταφοράς και της ακίνητης περιουσίας του ΟΣΕ στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Μιλώντας σε συγκέντρωση των εργαζομένων η Αλέκα Παπαρήγα τους κάλεσε να ξεχωρίσουν τι είναι το ξεπερασμένο και τι είναι το σύγχρονο. Εξήγησε ότι σύγχρονο είναι ο Σιδηρόδρομος να είναι δημόσιο μέσο μεταφοράς, με φθηνό εισιτήριο που θα διασφαλίζει ασφαλείς - σύγχρονες μεταφορές και τα εργασιακά δικαιώματα των εργατοϋπαλλήλων. «Δεν υπάρχει κάτι να αντικαταστήσει τον ΟΣΕ. Αυτό που χρειάζεται είναι να γίνει πραγματικά δημόσιος, στην υπηρεσία του λαού και πραγματικά σύγχρονος», είπε.

«Υπάρχει και αυτό το εργοστάσιο», είπε σε άλλο σημείο. «Τα βαγόνια, ας πούμε, των σιδηροδρόμων είχαν σχέση και με την κατασκευή τους στα ναυπηγεία, τα οποία είχαν εξειδικευτεί στην κατασκευή και των βαγονιών. Εχουν σχέση ενδεχομένως και με την ΕΛΒΟ. Και με αυτή την έννοια εμείς λέμε ότι θα έπρεπε να υπάρχει ενιαία κρατική πολιτική και στα μέσα μεταφοράς και στον κατασκευαστικό τομέα μέσων μαζικής μεταφοράς. Οταν λοιπόν ο ΟΣΕ πωλείται και συρρικνώνεται, σημαίνει ότι το χτύπημα είναι ευρύτερο και στη βιομηχανία μετάλλου και στην επισκευαστική βιομηχανία, έστω και αν αυτή λέγεται μόνο ναυπηγεία ή ναυπηγοεπισκευαστική.

Χάνεται τεχνογνωσία, χάνονται πολλές θέσεις εργασίας και συρρικνώνεται απελπιστικά ένας κλάδος ο οποίος στην Ελλάδα έχει και καλή παράδοση και κυρίως, κατά τη γνώμη μας, έχει και πολύ καλή προοπτική».

Η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε ακόμα: «Χρειάζεται ο λαός να βρει τη λύση μακριά όχι μόνο από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά μακριά από την κυρίαρχη τάξη. Να το πούμε κι αλλιώς: Ανατροπή της εξουσίας.

Χρειάζεται να οπλιστούμε με σχέδιο, με ικανότητα, με κατάλληλους ελιγμούς που φέρνουν το κίνημα μπροστά και δεν το πισωγυρίζουν. Να μπορέσουμε και κάτι να διασώσουμε και τουλάχιστον να ξαναπάρουμε πίσω αυτά που μας στέρησαν και να δημιουργήσουμε μια καινούρια κατάσταση μιας κοινωνίας, που θα οργανώνεται για τη λαϊκή ευημερία με πρωταγωνιστή το λαό κι όχι με πρωταγωνιστή τα μονοπώλια.

Διεκδικούμε όχι μόνο να μην πουληθεί ο ΟΣΕ αλλά να απλωθεί το δίκτυο, να ανήκει στο δημόσιο 100%, διεκδικούμε φτηνό λαϊκό εισιτήριο για τον ΟΣΕ, διεκδικούμε δουλειά για όλους τους εργαζόμενους, καλύτερες συνθήκες δουλειάς, ανθρώπινους μισθούς και συντάξεις.

Να δυσκολέψουμε την εφαρμογή του μνημονίου, να καταργηθεί το μνημόνιο. Και αν πουληθεί ο ΟΣΕ γιατί δεν μπορέσαμε να το αποτρέψουμε, αυτή η πράξη να καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού, να ανοίξει ένα κιτάπι ο λαός που θα λέει θα ξανάρθει ο ΟΣΕ στα χέρια μας. Οχι στα χέρια μιας κυβέρνησης, αλλά στα χέρια του λαού. Οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ να μην πληρώσουν το μάρμαρο».