Οσο μαζικοποιείται το μέτωπο που αντιπαλεύει τα αντιλαϊκά μέτρα, τόσο μεγαλώνει η λύσσα της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της για τους εργατικούς αγώνες. Τι επιδιώκουν; Θέλουν το λαό τρομοκρατημένο, με τα συνδικαλιστικά δικαιώματα στο γύψο, ώστε το κεφάλαιο να μπορεί ανενόχλητο να επιβάλλει ανατροπές που κάνουν φτηνότερη την εργατική δύναμη. Γι' αυτό η αστική τάξη, τα κόμματα και τα πρόθυμα παπαγαλάκια της στοχοποιούν τους εργατικούς αγώνες και τους συκοφαντούν, λέγοντας προκλητικά ότι σε καιρούς οικονομικής κρίσης είναι καταστροφικό να υπάρχουν αγώνες, να αναπτύσσονται κινητοποιήσεις. Τι προσπαθούν να κρύψουν; Οτι τα μέτρα που προωθούν για τη σωτηρία του κεφαλαίου είναι μέτρα που οδηγούν την εργατική λαϊκή οικογένεια στη χρεοκοπία.

Η πλουτοκρατία είναι δύναμη καταστροφής και όχι ο λαός. Οι κηφήνες κεφαλαιοκράτες είναι αυτοί που επενδύουν με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος και αφήνουν τώρα τα συσσωρευμένα κεφάλαια στα σεντούκια τους, προσδοκώντας καλύτερους όρους για να κάνουν επενδύσεις. Καλύτεροι όροι, όμως, για το κεφάλαιο, σημαίνει φθηνότερη εργατική δύναμη. Από εκεί προκύπτουν και τα αντιδραστικά μέτρα, που καταστρέφουν τη ζωή των εργαζομένων, του λαού. Οι ονομαστικές μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας και της Πρόνοιας αυξάνουν τη σχετική και απόλυτη φτώχεια για την εργατική λαϊκή οικογένεια.

Αυτή η βάρβαρη πραγματικότητα και η συσσωρευμένη λαϊκή πείρα από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού είναι που βγάζει το λαό στο δρόμο. Και όσο μεγαλώνει η αγανάκτηση, όσο περισσότεροι εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, νεολαίοι και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων πυκνώνουν τις γραμμές του ταξικού κινήματος, τόσο αυξάνονται οι κίνδυνοι για την αστική τάξη να αποκαλυφθεί ο παρασιτικός της ρόλος και η στρατηγική των κομμάτων που την υπηρετούν. Τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος να συνειδητοποιήσουν πλατιά λαϊκά στρώματα ότι καμιά ευθύνη δεν έχουν για την καπιταλιστική κρίση, για τα ελλείμματα και τα χρέη που πάνε να τους φορτώσουν.

Στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι πολύ δυσκολότερα για τους αστούς. Γιατί η εργατική τάξη και ο λαός έχουν στην πολιτική πρωτοπορία των αγώνων τους το ΚΚΕ. Εχουν δίπλα τους το ΠΑΜΕ. Κι' αυτό γεννάει επιπλέον φόβο στο κεφάλαιο. Επειδή ξέρει πως αν η λαϊκή αγανάκτηση συναντηθεί με την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, με την προοπτική της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, όπου όλα τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, τότε η λαϊκή πάλη μπορεί να φέρει τα πάνω - κάτω, να τους σαρώσει. Να τους αφαιρέσει αυτό που τους δίνει την εξουσία μέσα στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης: Τα μέσα παραγωγής. Το παρασιτικό κεφάλαιο είναι δύναμη καταστροφής. Το καινούριο θα το γεννήσει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της, όσο κι αν οι αστοί προσπαθούν να καθυστερήσουν αυτήν τη δοσμένη ιστορικά προοπτική.