Αντιμέτωποι με εξευτελιστικές τιμές βρίσκονται και φέτος οι σιτοπαραγωγοί. Η τιμή στο σιτάρι είναι γύρω στα 15 λεπτά, από 45-50 λεπτά που ήταν το 2007 και αναμένεται να πέσει πιο κάτω μόλις συγκομισθεί η παραγωγή το επόμενο διάστημα. Το θέμα είναι ότι οι παραγωγοί πουλούν όλο και πιο φτηνά και οι αλευροβιομήχανοι κερδίζουν όλο και πιο πολλά. Η παραγωγή σιταριού στη χώρα έχει συρρικνωθεί, ενώ οι εισαγωγές είναι μαζικότατες. Η σιτοκαλλιέργεια τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί κατά 2.000.000 στρέμματα περίπου, ενώ το 2009 τα δημητριακά που εισήχθησαν στη χώρα έφτασαν τους 1.746.109 τόνους! Για τους βιομήχανους και τις πολυεθνικές δεν υπάρχει πρόβλημα αν μειωθεί η εγχώρια παραγωγή, αφού μπορούν να κάνουν εισαγωγές και να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν ανενόχλητοι. Ομως από την κατάσταση που έχουν διαμορφώσει ΚΑΠ και ΠΟΕ, χαμένοι βγαίνουν οι μικρομεσαίοι αγρότες και τα λαϊκά στρώματα. Η τιμή παραγωγού στο σιτάρι έχει πέσει δραματικά, όμως μέσα σε μια 10ετία η τιμή του ψωμιού σε σχέση με την τιμή του σιταριού από τριπλάσια έγινε υπερδεκαπλάσια! Πριν το 1981 η χώρα ήταν αυτάρκης σε σιτάρι και δημητριακά και μπορεί να ξαναγίνει πάλι σε όφελος και των μικρομεσαίων παραγωγών και του λαού συνολικότερα. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια άλλη πολιτική, με μια άλλη εξουσία. Μπορεί να γίνει με τη λαϊκή οικονομία και τη λαϊκή εξουσία, όπως την προτείνει το ΚΚΕ, με την κρατικοποίηση των επιχειρήσεων, με τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, με κεντρικό κρατικό σχεδιασμό. Μόνο έτσι το ψωμί της εργατιάς και της αγροτιάς θα είναι γλυκό.