«Εκτός από την προβοκάτσια υπάρχει και η ασυδοσία», εκτιμά στη δεύτερη σελίδα της «Καθημερινής» ο Στ. Κασιμάτης. Και επειδή στόχος των «βαθυστόχαστων» εκτιμήσεών του είναι να συκοφαντηθεί το ΚΚΕ, επιστρατεύει διάφορα φαιδρά, όπως ότι «προφανώς, οι τρεις νεκροί δεν ήσαν εργαζόμενοι κατά την αντίληψη του Θ. Παφίλη, αφού για το ΚΚΕ εκείνη την ημέρα οι εργαζόμενοι είχαν την υποχρέωση να είναι με το μπλοκ του ΠΑΜΕ και πουθενά αλλού. Οι άνθρωποι που εργάζονταν την ημέρα της απεργίας και έχασαν τη ζωή τους πιθανόν να ήσαν... απεργοσπάστες;». Αυτό κι αν είναι λάσπη σε βάρος του ΚΚΕ και των δυνάμεων του ΠΑΜΕ! Αυτό κι αν είναι χολή σε βάρος των ίδιων των εργαζομένων, είτε επιλέγουν το δρόμο του αγώνα, είτε υποκύπτουν στην εργοδοτική τρομοκρατία! Αυτό κι αν είναι ασυδοσία και βεβήλωση νεκρών! Αυτό κι αν είναι θράσος απέναντι στο Κόμμα που έχει μετρήσει νεκρούς εργάτες από τη βία κρατικών ή παρακρατικών μηχανισμών!

Το παραλήρημα του Κασιμάτη δε σταματάει εκεί. Αφήνοντας να εννοηθεί ότι η ευθύνη των προχτεσινών επεισοδίων και της τραγικής κατάληξής τους βαραίνει το ΚΚΕ, αποφαίνεται ότι «η Αριστερά έκανε ό,τι μπορούσε για να αποσείσει κάθε ευθύνη για τα γεγονότα, καταφεύγοντας στην προσφιλή της λενινιστική σοφιστεία ότι ο υπαίτιος είναι πάντα όποιος ωφελείται». Επειδή, βέβαια, δεν τον συμφέρει να πει ποιος ωφελείται από τα προχτεσινά επεισόδια - όπως άλλωστε συμβαίνει εδώ και χρόνια με τις γνωστές ομάδες που προκαλούν επεισόδια σε λαϊκές και νεολαιίστικες κινητοποιήσεις - καταλήγει να κατηγορεί το ΚΚΕ ότι υποθάλπει συστηματικά τη βία, καθώς «χρησιμοποιεί απροκάλυπτα τη βία στους αγώνες του. Ο αποκλεισμός του λιμανιού στον Πειραιά και η ομηρία τουριστών που επρόκειτο να επιβιβασθούν σε κρουαζιερόπλοιο ήταν βία. Μόλις τις προάλλες, ο Μάκης Μαΐλης του ΚΚΕ είπε από τηλεοράσεως ότι δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα, επειδή δεν το έχει ψηφίσει!». Βέβαια, για το κατά πόσον εφαρμόζονται και τηρούνται μια σειρά διατάξεις του ίδιου του Συντάγματος, όπως, για παράδειγμα, για δικαιώματα σε σχέση με την εργασία, με την Παιδεία, με την Υγεία ή και με κυριαρχικά δικαιώματα, τόσο ο εν λόγω δημοσιολόγος όσο και το σινάφι του σφυρίζουν αδιάφορα... `Η δεν τους νοιάζει να το καταπατούν, ας είναι και δικό τους, όταν αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Από τη μια επικαλούνται το Σύνταγμα και από την άλλη είναι οι πρώτοι που χειροκροτούν για την καταπάτησή του στην πράξη.

Ομολογούν ποιο είναι το πρόβλημά τους, όντας εξαρτήματα των μεγαλοεπιχειρηματιών σαν τ' αφεντικό του. Απ' αυτή τη σκοπιά, της υπεράσπισης των συμφερόντων των μονοπωλίων, εξαπολύουν και χολή απέναντι στο ΚΚΕ, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο ίδιο το εργατικό και λαϊκό κίνημα, στην τρομοκράτησή του, στην απόσπαση νέων θυσιών από το λαό. Γιατί και προχτές, ίσως εν τη ρύμη του λόγου τους, ίσως επειδή ακόμα δεν είχαν φτάσει τα «σκονάκια» στα δημοσιογραφικά γραφεία, ακόμα και οι του σιναφιού του δεν μπορούσαν παρά να παραδεχτούν ότι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ πάντα περιφρουρούν τις κινητοποιήσεις τους. Αλλά επειδή ο συνειρμός που θέλουν να κάνουν δεν αφορά τους διάφορους αποκαλούμενους «αντιεξουσιαστές», αλλά ακριβώς το δικαίωμα στην απεργία, το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, την ταξική πολιτική πάλη, ακονίζουν τα νύχια τους, βάζοντας κι αυτοί το μερτικό της λάσπης που τους αναλογεί στην προβοκάτσια που όξυνε ο επαγγελματίας του είδους, Καρατζαφέρης. Με την ίδια τους τη στάση επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα του ΚΚΕ περί σχεδίου προβοκάτσιας. Ας σκούζουν όσο θέλουν. Η εργατιά και τα λαϊκά στρώματα δεν πρόκειται να πέσουν στα νύχια της βρώμικης προπαγάνδας τους.