Το βαθμό «προθυμίας» των εργαζομένων και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων να αποδεχθούν «νέες θυσίες», διάβαζε τα νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, επιχειρούν να «σφυγμομετρήσουν»(;) δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται το τελευταίο διάστημα. Δε διστάζουν μάλιστα να θέτουν ερωτήματα όπως «τι από τα παρακάτω θα είσαστε διατεθειμένος να υποστείτε για να αποφευχθεί η χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας το 2010: περισσότερη εργασία χωρίς αύξηση αποδοχών, περισσότερους φόρους, μείωση του χρόνου εργασίας με μείωση αποδοχών...»(!). Στην πραγματικότητα βέβαια επιδιώκουν να καταγράψουν την απήχηση και τα αποτελέσματα της ενορχηστρωμένης και παρατεταμένης επίθεσης που έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες, προκειμένου να πειθαναγκαστεί η «κοινή γνώμη» στην «ανάγκη» λήψης σκληρών και επώδυνων μέτρων είτε στο όνομα να μη χρεοκοπήσει τάχα η χώρα είτε για να βγει από την κρίση «ομαλά», είτε... Οι εργαζόμενοι όμως δεν έχουν το παραμικρό περιθώριο να κάνουν έστω και ένα βήμα πίσω. Τίποτα χειρότερο δεν υπάρχει από το να «λυγίσει» ο εργαζόμενος στην πρωτοφανή, είναι αλήθεια, ιδεολογική τρομοκρατία και να αποδεχθεί, έστω και στο ελάχιστο, τη λογική ότι «πρέπει» ή «είναι ανάγκη» να κάνει ορισμένες «θυσίες», όπως τους καλούν και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που χρόνια τώρα είναι φορείς τέτοιων απόψεων υποταγής της εργατικής τάξης στην πολιτική και την ιδεολογία της αστικής τάξης. Εκτός των άλλων, γιατί οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι που έχουν κάνει θυσίες όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και επειδή δεν πρόκειται να σταματήσουν να τους ζητάνε διαρκώς θυσίες, μέχρι να αποφασίσουν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πουν: Φτάνει, δώσαμε, τώρα θα πάρουμε αυτά που μας ανήκουν!