Σήμερα η διπλή εκδήλωση της ΚΟΑ του ΚΚΕ: Στις 11 π.μ. στα «Προσφυγικά» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Στις 6.30 μ.μ. στην έδρα της ΚΕ του Κόμματος στον Περισσό

Ο λαός της Αθήνας, ο λαός της Ελλάδας ματοκυλίστηκε και πάλι από τους Αγγλους ιμπεριαλιστές, την εγχώρια αστική τάξη και τα εγχώρια όργανά τους, τον Γεώργιο Παπανδρέου και τους χωροφύλακες του Αγγελου Εβερτ.

Εκείνη η άνιση μάχη κράτησε 33 μέρες. Στη διάρκειά τους η Αθήνα έγραψε μια από τις ηρωικότερες σελίδες της Ιστορίας της.

*

Τότε αλλά και σήμερα, 65 χρόνια μετά, οι εκ διαμέτρου αντίθετες απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα, στο ερώτημα «τι έγινε το Δεκέμβρη του '44;», είναι από τους πλέον ασφαλείς τρόπους:

Για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι.

Για να αποκαλυφθεί το νήμα που συνδέει τους μαυραγορίτες του τότε με τους πλουτοκράτες του σήμερα.

Για να συνδεθεί το νήμα που συνδέει τους Γερμανοτσολιάδες και τους Χίτες του τότε, με τους Αμερικανοτσολιάδες του τώρα.

Η απάντηση στο ερώτημα «τι έγινε το Δεκέμβρη του '44 στην Αθήνα;» είναι ο ασφαλής τρόπος για να ξεχωρίσει η δουλοφροσύνη από την αξιοπρέπεια.

*

«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα - ΕΑΜ».

*

Το πανό του ΕΑΜ ξεδιπλώθηκε στις 4 του Δεκέμβρη του 1944, στο σημείο που την προηγούμενη, απρόκλητα, η αστική τάξη της Ελλάδας, με τα βόλια των Αγγλων και των χωροφυλάκων των Παπανδρέου - Εβερτ, έσπειρε δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.

Καθώς χιλιάδες λαού ψάλλουν στο Σύνταγμα το «Πένθιμο Εμβατήριο» συνοδεύοντας τους νεκρούς τους, η πλουτοκρατία ξαναχτυπά!

Ο ιμπεριαλισμός ξαναχτυπά.

Το αίμα του λαού χύνεται και πάλι από τα εγγλέζικα άρματα και τους χτεσινούς συνεργάτες των Γερμανών.

Ο Δημήτρης Γληνός επαληθεύτηκε με τον πιο τραγικό τρόπο:

«Περισσότερο απ' όλα φοβούνται τον ίδιον τον Λαό, το ξύπνημά του... Φοβούνται μήπως σαν πάρει ο Λαός στα χέρια του τις ελευθερίες του, δε θα είναι εκείνοι που θα τον οδηγήσουν στην παραπέρα πολιτική ζωή. Και τους τρομάζει κάθε λαϊκό κίνημα. Κάθε αληθινό ξύπνημα του λαού, κάθε μαζική πάλη» («Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ»).

***

Οι δολοφόνοι ίσαμε εκείνες τις μέρες εμφανίζονταν σαν «δημοκράτες», σαν «απελευθερωτές». Οι μάσκες έπεσαν. Οι δολοφόνοι, οι Εγγλέζοι ιμπεριαλιστές και οι εγχώριοι πραιτοριανοί τους, ζήτησαν την υποταγή του λαού. Τη συντριβή του ΕΑΜικού κινήματος. Τη ναρκοθέτηση της λαϊκοδημοκρατικής αναδημιουργίας της Ελλάδας.

*

Ενα νέο μεγαλειώδες κεφάλαιο του ταξικού αγώνα ξεκίνησε.

Ο λαός διάλεξε τα όπλα.

Η ένοπλη πάλη του λαού σε Αθήνα και Πειραιά ήταν η απάντηση στους εισβολείς και στις μαριονέτες τους.

Πάλη άνιση, ηρωική, μεγαλειώδης.

*

Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του '44 έγινε - από τότε μέχρι σήμερα και για πάντα - το ορόσημο:

Από τη μια, ο λαός. Από την άλλη, οι δολοφόνοι του, οι εκμεταλλευτές του, οι υποτακτικοί τους.

*

Ο Δεκέμβρης είναι η αρχή μιας ιστορίας τιμής και χρέους, που συνεχίστηκε με το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, με το ανθρώπινο μεγαλείο στα Μακρονήσια, με το «όχι» στις δηλώσεις μετανοίας, με τον εξευτελισμό των στρατοδικών μέσα στα ίδια τους τα στρατοδικεία, με το «ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - Πολυτεχνείο» των μεταπολιτευτικών χρόνων.

*

Φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις, βασανιστήρια, τρομοκρατία, αυτά ήταν τα «όπλα» των μεν... Κι από την άλλη η πιο «νικηφόρα» ήττα που υπέστη ποτέ ο λαός: Νίκη ηθική, νίκη ιδεολογική, νίκη του Ανθρώπου!

***

Ναι, αλλά αν τότε νικούσαμε, όχι μόνο ηθικά αλλά και πολιτικά, αν νικούσαμε όχι μόνο ιδεολογικά αλλά και στρατιωτικά, τι θα γινόταν;

Η απάντηση από τα ανιστόρητα θρασίμια του συστήματος, με πρώτους και καλύτερους τους «πρώην» αριστερούς και νυν γενίτσαρους, είναι γνωστή: «Αλβανία θα είχαμε γίνει», «Βουλγαρία θα είχαμε γίνει», «Ρωσία θα είχαμε γίνει», λένε και μας δείχνουν την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Ρωσία... των δικών τους, του Μπερίσα, της ΕΕ, του Πούτιν!

*

Αλλά επειδή ακριβώς χάσαμε, επειδή ο λαός έχασε, γι' αυτό η Ελλάδα, που μέσα στην Κατοχή «το ΕΑΜ την έσωσε από την πείνα», έφτασε να πεινάει μετά τον Εμφύλιο και να στέλνει τα παιδιά της μετανάστες για ένα κομμάτι ψωμί.

Επειδή χάσαμε εμείς, επειδή έχασε ο λαός, και επειδή νίκησαν αυτοί, γι' αυτό η Ελλάδα, από την πρωτόγνωρη λευτεριά και δημοκρατία του Βουνού, πέρασε στη βία, στη νοθεία, στα πραξικοπήματα και στις χούντες.

Επειδή νίκησαν αυτοί και επειδή χάσαμε εμείς, επειδή έχασε ο λαός, γι' αυτό η Ελλάδα από έμβλημα της αντάρτισσας χειραφετημένης γυναίκας έγινε για δεκαετίες η «Τρούμπα» του αμερικάνικου στόλου.

***

Η αλήθεια είναι αυτή που έγραψε με το αίμα του ο ανθός του ελληνικού λαού:

Αν είχαμε νικήσει, η Ελλάδα θα είχε κερδίσει, ο λαός της θα είχε κερδίσει.

Τα διδάγματα εκείνου του αγώνα είναι πολύτιμα.

Για το σήμερα και το αύριο.