Οι εργασίες του φετινού συνεδρίου του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου μπορεί να μη συνεισέφεραν κάτι καινούριο στους προβληματισμούς για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και την προοπτική της αντιμετώπισης των προβλημάτων που φέρεται να αντιμετωπίζει, ωστόσο ήταν αρκούντως αποκαλυπτικές για την ομοθυμία που επέδειξαν οι συμμετέχοντες σε ό,τι αφορά την ακριβή κατεύθυνση προς την οποία αναζητούνται λύσεις.

Το ακροατήριο γνωστό: Η αφρόκρεμα των ντόπιων μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά και ενδιαφερόμενοι να κάνουν μπίζνες στη χώρα μας από άλλες χώρες, δεκάδες τραπεζίτες, πολλά στελέχη επιχειρηματικών ομίλων, πρέσβεις διαφόρων καπιταλιστικών κρατών και πάει λέγοντας. Γνωστοί και οι ομιλητές: Ο πρωθυπουργός και ένα τσούρμο βουλευτές, πρώην υπουργοί της ΝΔ, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, εκπρόσωποι τραπεζών και μεγάλων επιχειρηματικών σχημάτων και διάφοροι «ειδικοί», κύρια από εκείνους που εκπονούν, κατά παραγγελία, μελέτες, για διάφορες ομάδες του κεφαλαίου ή και για το ίδιο το Επιμελητήριο.

Με αυτήν τη σύνθεση και έχοντας ξεκάθαρο προσανατολισμό, το συνέδριο μετατράπηκε, όπως ήταν φυσικό, σε βήμα για την παρουσίαση της νέας, ακόμα πιο σφοδρής επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του να βγουν ακόμα πιο δυνατοί μετά την κρίση. Ολοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, έβαλαν και έπαιξε η γνωστή «κασέτα», που θέλει τους εργαζόμενους άγρια εκμεταλλευόμενους απο τους επιχειρηματικούς ομίλους, βουτηγμένους στη χίμαιρα της «ταξικής συνεργασίας» και της «κοινωνικής διαβούλευσης». Ολοι τους, χωρίς εξαίρεση, εγκωμίασαν την ανάγκη προώθησης των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος στις εργασιακές σχέσεις που πρέπει να γίνουν ακόμα πιο ελαστικές και στις αποδοχές των εργαζομένων που πρέπει να κινούνται σε επίπεδα που να καθιστούν συμφέρουσες τις επιχειρηματικές επενδύσεις.

Στο «διά ταύτα», ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου ζήτησε την εφαρμογή δεκαετούς προγράμματος λιτότητας και αντιλαϊκών προσαρμογών, ο πρέσβης των ΗΠΑ αξίωσε κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο και μοίρασμα των θέσεων εργασίας που υπάρχουν σε περισσότερους εργαζόμενους για να γίνουν αμερικανικές επενδύσεις και οι «ειδικοί» χτύπησαν το καμπανάκι του κινδύνου για τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Ε, στη συνέχεια ήρθαν ο Παπανδρέου και η κουστωδία των υπουργών του και ...κλείνοντας το μάτι σε κάθε ενδιαφερόμενο να εισάγει τα κεφάλαιά του στη χώρα, δεσμεύτηκαν ότι θα δείξουν όση αποφασιστικότητα απαιτείται για να περάσουν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και θα συγκρουστούν με εκείνους που θα διανοηθούν να σταθούν απέναντι.

Βεβαίως, σε όλους αυτούς καρφί δεν καίγεται για τους εργαζόμενους που ζουν στην ανεργία και στη μερική απασχόληση, χωρίς εξασφαλισμένη εργασία, χωρίς ανθρώπινους μισθούς, χωρίς ασφάλιση, με συντάξεις πείνας των 300 και 400 ευρώ και, ταυτόχρονα, να τους ζητούν να κάνουν και νέες ...περικοπές. Το μέτωπο της αντίδρασης και η μαύρη συμμαχία που στήνουν από κοινού οι ιμπεριαλιστικοί φορείς και οι κυβερνήσεις με την οικονομική πλουτοκρατία, για να ποδοπατήσουν ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, για να εξασφαλίσουν ακόμα πιο φτηνούς εργάτες, δε θα περάσει έτσι. Θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπο και να αναμετρηθεί όχι μόνο με τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, αλλά και με το λαϊκό μέτωπο αντίστασης, που θα ορθώσει το ανάστημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της και θα βάλει φραγμό στα αντιλαϊκά τους σχέδια.