Καμία αγωνία δεν πρέπει να διακατέχει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα για την έκβαση της «αμφίρροπης μάχης» για τη διαδοχή στη ΝΔ, η οποία οξύνεται και πολώνεται για ψηφοθηρικούς λόγους μπροστά στις κάλπες της 29ης Νοέμβρη. Είτε με την Ντ. Μπακογιάννη είτε με τον Α. Σαμαρά στο τιμόνι του κόμματος, η ΝΔ θα πορεύεται σταθερά απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα, παραμένοντας ένας από τους δύο βασικούς πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος.

Πανηγυρική επιβεβαίωση αποτελεί το γεγονός ότι ακόμα και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για την ανάδειξη από τη «λαϊκή βάση» οι δύο υποψήφιοι αρχηγοί της ΝΔ δε δίσταζαν όχι μόνο να πιέζουν την κυβέρνηση στην κατεύθυνση της επιτάχυνσης των «διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων», δηλαδή της κατεδάφισης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά και πλειοδοτούσαν για την καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων. Ζητούσαν, για παράδειγμα, από την κυβέρνηση «να βάλει τέλος» στις απεργιακές κινητοποιήσεις στον ΟΛΠ, ενώ επικρότησαν την ουσία της αντιλαϊκής εισοδηματικής πολιτικής. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι στην κατεύθυνση αυτή θα κινηθεί με μεγαλύτερη ορμή μετά την εκλογή του νέου αρχηγού η αντιπολιτευτική τακτική που θα ακολουθήσει η ΝΔ.

Η οξύτητα που προσλαμβάνει η μάχη για την εξουσία, η πόλωση μεταξύ των αντιμαχόμενων στρατοπέδων, καθώς και οι ψευδεπίγραφες «διαχωριστικές γραμμές», στόχο έχουν να δημιουργήσουν απατηλές εντυπώσεις και να συσκοτίσουν τον πραγματικό χαρακτήρα της αναμέτρησης στη ΝΔ. Οτι δηλαδή πρόκειται για μια διαμάχη για την εξουσία του «παραδοσιακού» κόμματος της αστικής τάξης, στην οποία δεν εμπλέκονται μόνο τα στελέχη και τα μέλη της ΝΔ, αλλά και ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Η χρηματοδότηση της δαπανηρής προεκλογικής εκστρατείας των υποψηφίων, η στάση των μεγάλων συγκροτημάτων της ενημέρωσης, η πληθώρα των δημοσκοπήσεων, κ.ο.κ., μαρτυράνε την έντονη ανάμειξη των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων στην κούρσα της διαδοχής.

Οι «διακηρύξεις αρχών» και τα διάφορα μανιφέστα που παρουσιάζουν οι διεκδικητές της ηγεσίας, επιβεβαιώνουν απλά τη στοχοπροσήλωσή τους στην αντιδραστική ιδεολογία και την πολιτική της άρχουσας τάξης που υπηρετούν και ασφαλώς δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Στα πανομοιότυπα κείμενά τους περισσεύουν οι όρκοι πίστης στις αξίες, τα ιερά και τα όσια του καπιταλισμού (ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα, ελεύθερη οικονομία, κερδοφορία, κ.ο.κ.), καθώς και η αποφασιστικότητά τους να έρθουν σε ρήξεις με τα «οργανωμένα συμφέροντα», εννοείται των εργαζομένων.

Αυτό που παραμένει ζητούμενο για το λαό είναι να απορρίψει αυτή καθ' αυτή την πολιτική της ΝΔ, η οποία στρατηγικά ταυτίζεται με το ΠΑΣΟΚ και να βρεθεί απέναντι και στους δυο, με ταξικούς αγώνες και επιθετικά αιτήματα, κόντρα στη λογική της συναίνεσης και του καπιταλιστικού μονόδρομου που προσπαθούν να καλλιεργήσουν οι δύο εταίροι του δικομματισμού και οι δορυφόροι τους.