Αυτά προσάπτει στο ΚΚΕ. Και συγχρόνως προκαλεί συνειρμούς ότι η δύναμη που βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της «αδιέξοδης τακτικής» είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για τις εκλογικές επιδόσεις του οποίου σημειώνει στην ίδια απόφαση: «Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι θετικό (...) Δείχνει ότι ο χώρος της ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς (...) δημιουργεί τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις ώστε να αναδιαμορφωθεί το πολιτικό τοπίο σε βάρος του δικομματισμού (...) Οφείλεται (...) στη σωστή εκλογική τακτική (...) στη διαμόρφωση ενωτικού αγωνιστικού κλίματος στις γραμμές μας».

Δεύτερον, αν ισχύει η εκτίμηση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να δεχτούμε ότι η εκλογή του ΠΑΣΟΚ με ποσοστό σχεδόν 44% σημαίνει ότι ο λαός επιβράβευσε το πρόγραμμά του, το οποίο κατά συνέπεια είναι φιλολαϊκό, σε αντίθεση με αυτό της ΝΔ, η οποία έχασε σχεδόν δέκα μονάδες από τη δύναμή της. Σημαίνει επίσης ότι το πρόγραμμα και η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, που σύμφωνα με τις διακηρύξεις του θέλει να διορθώσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, είναι φιλολαϊκό, ενώ του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που καταποντίστηκε εκλογικά, δεν είναι. Ως εδώ φτάνει ο παραλογισμός τους όταν προσαρμόζουν τις ερμηνείες έτσι που να τους βολεύουν. Εκεί οδηγεί η λογική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Και ως προς το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι καθόλου απίθανο ηθελημένα να προσπαθεί να οδηγήσει τις λαϊκές συνειδήσεις σε τέτοια συμπεράσματα, αφού με τη λογική του μικρότερου κακού και της «αντιδεξιάς» τακτικής αφήνει το δρόμο ανοιχτό για να ενισχύεται σε βάρος των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων ο ένας από τους δύο πυλώνες του δικομματισμού.

«(...) Η εκλογική μας συμμαχία μπολιάστηκε με κοινή δράση και έγιναν προσπάθειες να στερεωθεί σε αυτήν. Ομως τούτο έχει κοντά ποδάρια και φάνηκε αυτό το μακρύ καλοκαίρι των συνεδριάσεων. Ούτως ή άλλως προϋπήρξαν πολλοί μήνες με παντελή απουσία κοινής δράσης αλλά ατελείωτων ωρών συνεδριάσεων. Η κοινή δράση είναι σημαντική προϋπόθεση όσμωσης, αλλά απαιτούνται εξίσου και κοινοί στόχοι και προτάγματα. Οι συσχετισμοί που περιορίζονται στην εναλλαγή ρόλων συντονιστών δεν μπορεί να πάνε την ιστορία της ενότητας της αριστεράς πολύ μακριά (...). Κλίναμε το ουσιαστικό ενότητα σε όλες τις πτώσεις μπολιασμένο με ό,τι πιο μεταφυσικό, συνυπογράψαμε βασανιστικά στόχους και τυπώσαμε διάφορα φυλλάδια ...και μετά ήρθαν οι μέλισσες. Η ενότητα της αριστεράς πρέπει να αφορά πρωτίστως τα μέλη της και όσους ευαγγελίζεται ότι προασπίζει. Αλλά κανείς δεν προασπίζει το δίκιο των εργαζομένων, των νέων, των μεταναστών, των συνταξιούχων... (μπορείτε να συνεχίσετε με όσες γενικές θέλετε) όσες φορές κι αν το γράψει ή το εκφωνήσει από το δημόσιο βήμα της τηλεόρασης (...)». Κάθε άλλο δικό μας σχόλιο περιττεύει...