Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την κυριακάτικη κατάβαση κουστωδίας υπουργών με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου στην Ηλεία, που παραμένει μια «ολόμαυρη ράχη» από το καλοκαίρι του 2007, έδωσε το στίγμα για το τι εννοούν οι επαγγελίες της περί «πράσινης ανάπτυξης». Ουσιαστικά η κυβέρνηση επανέφερε τη γνωστή πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ από το 2008 που προβλέπει μια ανασυγκρότηση της περιοχής κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων. Μια πρόταση νόμου που προβλέπει την παροχή πλήθους κινήτρων στο κεφάλαιο όχι μόνο για την αποκατάσταση των πυρόπληκτων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Κυρίως προβλέπει την εμπορευματοποίηση και την αλλαγή χρήσης της «καμένης γης», που θα μετατραπεί σε «φιλέτο» για να εφαρμοστεί από το κεφάλαιο ένα «νέο παραγωγικό πρότυπο», με επενδύσεις στον πολυτελή τουρισμό, στον αγροτοτουρισμό, στην ενέργεια κ.ά.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ευαγγελίζεται ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης της περιοχής υποσχόμενη στους αγρότες και εργαζόμενους ότι σε λίγο «θα τρώνε με χρυσά κουτάλια». Κι όμως δεν πρόκειται για τίποτε νέο. Το μοντέλο αυτό «τουρισμός - πολιτισμός», είναι ακριβώς αυτό που ήθελαν να επιβάλλουν γενικότερα στην Πελοπόννησο μια σειρά από επιχειρηματικούς ομίλους πριν ακόμη από τις πυρκαγιές του 2007, με τις ευλογίες, φυσικά, των κυβερνήσεων και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ολοι θυμόμαστε την πρόταση του πρώην υφυπουργού Ανάπτυξης επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που στήριζε την «αξιοποίηση» της περιοχής του Καϊάφα από επιχειρηματίες που ήθελαν να κατασκευάσουν ξενοδοχεία, γήπεδα γκολφ, κέντρα θαλασσοθεραπείας και τουριστικές κατοικίες. Ολοι θυμόμαστε ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το 2007 επικύρωσαν το περιβόητο Πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης στη Μεσσηνία, με το οποίο πριμοδοτήθηκαν επιχειρηματίες να κατασκευάσουν εκεί ανάλογα συγκροτήματα. Ολοι θυμόμαστε ότι λίγες μέρες πριν τις φωτιές του 2007 είχαν επισκεφτεί την Ηλεία ξένοι επιχειρηματίες που διεκδικούν να κάνουν χρυσοφόρες μπίζνες στην περιοχή, μετατρέποντας ακόμη και την αρχαία Ολυμπία σε μια σύγχρονη ...ντίσνεϊλαντ!

Οι σχεδιασμοί αυτοί όχι μόνο δεν απαντούν στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των πυρόπληκτων περιοχών, αλλά δημιουργούν ακόμη περισσότερα. Βάζουν πρακτικά «ταφόπλακα» στην υπάρχουσα παραγωγική βάση της περιοχής. Δίνεται πλέον η χαριστική βολή στους μικρομεσαίους αγρότες και προωθείται η συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής σε λίγα χέρια. Η απαξιωμένη από τις φωτιές γη περνά, έναντι «πινακίου φακής» στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Το ερώτημα, λοιπόν, και στην περίπτωση αυτή προκύπτει αβίαστα: Ανάπτυξη για ποιον; Για το λαό ή για το κεφάλαιο; Ανασυγκρότηση των περιοχών τέτοια που να εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, ή που θα δημιουργεί νέα πεδία δράσης - είτε «πράσινα» είτε οποιουδήποτε άλλου χρώματος - του κεφαλαίου, που θα διευκολύνει τους κερδοσκοπικούς σχεδιασμούς του και θα το βγάζει από τα αδιέξοδα της οικονομικής κρίσης; Το ΚΚΕ απαντά: Ανάπτυξη με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων και όλου του λαού. Μια ανάπτυξη που περικλείει μέσα της το σεβασμό και την προστασία του περιβάλλοντος, που δεν το θεωρεί αντικείμενο κερδοσκοπίας.