Αρχίζει ως εξής: «Ο προεκλογικός αγώνας άρχισε και ζητώ την υποστήριξή σου. Αν έχεις χρόνο τηλεφώνησε στο...». Ακολουθεί αριθμός, όνομα και κλείνει με την επισήμανση - υπογραφή: «Ξεκάθαρα». Τέτοια μηνύματα δέχονται το τελευταίο διάστημα στο κινητό τους τηλέφωνο πολλοί εργαζόμενοι, όπως και αντίστοιχες κλήσεις στα σπίτια τους από πολιτικά γραφεία διάφορων υποψήφιων βουλευτών. Οι πρώτες αντιδράσεις που πυροδοτούν τέτοιες ...πρωτοβουλίες αφορούν ίσως σχόλια για το αστείο της υπόθεσης ή την οργή που προκαλεί το να υποτιμά κάποιος τόσο τη νοημοσύνη σου, ισχυριζόμενος, ουσιαστικά, ότι έτσι μπορεί να επηρεάσει το κριτήριο ψήφου.

Αναδεικνύεται, όμως, ταυτόχρονα και κάτι πιο σημαντικό, ίσως: Το πόσο επίμονα και πολύμορφα επιδιώκει το σύστημα να εγκλωβίσει τον προβληματισμό και τη συνείδηση του εργαζόμενου σε αδιέξοδα μονοπάτια. Καλλιεργώντας, π.χ., την αντίληψη ότι «έτσι κάνουν σήμερα οι σύγχρονοι πολιτικοί» ή ότι «είδες; μας έχουν ανάγκη κι εμάς», την ίδια ώρα που η προεκλογική και συνολικά η πολιτική αντιπαράθεση ξεφεύγει σκόπιμα από την ουσία και τον ταξικό πυρήνα της πολιτικής πρότασης κάθε κόμματος. Η κουβέντα για τις διαφορές των κομμάτων εγκλωβίζεται και σχεδιασμένα προσανατολίζεται στον τρόπο, στο ύφος, στην «επικοινωνιακή» τακτική και ικανότητα κάθε κόμματος, με αποτέλεσμα να συσκοτίζονται και με αυτόν τον τρόπο οι ευθύνες του καθενός για την υπονόμευση των κατακτήσεων και των συμφερόντων των εργαζομένων...