«Πού πήγαν τα λεφτά;», ρώταγε δήθεν αφελώς ο Γ. Παπανδρέου κατά την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών δημαγωγώντας ασύστολα, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει δώσει καμία απάντηση. Ασφαλώς και γνωρίζει πού πήγαν τα περίπου 100 δισ. ευρώ που αυξήθηκε το δημόσιο χρέος κατά τη διάρκεια της θητείας της ΝΔ, όπως γνωρίζει και πού πήγαν τα υπόλοιπα 180 δισ. που αυξήθηκε το χρέος επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Ξέρει ότι πήγαν σε γενναίες κρατικές επιδοτήσεις στα μονοπώλια, σε «θαλασσοδάνεια», σε «αυτοχρηματοδοτούμενα» δήθεν μεγάλα έργα, σε μεγαλοεργολάβους, σε πολεμικούς εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, κοκ. Δεν το λέει όμως ακριβώς γιατί αυτό πρόκειται να κάνει και ο ίδιος. Δεν είναι τυχαίο ότι στη ΔΕΘ χρησιμοποίησε την ίδια «καραμέλα» που αναμασούσε και ο Κ. Καραμανλής στο παρελθόν. Οτι τάχα θα βρει τα χρήματα από την πάταξη της σπατάλης και άλλα τέτοια παραμύθια. Από την πλευρά του ο Κ. Καραμανλής θέτει το «αμείλικτο» ερώτημα προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ «πού θα βρει τα λεφτά», αυτό δηλαδή που ρωτούσαν τον ίδιο πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση το 2004. Πρόκειται βέβαια για πλήρως ελεγχόμενη ψευτοαντιπαράθεση ανάμεσα σε διαχειριστές της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Το σίγουρο - και κάτι παραπάνω - είναι ότι λεφτά υπάρχουν. Το αποδεικνύει η υπερκερδοφορία των μονοπωλίων που συνεχίζουν να θησαυρίζουν ακόμα και εν μέσω κρίσης. Το ζήτημα είναι να μπορέσει ο λαός να πάρει τα λεφτά, ακριβώς γιατί του ανήκουν. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να δώσει στις εκλογές εξουσιοδότηση για να του στείλουν το λογαριασμό της κρίσης. Γιατί αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα η ψήφος σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.