Τα εργατικά «ατυχήματα» που στερούν απ' τους εργάτες τη ζωή και την υγεία τους είναι γέννημα - θρέμμα της πολιτικής που θέλει τη λειτουργία των επιχειρήσεων να υποτάσσεται στο μέγιστο κέρδος, της πολιτικής που υπηρετεί η ΕΕ και όλες οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, παρά τις φραστικές ή επιμέρους διαφωνίες τους. Αλλωστε η ιδιωτικοποίηση μονάδων στρατηγικής όπως η ΛΑΡΚΟ αποτελεί βασική κατεύθυνση της ΕΕ.

Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Τόνια Αντωνίου που πήγε χτες στη ΛΑΡΚΟ, εντελώς ανερυθρίαστα ισχυρίστηκε ότι το κόμμα της είναι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. Προσπάθησε να αξιοποιήσει αντιπολιτευτικά το «ατύχημα», χωρίς βέβαια να τολμήσει βέβαια να ομολογήσει στους εργάτες που πριν λίγο είχαν ζήσει το νέο φονικό, ότι οι μεθοδεύσεις για το ξεπούλημα της εταιρείας ξεκίνησαν όταν κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ. Πως το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε πρώτο το καθεστώς των εργολαβιών στη ΛΑΡΚΟ με σχετικό νόμο, προχώρησε στη διάλυση τμημάτων της παραγωγής και ανάθεση των εργασιών σε ιδιώτες εργολάβους. Πως η μόνη διαφωνία του ΠΑΣΟΚ στο σχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ για το ξεπούλημα είναι ο τρόπος με τον οποίο αυτό θα γίνει. Πως - μεταξύ άλλων - μπλε και πράσινες κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια μείωσαν δραματικά τους μόνιμους εργαζόμενους - μαζί με όλες τις αποδοχές που είχαν κατακτήσει - και τους αντικατέστησαν με λιγότερους και με πετσοκομμένα δικαιώματα εργαζόμενους μέσω εργολαβιών.

Πως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπηρετούν σχεδιασμένα την πολιτική που συνδέεται με την απαξίωση των μηχανημάτων και ανθρώπινου δυναμικού, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, ώστε ο νέος ιδιοκτήτης να βρει τη ΛΑΡΚΟ «καθαρή» από εργατικές κατακτήσεις και κερδοφόρα, με τραγικές συνέπειες για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων.

Από τη μεριά του ο ΣΥΝ, με τις γνωστές του «κωλοτούμπες», καταφέρνει να είναι «και υπέρ και κατά» της ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ. Χαρακτηριστικό είναι άρθρο του υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΝ, Ν. Γεωργακάκη στην «Αυγή» τον Ιούλη, όπου μιλά για «αλλοπρόσαλλη διαχείριση επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ». Ταυτόχρονα, καταλήγει: «Στη σημερινή δύσκολη περίοδο που μπαίνουμε η ΛΑΡΚΟ δε μπορεί να επιβιώσει με ιδιώτη». Συμμερίζεται, δηλαδή, την καπιταλιστική οικονομική κρίση που επικαλείται η πλουτοκρατία για να πετσοκόψει κι άλλα εργατικά κεκτημένα. Και συνεχίζει: «Δεν υπερασπιζόμαστε ζημιογόνα διαχείριση. Ομως αν χρειαστεί να λειτουργήσει για ορισμένα χρόνια, μέχρι τη νέα ανάκαμψη χωρίς κέρδη, αυτό μόνο με δημόσια διαχείριση μπορεί να γίνει». Υιοθετεί, δηλαδή, ο ΣΥΝ τη λογική των κρατικοποιήσεων μέχρι να «ορθοποδήσουν» οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, και να δοθούν «εξυγιασμένες» στο μεγάλο κεφάλαιο.