Την ίδια στιγμή ενώ στα καταστρώματα χιλιάδες «λιώνουν» από την ταλαιπωρία, στους χώρους εργασίας οι ναυτεργάτες πληρώνουν το δικό τους αντίτιμο στους εφοπλιστές. «Μαύρη εργασία», τρομοκρατία, τριτοκοσμικές εργασιακές συνθήκες δίνουν και παίρνουν... Οι εφοπλιστές «εξοπλισμένοι» με τη φιλοεφοπλιστική πολιτική της κυβέρνησης αλλά και το καθεστώς της απελευθέρωσης - ελέω ΕΕ - αλωνίζουν κυριολεκτικά στις θάλασσες. Οι αυξήσεις που έχουν επιβάλει στα εισιτήρια από το 2001, όταν και άρχισε το καθεστώς αυτό με την ψήφιση του σχετικού νόμου από το ΠΑΣΟΚ, σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν και το 390%. Στην πραγματικότητα κάνουν απαγορευτικό το ταξίδι για μια λαϊκή οικογένεια στα νησιά και δυσβάστακτο το κόστος της επικοινωνίας των νησιωτών μας με την ηπειρωτική χώρα.

Αποθρασυμένοι από την πολιτική αυτή οι εφοπλιστές δε «χορταίνουν» με τίποτα. Σε έναν παροξυσμό αντεργατικότητας, επιδιώκουν να κόψουν ακόμα και αυτό το επίδομα που καταβάλλεται στα πληρώματα που εκτελούν δρομολόγια στις λεγόμενες «άγονες» γραμμές. Να συμπιέσουν επιπλέον τους εργατικούς μισθούς, να τσαλαπατήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα.

Πυρήνας αυτού του αγώνα θα πρέπει να είναι η απαίτηση για ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες με καθημερινή σύνδεση, με φθηνά εισιτήρια με σύγχρονα και ασφαλή πλοία. Πλοία, στα οποία οι ναυτεργάτες θα έχουν κατοχυρωμένο το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή εργασία, με μισθούς και συντάξεις που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της ναυτεργατικής οικογένειας. Στο μετερίζι ενός τέτοιου αγώνα εκτός από τους ναυτεργάτες, έχουν θέση όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, όλοι οι νησιώτες, για να διεκδικήσουν ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες που θα εξυπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα μιας χούφτας εφοπλιστών.