Αναφερόμενος στην τιτάνια μάχη του ΔΣΕ, ο Δ. Γόντικας εξήγησε ότι αναμετρήθηκαν δυο κόσμοι ριζικά διαφορετικοί: «Από τη μια μεριά ο ΔΣΕ, εκφραστής και υπερασπιστής των συμφερόντων του λαού, φορέας ενός καινούργιου κόσμου, του κόσμου της λευτεριάς και της προόδου, του αληθινού πατριωτισμού και της αδελφοσύνης των λαών, του σοσιαλισμού. Και από την άλλη μεριά οι εκμεταλλευτές του λαού, οι δοσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών που παρέδωσαν στους νέους κατακτητές, τους Αμερικάνους, τη χώρα, για να κρατήσουν την εξουσία τους.

Για 70 μέρες οι μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ υπερασπίσθηκαν με άφθαστο ηρωισμό τις θέσεις τους», είπε χαρακτηριστικά μιλώντας για τη μάχη του Γράμμου και πρόσθεσε: «Είναι χιλιάδες τα παραδείγματα ηρωισμού και αυτοθυσίας μα και αξιοθαύμαστης πολεμικής τεχνικής που έκαναν σκόνη τους επαγγελματίες αξιωματικούς του αστικού στρατού.

Η δύναμη της επαναστατικής τους ιδεολογίας, τους οδηγούσε στο μεγαλείο του ηρωισμού ώστε να νικούν ακόμα και το θάνατο», τόνισε.

Ο Δ. Γόντικας επισήμανε ότι ο Δημοκρατικός Στρατός «ηττήθηκε στρατιωτικά, μπροστά σε ασύγκριτα υπέρτερες δυνάμεις και μέσα, μα όχι ηθικά και πολιτικά». Και επισημαίνοντας σε άλλο σημείο της ομιλίας του το ζήτημα του συσχετισμού δυνάμεων, τόνισε ότι «το ΚΚΕ δεν υποτιμάει τον αντίπαλο, δεν παραγνωρίζει τους συσχετισμούς δύναμης σήμερα. Μα δεν υποτάσσεται. Δε σκύβει το κεφάλι. Να η αξία της μελέτης, της πείρας», υπογράμμισε.

«Εχουμε χρέος όλοι να εξοπλιστούμε καλά με τη δύναμη της γνώσης και την πείρα των μεγάλων αγώνων αλλά μέσα στη δράση, και σε συνδυασμό με τη δράση και σε αδιάκοπο πόλεμο με τη σάπια ιδεολογία τους. Οπως ακριβώς έκαναν και οι μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ όπου δίπλα στο χαράκωμα και στο όπλο τους, είχαν το βιβλίο. Που μάθαιναν την τέχνη του πολέμου στην πράξη, αλλά μορφώνονταν ταυτόχρονα και θεωρητικά και όσοι δεν ήξεραν γράμματα μάθαιναν. Πάλευαν ανυποχώρητα γιατί πίστευαν στο δίκιο του αγώνα στηριγμένοι στη δύναμη της γνώσης. Χωρίς ιδεολογική υπεροχή κανένας αγώνας δεν κερδίζεται», είπε μιλώντας στα νιάτα της ΚΝΕ.

Αυτό το Κόμμα, σήμερα και πάντα στέκεται «σταθερά και αμετακίνητα με τον εργάτη, το λαό, τη νεολαία και τα συμφέροντά τους. Ενα νόμο και ένα δίκιο αναγνωρίζει. Το δίκιο του εργάτη. Ποτέ δεν υπέγραψε δήλωση μετάνοιας στους εκμεταλλευτές του λαού και στην εξουσία τους. Και δεν πρόκειται να το κάνει. Ποτέ δεν μπήκε στο δίλημμα να εγκαταλείψει αυτόν τον αγώνα και όταν μπροστά άνοιγε ο δρόμος της εξορίας, της φυλακής, του εκτελεστικού αποσπάσματος, της παρανομίας, των διωγμών, της ήττας μπροστά σε άνισες μάχες. Και πάντα οι κομμουνιστές έβγαιναν στο τέλος νικητές. Γιατί κομμουνιστής σημαίνει ο ίδιος ο λαός. Και ο λαός όταν αποφασίζει είναι παντοδύναμος και ανίκητος».

«Ο λαός δεν είπε την τελευταία του λέξη», επισήμανε ο Δ. Γόντικας για να τονίσει: «Εχει αποδειχθεί, με τη δύναμη της ιστορικής αλήθειας, ότι γεγονότα που συνδέονται με τον ηρωισμό των λαϊκών μαζών για την απελευθέρωσή τους από το ζυγό της τυραννίας, ντόπιας ή ξένης, παραμένουν πάντα ζωντανά στη μνήμη των λαών και περνούν στην ιστορία ως κινητήρια δύναμη, για νέες, πιο μεγάλες και πιο ηρωικές πράξεις».