Η πολιτική εμπορευματοποίησης -ιδιωτικοποίησης του δημόσιου τομέα Υγείας, η οποία συνοδεύεται με την υποχρηματοδότηση από το κράτος και την τάση εγκατάλειψης (π.χ. ανεπαρκείς υποδομές, ελλείψεις σε τεχνολογία, σε προσωπικό), σπρώχνει τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, ενώ αναγκάζονται να πληρώνουν και στα πλαίσια του δημόσιου τομέα, επίσημα και «ανεπίσημα». Ακόμα, πολλές ιατρικές πράξεις και εξετάσεις δεν καλύπτονται καθόλου από τα ασφαλιστικά ταμεία. Μερικά παραδείγματα:

• Από τους 191 μαγνητικούς τομογράφους που διαθέτει η χώρα, μόνο οι 29 είναι εγκαταστημένοι στα 130 δημόσια νοσοκομεία. Οι 162, δηλαδή το 84,8%, είναι στον ιδιωτικό τομέα.
• Από τους 336 αξονικούς τομογράφους όλης της χώρας μόνο οι 116 είναι στα δημόσια νοσοκομεία. Οι 220 δηλαδή το 65,4% είναι στον ιδιωτικό τομέα.
• 150 δημόσια κρεβάτια Μονάδων Εντατικής Θεραπείας παραμένουν κλειστά.
• Για μαστογραφίες και test PAP τα ραντεβού στα δημόσια νοσοκομεία μπορεί να είναι και 3 μήνες μετά.

Ακτινοθεραπείες: Ο χρόνος αναμονής στα δημόσια νοσοκομεία κυμαίνεται από 1,5 έως 3 μήνες. Ασθενείς όπως οι καρκινοπαθείς για τους οποίους απαιτείται άμεση έναρξη των θεραπειών αναγκάζονται να πηγαίνουν στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής και η οικογένειά του πληρώνουν το 75% της δαπάνης των θεραπειών και επιπλέον την αμοιβή του γιατρού. Συνολικά πληρώνει τουλάχιστον 2.500 ευρώ.

Τεχνητή γονιμοποίηση: Σύμφωνα με διάφορες μελέτες και έρευνες, υπάρχουν στη χώρα μας 300.000 υπογόνιμα ζευγάρια, με αυξητική τάση. Συνήθως απαιτούνται κατά μέσο όρο 5-8 προσπάθειες. Στον ιδιωτικό τομέα το «πακέτο» για μία προσπάθεια περιλαμβάνει: Αμοιβή γιατρού 3.500 ευρώ. Φάρμακα 1.000 ευρώ (συμμετοχή του ασφαλισμένου 25%), αν είναι ανασφάλιστοι το κόστος διπλασιάζεται. Σύνολο 4.500 ευρώ. Τα χρήματα που επιστρέφει το ΙΚΑ είναι μόλις 350 ευρώ, ενώ ο Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου (ΟΠΑΔ) μόλις 330 ευρώ.

Νεφροπαθείς: Πολλές εξετάσεις που έχουν ανάγκη οι νεφροπαθείς υποχρεώνονται, π.χ. στον Ευαγγελισμό, να τις προπληρώσουν και στη συνέχεια να αναζητούν εκ των υστέρων την επιστροφή ενός μέρους των χρημάτων, μετά από δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες του ΙΚΑ. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η εξέταση ανίχνευσης κυτταροτοξικών αντισωμάτων τάξης Ι κοστίζει 145,7 ευρώ, ενώ η ταυτοποίηση κυτταροταξικών αντισωμάτων τάξης II κοστίζει 305,45 ευρώ. Τα επίπεδα PROGRAF κοστίζουν 30 ευρώ. Τα επίπεδα CERTICAN κοστίζουν 40 ευρώ. Υπάρχουν αρκετές εξετάσεις που δεν έχουν κοστολογηθεί από το κράτος και δε δικαιολογούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Π.χ. υπάρχει ένα πακέτο απαραίτητων εξετάσεων για τους νεφροπαθείς που ελέγχονται πριν και μετά τη μεταμόσχευση και το οποίο κοστίζει 1.753,83 ευρώ.

Τελευταία, μετά από απόφαση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, ο Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου δεν αναγνωρίζει την οικονομική κάλυψη 87 συνολικά εξετάσεων, επειδή δεν περιέχονται στα ΠΔ που εκδόθηκαν το 1991. Σ' αυτές περιλαμβάνονται σημαντικές εξετάσεις που αφορούν π.χ. τους καρκινοπαθείς όπως σπινθηρογράφημα ολόσωμο οστών, καρκινικοί δείκτες κλπ. ή το test AIDS για εγκύους. Αντισώματα ηπατίτιδας C, λιθοτριψία με LASER κλπ. Από τις εξετάσεις που περικόπηκαν, μία απ' αυτές - η αρθροπλαστική ισχύου και γόνατος - στοιχίζει 2.054,29 ευρώ, άλλες επτά εξετάσεις στοιχίζουν από 117,39 έως 190,76 ευρώ, άλλες 15 εξετάσεις στοιχίζουν από 50 έως 100 ευρώ και οι υπόλοιπες 64 εξετάσεις στοιχίζουν μέχρι 50 ευρώ.

Το ποιος ωφελείται από αυτή την πολιτική είναι καθαρό και από τα εξής στοιχεία: Το διάστημα 1989-2004 οι ιδιωτικές δαπάνες από 42,6% έφτασαν στο 46,1% και οι δημόσιες 53,9%. Το 2007 οι ιδιωτικές δαπάνες ήταν 58%, ενώ οι δημόσιες 42%. Το διάστημα 1997-2007, ο συνολικός τζίρος του ιδιωτικού τομέα υπερδιπλασιάστηκε. Από 508 εκατομμύρια ευρώ το 1997 ανήλθε στα 1,8 δισ. ευρώ το 2007.

Το 51,2% της εγχώριας ελληνικής αγοράς ελέγχεται από 4 ιδιωτικά νοσοκομεία. Το 2005 οι 10 μεγαλύτερες επιχειρήσεις κατείχαν το 58% της αγοράς.