Δίχως ανάσα, αδιαφορώντας για τα «μπάνια του λαού» και την «παρατεταμένη προεκλογική περίοδο», υλοποιείται ο νέος κύκλος μεταρρυθμίσεων που προανήγγειλε η κυβέρνηση, με αιχμή του δόρατος τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Ο επικοινωνιακός διαχωρισμός των νέων αντιλαϊκών μέτρων σε «πρώτο» - τάχα ήπιο - και «δεύτερο» - με «μόνιμες διαρθρωτικές αλλαγές» - πακέτο, που έρχεται τον Οκτώβρη, δεν μπορεί να αποκρύψει ότι η νέα επίθεση είναι ενιαία, σφοδρή και με αυξανόμενους ρυθμούς. Είναι ευνόητο ότι οι ρυθμοί δεν πρόκειται να χαλαρώσουν στην περίπτωση που η κυβέρνηση ζητήσει από τις Βρυξέλλες να υπάρξει παράταση ενός χρόνου, το 2011 αντί για το τέλος 2010, για τη μείωση του ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ όπως προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ.

Η κυβέρνηση όχι μόνο έχει συγκεκριμένο και καλά επεξεργασμένο σχέδιο διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, αλλά δε χάνει στιγμή. Λίγα μόνο 24ωρα μετά την επίσκεψη του Κ. Καραμανλή στο υπουργείο Απασχόλησης, που έδωσε το σινιάλο, εντατικοποιήθηκαν οι προσπάθειες για την υλοποίηση των αντεργατικών μέτρων. Ηδη η κυβέρνηση εξασφάλισε ουσιαστικά τη συναίνεση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ στην επέκταση της εκ περιτροπής εργασίας και την τετραήμερη βδομάδα εργασίας και γενικότερα στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο όνομα της «διάσωσης» των επιχειρήσεων που πλήττονται από την κρίση. Την ίδια στιγμή προωθείται ο διαχωρισμός των κλάδων σύνταξης και υγείας του ΙΚΑ, ενώ έπιασε δουλειά η νέα επιτροπή για τη σφαγή στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Ταυτόχρονα προετοιμάζει πυρετωδώς την παράταση μέχρι 15 χρόνια των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες που εργάζονται στο δημόσιο τομέα, αλλά και το νέο μισθολόγιο για τους νεοπροσλαμβανόμενους στο δημόσιο τομέα, με το οποίο θα εξισώνονται οι μισθοί τους με αυτούς του ιδιωτικού τομέα. Μόνο από το τελευταίο η κυβέρνηση υπολογίζει ότι θα περιορίσει κατά 35% τις μισθολογικές δαπάνες στο Δημόσιο...

Ολα αυτά, όπως και η νέα επιδρομή έμμεσων φόρων κατά των λαϊκών νοικοκυριών που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, αλλά και το πάγωμα (διάβαζε μείωση) των μισθών και των συντάξεων για δεύτερη χρονιά το 2010 είναι μέτρα που εντάσσονται στις αποφάσεις της πρόσφατης συνόδου κορυφής της ΕΕ, με στόχο τον παραπέρα περιορισμό του λεγόμενου εργατικού κόστους και τη διασφάλιση της «αειφόρου» κερδοφορίας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου.

Οι αποφάσεις αυτές «εξειδικεύτηκαν» από τους υπουργούς Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ) που συνεδρίασαν στις αρχές της βδομάδας. «Διατηρείται η εκτίμηση ότι η κρίση παραμένει. Υπάρχουν θετικά στοιχεία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι ξεπεράσαμε την κρίση», ήταν το μήνυμα που έστειλαν οι 27 υπουργοί Οικονομίας, επιχειρώντας να δικαιολογήσουν την ανάγκη για επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών, τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος και την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Παρόλο που ορισμένοι από αυτούς, όπως ο προεδρεύων του Γιουρογκρούπ Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, εξέφρασαν φόβους ότι «υπάρχει κίνδυνος η ανεργία να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια και να οδηγηθούμε σε μια αληθινή κοινωνική κρίση», ωστόσο αυτό καθόλου δε μετρίασε την ένταση της επίθεσης κατά των λαών. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη, διαπιστώνοντας προφανώς ότι «τους παίρνει», καθώς οι αντιδράσεις και οι αγώνες των εργαζομένων σε όλη την ΕΕ, στο διάστημα που πλήττεται από την κρίση, βρίσκονται σε φανερή αναντιστοιχία με την ένταση της επίθεσης των ευρωμονοπωλίων.

Η κυβέρνηση δεν έκρυψε την ικανοποίησή της επειδή έγινε αποδεκτό από το ΕΚΟΦΙΝ το πακέτο των μέτρων που ανακοίνωσε τον Ιούνη, «παρόλο ότι δεν είναι διαρθρωτικά και ένα μεγάλο μέρος τους είναι εφάπαξ», όπως έσπευσε να παραδεχθεί ο Γ. Παπαθανασίου, ο οποίος όμως ξεκαθάρισε ότι «παραμένει η απόφαση και η δέσμευσή μας, στον προϋπολογισμό του 2010 να έχουμε τα διαρθρωτικά εκείνα μέτρα τα οποία σε μόνιμη βάση θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε ελλείμματα κάτω από το 3% του ΑΕΠ όπως είναι η δέσμευσή μας».

Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας έχει αναδείξει τη σημασία που αποδίδει η κυβέρνηση στην επέκταση και κυριαρχία των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, ως το βασικότερο «εργαλείο» που διασφαλίζει όχι μόνο να βγουν «αλώβητες» οι επιχειρήσεις από την κρίση, αλλά να διασφαλιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου εσαεί. «Οφείλουμε να προετοιμαστούμε από τώρα για τις νέες προκλήσεις στον τομέα της απασχόλησης. Οφείλουμε κυρίως να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για μια οικονομία περισσότερο ανταγωνιστική και παραγωγική. Μια οικονομία που θα ευνοεί τις νέες επενδύσεις και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Οφείλουμε, με διάλογο, υπευθυνότητα και συναίνεση, να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις για ένα αποτελεσματικότερο και σύγχρονο καθεστώς στην αγορά εργασίας», τόνισε σε πρόσφατη ομιλία του. Δεν είπε όμως τίποτα περισσότερο απ' ό,τι λένε τα επίσημα κείμενα και οι αποφάσεις της ΕΕ, που στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας έχουν κάνει σημαία την «ευελφάλεια», προκειμένου να «προσαρμοστούν» περισσότερο οι εργαζόμενοι στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Οι νέες θέσεις εργασίας που υπόσχονται είναι βέβαια μερικής απασχόλησης, απαλλαγμένες από ασφαλιστικές εισφορές για τους εργοδότες, που δημιουργούνται και καταστρέφονται («ευέλικτες») σύμφωνα με τις επιθυμίες της εργοδοσίας. Στην πραγματικότητα, «το σύγχρονο καθεστώς στην αγορά εργασίας», που επαγγέλλεται ο Γ. Παπαθανασίου, δεν είναι παρά ο νέος εργασιακός Μεσαίωνας με τους εργαζόμενους να μετατρέπονται σε «σύγχρονους είλωτες».

Στο σύγχρονο καθεστώς βρίσκονται ήδη οι μετανάστες και ακριβώς γι' αυτό φροντίζουν να τους κρατούν σε κατάσταση συνεχούς διωγμού. Πρώτον για να παραμένουν το πιο άγρια εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης, σε κατάσταση ημιπαρανομίας και δίχως στοιχειώδη δικαιώματα, ασκώντας πιέσεις για να ρίχνουν πιο χαμηλά την τιμή της εργατικής δύναμης. Ταυτόχρονα τους εμφανίζουν ως τη «νέα απειλή» για την ασφάλεια των «προηγμένων» χωρών της Δύσης και τους φορτώνουν την ευθύνη για όλα σχεδόν τα δεινά, από την ανεργία μέχρι την εγκληματικότητα, ακριβώς για να αθωώσουν τον καπιταλισμό και να δικαιολογήσουν τη λήψη νέων μέτρων καταστολής σε βάρος του συνόλου της εργατικής τάξης. Οι μετανάστες, θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της ληστείας των λαών της Ασίας και της Αφρικής από τα μονοπώλια, θα συνεχίσουν να βρίσκονται στο στόχαστρο της ΕΕ και της κυβέρνησης το επόμενο διάστημα. Η πολιτική πυγμής που επιδεικνύει η κυβέρνηση κατά των μεταναστών θα ενταθεί, καθώς εξυπηρετεί πολλαπλές επιδιώξεις ταυτόχρονα. Είναι σαφές όμως ότι στρέφεται κατά του συνόλου των εργαζομένων και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Είναι καιρός να πάρει ο λαός τις δικές του αποφάσεις και να σταθεί αποφασιστικά απέναντι στην πολιτική της ΕΕ, της πλουτοκρατίας και των κομμάτων - διαχειριστών των συμφερόντων τους. Είναι καιρός να δείξει, με την οργάνωση και την πάλη του, ότι δεν πρόκειται να δεχθεί καμία θυσία χάριν της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων ούτε να φορτωθεί τα βάρη της κρίσης. Χρειάζεται να πιστέψει στη δύναμή του και να αγωνιστεί με ξεκάθαρο στόχο την ανατροπή της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής.