Γρηγοριάδης Κώστας

Το ζήτημα δεν είναι, βέβαια, αν πράγματι οι τράπεζες παρέχουν αυτά ακριβώς που διαφημίζουν, αν και - εδώ που τα λέμε - τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Το πρόβλημα είναι ότι οι τραπεζίτες ανακάλυψαν μία ακόμα προσοδοφόρα μέθοδο να πουλήσουν - ναι να πουλήσουν - ένα αγαθό, το αγαθό της ιατρικής φροντίδας, που σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί παρά να είναι ένα αγαθό και μια υπηρεσία που θα έπρεπε να τη ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε πολίτης. Από το δημόσιο και εντελώς δωρεάν.

Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα επειδή οι τραπεζίτες δεν ξύπνησαν ξαφνικά ένα πρωί και σκέφτηκαν να «προσφέρουν» το συγκεκριμένο προϊόν. Ισα ίσα. Μαζί με άλλες επιχειρηματικές ομάδες, κύρια ασφαλιστικές εταιρείες και ιδιωτικές εταιρείες στο χώρο της Υγείας, άσκησαν πιέσεις, διοργάνωσαν δεκάδες συνέδρια, εκπόνισαν εκατοντάδες μελέτες για να αποδείξουν: Πόσο αναγκαίο είναι να αλλάξει το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης, πόσο ξεπερασμένο είναι να προσφέρονται υπηρεσίες από το δημόσιο και δωρεάν, πόσο αναποτελεσματικός είναι ο δημόσιος τομέας της Υγείας, πόσο τεράστιο είναι το κόστος από την ελεύθερη πρόσβαση που υπήρχε στα κρατικά νοσοκομεία, πόσο διογκώνονται τα ελλείμματα από τις δημόσιες δαπάνες αυτού του είδους κ.ο.κ.

Είναι ολοφάνερο: Οι τραπεζίτες και άλλοι μεγαλοσχήμονες που κερδοσκοπούν εκμεταλλευόμενοι μαζί με την εργατική δύναμη και τον ανθρώπινο πόνο, βρίσκουν και τα κάνουν. Ζωτικό χώρο στο τομέα της Υγείας απέκτησαν μόνο και μόνο επειδή οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι δικές τους δηλαδή κυβερνήσεις, εμπορευματοποίησαν τον τομέα Υγείας, και το δημόσιο τομέα Υγεία, προχωρούν σε συνεχείς περικοπές των δημόσιων δαπανών και πετσοκόβουν τα δικαιώματα που είχαν οι εργαζόμενοι για δημόσια και δωρεάν περίθαλψη, αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν την Υγεία σαν εμπόρευμα, από τη διακίνηση του οποίου κάποιοι μπορούν να κερδίζουν.

Αυτή είναι και έτσι θα εξακολουθήσει να είναι η κοινωνία του κεφαλαίου, που πιστεύει στην «επιχειρηματικότητα» και το «κέρδος». Οποιος τα ακουμπάει θα τον γιατροπορεύουν, οι υπόλοιποι ...καλή ψυχή.

Η βενζίνη στην Ελλάδα είναι πολύ φθηνή, η τιμή της εξελίσσεται ανάλογα με τις άλλες χώρες της ΕΕ, κάθε Δευτέρα το υπουργείο Ανάπτυξης παρουσιάζει αναλυτικά στοιχεία για την Ελλάδα και το εξωτερικό και η κυβέρνηση προστατεύει τον καταναλωτή.

Είστε ικανοποιημένοι τώρα; Την επόμενη φορά που θα γεμίσετε το ρεζερβουάρ σας με 40 ή 50 ευρώ (αν έχετε τόσα να διαθέσετε και δεν πείτε να σας βάλουν 5-10 ευρώ), θα νιώσετε μια ανακούφιση ξέροντας όλα τα παραπάνω; Μήπως θα πείτε κι ένα ευχαριστώ στην κυβέρνηση για όσα κάνει;

Μη γελάτε, δεν είναι αστείο. Προφανώς η κυβέρνηση αυτό πιστεύει και προχώρησε σε διαφημιστική καμπάνια για να πει την «αλήθεια για την βενζίνη», αγανακτισμένη από τα «ψέματα» και το «λαϊκισμό», υποστηρίζοντας όλα τα παραπάνω.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι υπάρχουν και χαμηλότερες τιμές σε κάποιες χώρες. Οτι η αύξηση του ειδικού φόρου κατά 6 λεπτά το λίτρο δεν είναι και λίγο πράγμα. Οτι τα στοιχεία που παρουσιάζονται είναι μια απλή καταγραφή που δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν να καταλάβει αν «καλώς» ή «κακώς» αυξάνονται οι τιμές.

Και στο κάτω κάτω της γραφής, όταν την περασμένη βδομάδα έπεφτε η διεθνής τιμή της βενζίνης και ανέβαιναν οι τιμές στην Ελλάδα, τι συμπέρασμα να βγάλεις, σε ποιον να ρίξεις ευθύνη και το κυριότερο, τι να του κάνεις;

Αν ψάχνει για αλήθειες το υπουργείο, ας ακούσει μερικές. Η τιμή της βενζίνης είναι υψηλή για τους Ελληνες. Ο φόρος είναι μεγάλος. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στη διαμόρφωση της τιμής και καμία ποινή για όποιον έχει υψηλές τιμές. Ολα ανάγονται στην αγορά και στον καταναλωτή, που μπορεί να... «επιλέξει» τον «φτηνό». Η κυβέρνηση και το υπουργείο ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των εταιρειών και το πολιτικό κόστος.

Οπως αποδεικνύουν οι μετρήσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ, το Λεκανοπέδιο Αττικής βομβαρδίζεται σχεδόν καθημερινά από ένα "κοκτέιλ" επικίνδυνων ατμοσφαιρικών ρύπων, όπως το όζον και τα αιωρούμενα μικροσωματίδια. Ιδιαίτερα αυτά τα τελευταία δεν εμφανίζονται μόνο στην πρωτεύουσα, αλλά στη Θεσσαλονίκη και πολλές άλλες πόλεις της Βόρειας, της Νότιας και της Κεντρικής Ελλάδας.

Πρόκειται για ένα πολύ επικίνδυνο ρύπο που προκαλεί καρκίνο των πνευμόνων, καρδιοαγγειακές παθήσεις και άσθμα, που, σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος, το 2005 προκάλεσε τον πρόωρο θάνατο 373.000 ανθρώπων στην Ευρώπη.

Ο ρύπος αυτός ιδιαίτερα στις αστικές περιοχές της χώρας μας ξεπερνά το ανώτατο όριο (50 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα) σχεδόν τις μισές μέρες το χρόνο, τη στιγμή που σήμερα θεσμικά δεν πρέπει να ξεπερνά το όριο αυτό περισσότερες από 35 μέρες το χρόνο για να μην προκαλεί προβλήματα στην υγεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο σταθμό Αριστοτέλους στην Αθήνα η συγκέντρωση αιωρούμενων σωματιδίων ξεπέρασε πέρσι το ανώτατο όριο 163 μέρες, ενώ αντίστοιχα ρεκόρ σημείωσαν και άλλες περιοχές: Λυκόβρυση, Θρακομακεδόνες, Λιόσια κ.ά.

Κι, όμως, η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν λάβει κανένα απολύτως μέτρο για να μειώσουν τη συγκέντρωση του επικίνδυνου αυτού ρύπου. Προφανώς η ανθρώπινη υγεία έρχεται σε δεύτερη μοίρα γι' αυτές. Προέχει η πολιτική για την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου...

Η «πολιτική επίθεσης του σοσιαλισμού» συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση των καπιταλιστών που ωφελήθηκαν από τη ΝΕΠ, κυρίως των κουλάκων και την αντίδραση μεσαίων και καθυστερημένων φτωχών αγροτών που επηρεάζονταν από αυτούς. Αυτή η κοινωνική αντίδραση εκφράστηκε και μέσα στις γραμμές του ΚΚ(Μπ.) στην Κεντρική Επιτροπή του και στο Πολιτικό του Γραφείο, μέλη του οποίου ήταν οι Μπουχάριν, Τόμσκι και Ρίκοφ, που συγκρότησαν οπορτουνιστική φράξια που υποστήριζε τη συνέχιση της πολιτικής της ΝΕΠ επ' αόριστον. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Μετά την «αποτυχία», οι ΗΠΑ που παρέμειναν σιωπηλές και φυσικά δεν έχουν μέχρι σήμερα διακόψει τη στρατιωτική και χρηματική βοήθεια αφού δεν έχουν αναγνωρίσει το πραξικόπημα, βρήκαν την ευκαιρία να «αναλάβουν πρωτοβουλία». Ετσι η Χίλαρι Κλίντον πρότεινε τη «διαμεσολάβηση ενός έμπειρου», του Προέδρου της Κόστα Ρίκα, Οσκαρ Αρίας. Η «μη διαπραγμάτευση» μεταξύ του νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου και των πραξικοπηματιών, που για τις ΗΠΑ είναι «οι δύο πλευρές», ουσιαστικά αποτελεί μία παρελκυστική τακτική που δίνει χρόνο στους πραξικοπηματίες να συντρίψουν τα ελάχιστα που έγιναν κατά την προεδρία Σελάγια. Με τη συμμετοχή και του ίδιου του Προέδρου, του οποίου η «ριζοσπαστικότητα» δεν είναι απόρροια των πολιτικών του θέσεων ή της πολιτικής που ακολούθησε, αλλά εξαιτίας της πλήρους αντίθεσης των ολιγαρχικών δυνάμεων είτε να συμβιβαστούν είτε να δεχθούν και τις ελαχιστότατες αλλαγές.

Εντούτοις, το πραγματικό παιχνίδι παίζεται μέσα στην Ονδούρα. Λες και το πραξικόπημα λειτούργησε ως πυροδοτικός μηχανισμός και παρά τις αντιφάσεις τους και την έλλειψη προσανατολισμού τους οι λαϊκές δυνάμεις δείχνουν επί δύο βδομάδες ότι ούτε «διαπραγματεύσεις» ούτε «συμβισβασμούς» επιθυμούν.