Είμαστε ήδη στην επόμενη μέρα. Η κάλπη έδωσε το αποτέλεσμα, αν και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές το πραγματικό εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν γνωστό. Από την ανακοίνωση των ΕΞΙΤ ΠΟΛΣ οι διάφοροι δημοσιολόγοι ξεκίνησαν με το χαστούκι που έδωσε τάχα στη ΝΔ το ΠΑΣΟΚ, εκτιμήσεις για δυναμική κ.λπ. Πράγματι, το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να φαντάζει ως τέτοιο, με δεδομένη τη μεταξύ των δύο κομμάτων του κεφαλαίου διαφορά. Την οποία επίσης έδειξαν μεγάλη τα ΕΞΙΤ ΠΟΛΣ. Η πραγματική όμως; Είναι αυτή ή μήπως διαφορετική; Το γεγονός ότι και τα δύο κόμματα, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ως άθροισμα είναι μειωμένα, είναι άνευ σημασίας;

Αλλά αυτή η ανάγνωση είναι ανάγνωση επιφάνειας. Η οποία χρειάστηκε χτες βράδυ να αναπαραχθεί από τα αστικά ΜΜΕ και μάλιστα με ένταση. Χρειάστηκε στο αστικό πολιτικό σύστημα για δυο λόγους: Πρώτο για να δείξει ότι λειτουργεί η δικομματική εναλλαγή. Δεύτερο, για να καλλιεργήσει μαζικά την ψυχολογία στις λαϊκές δυνάμεις ότι το ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο να κάνει κυβέρνηση, επομένως να χειραγωγήσει στη συνέχεια λαϊκές δυνάμεις, φυγόκεντρες και από ΝΔ και από ΠΑΣΟΚ στο ΠΑΣΟΚ, δηλαδή στην αστική πολιτική. Αλλωστε, δηλώσεις πρωτοκλασάτων στελεχών έθεσαν το ζήτημα των εκλογών, όχι ως ενδεχόμενο, αλλά ως αναγκαιότητα.

Αλλά το εκλογικό αποτέλεσμα, πέρα από την επιφανειακή ανάγνωση πρέπει να το προσεγγίσουμε βαθύτερα, πιο ουσιαστικά, για να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα για τη εκλογική έκφραση των λαϊκών στρωμάτων. Για το συνολικό αποτέλεσμα αλλά και για το αποτέλεσμα του ΚΚΕ. Σε σχέση και με τις συνθήκες και το περιεχόμενο που διαμόρφωσαν και την προεκλογική αντιπαράθεση, αλλά και γενικότερα.

Βεβαίως, το τελικό αποτέλεσμα σε ψήφους και ποσοστά θα δώσει τα ασφαλή συμπεράσματα. Γιατί μπορεί το ΠΑΣΟΚ να έχει ψηλότερα ποσοστά, αλλά μπορεί στο πραγματικό εκλογικό αποτέλεσμα να έχει χάσει ψήφους, σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές.

Ενα ζήτημα το οποίο τέθηκε επίσης στις συζητήσεις είναι το, για πρώτη φορά, τέτοιο μεγάλο ποσοστό αποχής. Δε θα σταθούμε σήμερα στην ερμηνεία του, αν και μεγάλο τμήμα της αποχής εκφράστηκε ως αποδοκιμασία του αστικού πολιτικού συστήματος, λειψά βεβαίως και αναποτελεσματικά, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.

Ποιες πολιτικές δυνάμεις όμως επηρέασε περισσότερο; Για ένα τέτοιο συμπέρασμα χρειάζεται το τελικό αποτέλεσμα σε ψήφους. Γιατί από πρώτη ανάγνωση δεν είναι εύκολο να βγουν ολοκληρωμένα συμπεράσματα.

Μπορεί από πρώτη ματιά να διακρίνει κανείς ότι η άνοδος του ΛΑ.Ο.Σ. είναι μετάγγιση ψήφων από τη ΝΔ. Αλλωστε, το ισόγειο της πολυκατοικίας γίνεται εύκολα υποδοχέας ψήφων της ΝΔ που θέλουν να στείλουν μήνυμα χωρίς να αλλάξουν ουσιαστικά.

Το ίδιο ισχύει και με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ αλλά και τους Οικολόγους - Πράσινους. Και εδώ υπάρχουν συγκοινωνούντα δοχεία.

Το πρώτο βασικό ζήτημα είναι ότι το ΚΚΕ έδωσε τη μάχη βάζοντας στο επίκεντρο τα πραγματικά προβλήματα του λαού, τη σχέση τους με την ΕΕ, και τη διέξοδο για τη λύση τους, προβάλλοντας στόχους πάλης, σε σύνδεση στρατηγική αποδέσμευσης, από την ΕΕ, και συνθήματα ανυπακοή, απειθαρχία, ρήξη, ανατροπή, προβάλλοντας ολοκληρωμένα τη στρατηγική τού άλλου δρόμου ανάπτυξης, που κοινωνικοποιεί τα μέσα παραγωγής, σχεδιάζει την οικονομία, προγραμματίζει, κάνει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της πραγματικούς ελεγκτές της οικονομίας και της εξουσίας και ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν, συνδέοντας το σήμερα με το αύριο με την αντεπίθεση, με την ανασύνταξη του κινήματος. Και είχε το αποτέλεσμα που είχε.

Το δεύτερο ζήτημα είναι το συμπέρασμα είναι ότι ο δικομματισμός στο σύνολό του, με τα έως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές αποτελέσματα, δεν έπιασε τα ποσοστά ούτε των ευρωεκλογών του 2004, ούτε των εθνικών του 2007. Για άλλη μια φορά, ο δικομματισμός έχει πτώση, αν και παραμένει ισχυρός. Επεσε, όμως. Αλλωστε, ήταν ένα από τα ζητήματα που έθετε το ΚΚΕ σε συνδυασμό με τη δική του ενίσχυση.

Αυτά τα δυο στοιχεία έχουν πράγματι μια διαφορετική ποιότητα για το λαό, αλλά και για το αστικό πολιτικό σύστημα, και τις ανιχνεύσεις και επιδιώξεις για την καλύτερη λειτουργία του. Την οποία ο λαός πρέπει να υπονομεύει.

Εχουν και τη σημασία τους για το «από δω και μπρος», για την εργατική τάξη και το κίνημά της, γενικότερα για το λαϊκό κίνημα.

Εχει σημασία, ως προς το αποτέλεσμα συνολικά αλλά και την ψήφο στο ΚΚΕ, να αντιληφθούμε τις συνθήκες μιας πραγματικά σκληρότατης πολιτικής αναμέτρησης. Αλλά και το γεγονός ότι η συνείδηση δε διαμορφώνεται μόνο από τα προβλήματα που ζει ο λαός, αλλά και από την πείρα, ατομική και συλλογική από το κίνημα, την ταξική πάλη. Από την οργάνωση των λαϊκών μαζών. Γεγονός που, παρά τα βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, είναι πίσω από τις ανάγκες.

Χρειάζεται να κρίνουμε με όλα αυτά, προκειμένου να βγάζουμε συμπεράσματα και ως προς την οξύτατη διαπάλη ανάμεσα στη χειραγώγηση και χειραφέτηση των λαϊκών συνειδήσεων από την αστική πολιτική.

Μπορεί κάποιος να πει ότι η δυσαρέσκεια σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πήγε και στ' άλλα κόμματα, και ιδιαίτερα στον ΛΑ.Ο.Σ. και το μεγαλύτερο μέρος στην αποχή.

Το διαφορετικό ποιοτικά έχει σχέση με το ότι ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει ανέβασμα της πολιτικής συνείδησης έως την αναγκαιότητα ρήξης ανατροπής, σημαίνει προσέγγιση της προοπτικής της λαϊκής εξουσίας, έστω και όχι ολοκληρωμένα, έστω και θολά. Είναι ψήφος που περνά το χαντάκι από την αστική πολιτική στην πολιτική του ΚΚΕ, έστω και χωρίς να την ασπάζονται πλήρως.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι αντίπαλοι επεδίωκαν τη μείωση της πολιτικής επιρροής του ΚΚΕ. Το πολεμούσαν και το πολεμούν. Με κάθε μέσο - μέθοδο και τρόπο. Ακόμη και με βρώμικες επιθέσεις, όπως η άθλια έως προβοκατόρικη αντικομμουνιστική προπαγάνδα για τα οικονομικά του ΚΚΕ.

Η αδίστακτη με ψεύτικα επιχειρήματα επίθεση εναντίον του ΚΚΕ με τα πιο ανήθικα και ανέντιμα μέσα για να μπερδέψουν το λαό, λέγοντας ότι είναι μεγαλομέτοχος πολυεθνικών στην Ελλάδα! Θεωρούν το λαό αφελή, εύπιστο.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εξαπέλυσε αυτή τη βρώμικη προπαγάνδα, ενώ έφτασε στο σημείο να συμπλεύσει μέχρι και με διάφορους αδίστακτους και καιροσκόπους, παντός καιρού, προκειμένου να απλώσει τα δηλητηριώδη ψέματά της ενάντια στο Κόμμα μας. Οπως ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., με συγκεκριμένο ρόλο ως καλολαδωμένο αντικομμουνιστικό εξάρτημα του συστήματος, με σχέσεις και αναφορές από διάφορα ιμπεριαλιστικά επιτελεία.

Αντικομμουνιστική προπαγάνδα που αναπαραγόταν χυδαία από πολλά αστικά ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, με στόχο τον επηρεασμό και την ανακοπή φυγόκεντρων δυνάμεων από το ΠΑΣΟΚ προς το ΚΚΕ. Και ξεκίνησε από το 2007, όχι τυχαία. Η δυσαρέσκεια λαϊκών δυνάμεων που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ από την πολιτική του στρεφόταν στο ΚΚΕ. Επρεπε πάση θυσία να ανακοπεί. Και σ' ένα βαθμό επηρέασε και ανέκοψε μεγαλύτερη ενίσχυση του ΚΚΕ.

Στόχος τους ήταν να πλήξουν τη μεγάλη ηθική υπεροχή και τις αξίες του ΚΚΕ, με το κάλπικο επιχείρημα ότι όλοι ίδιοι είναι, ότι η πολιτική είναι βρώμικη και μέσα σ' αυτή τη βρωμιά τους ενέταξαν και το ΚΚΕ. Τις βρωμιές της αστικής πολιτικής ήθελαν να ξεπλύνουν. Να στείλουν τους ανθρώπους του μόχθου στο μαρασμό και τη μοιρολατρία επιδιώκουν. Και πάνε να τσουβαλιάσουν και το ΚΚΕ. Γιατί είναι το μόνο κόμμα που τους ξεσκεπάζει και το φοβούνται.

Ασκησαν ιδεολογική τρομοκρατία στην εργατική τάξη. Κρύβοντας τις πραγματικές τους πολιτικές, προβάλλοντας τα σκάνδαλα και τη σκανδαλολογία που βεβαίως υπάρχουν ως παράγωγα του καπιταλισμού και μέρος του κλεμμένου από τους εργάτες πλούτου, και αναδεικνύουν την ανάγκη κατάργησης των μονοπωλίων και κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής. Αλλά όλη η προεκλογική αντιπαράθεση ήταν έξω από την πραγματική ζωή και τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και την ΕΕ, το χαρακτήρα της, τις θέσεις των κομμάτων γι' αυτήν. Δεν έγινε συζήτηση για το ρόλο που παίζει στην καθημερινότητα του λαού η ΕΕ.

Εδώ να θυμίσουμε που αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές του 2007 κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, σε μετεκλογική τηλεοπτική συζήτηση, απαντώντας σχετικά με τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει το αστικό πολιτικό σύστημα μετά το εκλογικό αποτέλεσμα και ιδιαίτερα με το γεγονός ότι από την πτώση του δικομματισμού και του ΠΑΣΟΚ επωφελήθηκε το ΚΚΕ, συγκριτικά με άλλες χώρες της «Ευρώπης», είπε περίπου τα εξής: Στην Ελλάδα υπάρχουν ιδιομορφίες που δεν υπάρχουν σε άλλες χώρες. Υπάρχουν τα «άκρα», το «ΛΑ.Ο.Σ. και το ΚΚΕ». Βεβαίως ανάλογα φαινόμενα σαν το ΛΑ.Ο.Σ. υπάρχουν και σε χώρες της «Ευρώπης». Αλλά το ΚΚΕ είναι φαινόμενο που όμοιό του δεν υπάρχει σε καμιά χώρα της. Γιατί τέτοιο κόμμα, συντηρητικό, απολίθωμα μιας εποχής που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, μ' αυτά τα χαρακτηριστικά, αυτή την πολιτική δεν υπάρχει σε καμιά χώρα της Ευρώπης!!!

Ηταν το ίδιο στέλεχος που έγινε ο φορέας της προβοκάτσιας με την υπόθεση «Γερμανός».

Μετά τις εκλογές του 2007, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έθετε δημόσια το ζήτημα πως το ξεπέρασμα της κρίσης τους, τότε, απαιτεί τακτική που να ξανακερδίσει τις χαμένες προς το ΚΚΕ δυνάμεις. Προσέχτε, προς το ΚΚΕ, γιατί - λένε - αυτό θα δώσει τη δυνατότητα στο ΠΑΣΟΚ να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας, κερδίζοντας τη ΝΔ και όχι κερδίζοντας το ΠΑΣΟΚ δυνάμεις από τη ΝΔ.

Ετσι προσπάθησαν τα αστικά επιτελεία, τα αστικά ΜΜΕ και τα κόμματα του κατεστημένου να μπλοκάρουν λαϊκές συνειδήσεις, μακριά από το ΚΚΕ.

Δεν ήταν άσχετο με το γεγονός ότι όλα τα άλλα κόμματα, πριν απ' όλα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είχαν κάθε συμφέρον να μη γίνει συζήτηση σε βάθος για τις επιλογές της ΕΕ, γιατί τότε θα ήταν υποχρεωμένα να απολογηθούν, επειδή συμφωνούν με τις επιλογές της, να πουν στο λαό ότι τον κορόιδεψαν με μεγάλα ψέματα για την ΕΕ. Ο μεγάλος απών στις ευρωεκλογές είναι ο ανύπαρκτος απολογισμός δράσης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για την πορεία της ΕΕ και τα αποτελέσματα στην Ελλάδα. Ούτε καν ενημέρωση για την τελευταία σύνοδο της ΕΕ, την Εαρινή, που έγινε στην Πράγα, η οποία αποφάσισε από τις 8 Ιουνίου και μετά να γίνει νέα καταιγιστική επίθεση σε βάρος της Κοινωνικής Ασφάλισης, της Υγείας, της Πρόνοιας των εργασιακών σχέσεων. Ούτε καν ενημέρωση για τον αποκλεισμό 600 χιλιάδων φτωχών αγορών από τις επιδοτήσεις άμεσα, από το 2010.

Επομένως, και η χτεσινοβραδινή προπαγάνδα των καναλιών στην ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος, ήταν μια προσπάθεια παρερμηνείας των πραγματικών τάσεων, έμειναν στο χαστούκι που τάχα έδωσε το ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ, δημιουργώντας ψυχολογία χειραγώγησης των λαϊκών δυνάμεων στην αστική πολιτική.

Οι κομμουνιστές καθημερινά να παλεύουν μαζί με τους εργάτες, κόντρα στη σκληρή εργοδοσία. Σε όλη την Ελλάδα στα «Τζάμπο», όπου η εργοδοσία προσπάθησε να εξαγοράσει τον κομμουνιστή συνδικαλιστή, αλλά πήρε αγωνιστική απάντηση, στα «Καρφούρ», στον «Παπουτσάνη», ενάντια στις απολύσεις, με συμβολή μάλιστα σε πολυήμερους αγώνες που στέφθηκαν με επιτυχία, αφού η εργοδοσία πήρε πίσω τις απολύσεις, στου Λαναρά κόντρα στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Το ΚΚΕ με το παράδειγμα του Δήμου Νίκαιας και τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, που αντιπάλευαν και το Δήμο και το Κόμμα. Οι κομμουνιστές είναι στην πρώτη γραμμή, μέσα και έξω από τα εργοστάσια, στους δρόμους του αγώνα, στα εμπορικά κέντρα και στους δρόμους με τα μικρομάγαζα, στα χωριά και στα χωράφια. Στους χώρους που τα παιδιά μορφώνονται, στους μαθητικούς, φοιτητικούς και σπουδαστικούς αγώνες. Οπως έκανε ως τώρα έτσι θα συνεχίσει και από σήμερα, στα εργοστάσια, στους χώρους δουλειάς, στις επιχειρήσεις, στα γραφεία, στο χωράφι, στους δρόμους με τα μικρομάγαζα. Με την ίδια συνέπεια.