Η εκδήλωση για τη δράση της 123ης Ταξιαρχίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που διοργάνωσαν, την περασμένη Κυριακή, στο πλαίσιο του γιορτασμού των 90χρονων του Κόμματος, η ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ και το ΝΣ Λάρισας της ΚΝΕ έφερε στη μνήμη τον τιτάνιο αγώνα του ΔΣΕ. Ενας αγώνας που, όπως υπογράμμισε, μιλώντας στην εκδήλωση, ο Γ. Νταφούλης, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, «ήταν δίκαιος, πατριωτικός, αντιφασιστικός, αντιιμπεριαλιστικός», τονίζοντας, ταυτόχρονα, ότι «δείχνει το μέγεθος της αντοχής των ιδανικών του ΚΚΕ και της κοσμοθεωρίας του Μαρξισμού - Λενινισμού».

Αναφερόμενους στους στόχους και τα ιδανικά του ΔΣΕ, επισήμανε ότι «περιμένουν τη δικαίωσή τους και το καθήκον αυτό εναπόκειται στην εργατική τάξη, στους συμμάχους της και στο Κόμμα τους το ΚΚΕ».

Ψηλά στον νοτιοανατολικό Ολυμπο, στην περιοχή «Πατωμένη» του χωριού Καλλιπεύκη, που ήταν η έδρα της 123ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ, όπου έγινε η εκδήλωση, συγκεντρώθηκαν αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, αλλά και νέοι, κρατώντας κόκκινες σημαίες και φωνάζοντας συνθήματα.

Στο χαιρετισμό του, ο Γ. Παπαρίζος, μέλος του Συμβουλίου Περιοχής Θεσσαλίας της ΚΝΕ, τόνισε: «Υποσχόμαστε ότι δε θα ξεμπερδέψει ο ιμπεριαλισμός από τους κομμουνιστές, θα σταθούμε ανυποχώρητοι, με προσανατολισμό τη νέα κοινωνία, στο δρόμο της ανειρήνευτης πάλης μέχρι την τελική νίκη».

Θύμησες από τη δράση της 123ης Ταξιαρχίας μετέφερε στους συγκεντρωμένους ο Τρ. Γεροζήσης, μαχητής της Ταξιαρχίας και συγγραφέας.

Η 123η Ταξιαρχία, όπως μετονομάστηκε, το Μάη του 1948, το αρχηγείο Ανατολικής Θεσσαλίας του ΔΣΕ, με διοικητή τον Φεραίο (Μιχάλης Παπαδάμος, γεννημένος το 1911 στο Βελεστίνο από φτωχή αγροτική οικογένεια, οργανωμένος στο ΚΚΕ από το 1936, που έπαιξε σημαντικό ρόλο από διάφορες θέσεις στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ), είχε στη δύναμή της 3 τάγματα, με έμπειρους διοικητές και μαχητές ατσαλωμένους στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού μας μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και ήταν ενταγμένη στην 1η Μεραρχία, με διοικητή τον Γιώτη (Χαρ. Φλωράκης), που είχε στη δύναμή της 4 ταξιαρχίες, (123η, 138η, 192η και την ταξιαρχία ιππικού).

Με τη συγκρότησή της ξεκίνησε, στις 10 Μάη του '48, για το χωριό Βούρμπιανη στο Γράμμο, με στόχο την προμήθεια σύγχρονου οπλισμού. Σ' όλη τη διάρκεια της πολυήμερης διαδρομής, χτυπήθηκε από το στρατό και τους ΜΑΥδες, αλλά παρ' όλα αυτά και με λίγα θύματα έφτασε στον προορισμό της. Επιστρέφοντας στη Θεσσαλία, συνέχισε τη δράση της και ταυτόχρονα προετοίμαζε ιδεολογικοπολιτικά και στρατιωτικά τους μαχητές της. Από τις μάχες που έδωσε, ξεχωρίζουν της Ραψάνης και της Ολυμπιάδας.

Τον Ιούνη του 1948, πήρε διαταγή να κινηθεί για ενίσχυση προς το Γράμμο. Στη διαδρομή συγκρούστηκε πολλές φορές με τον εθνικό στρατό και τους ΜΑΥδες και φτάνοντας εκεί πήρε μέρος σε πολλές μάχες στο Γράμμο, όπως στη θέση Γκρέκο της Φούρκας και αλλού, ενισχύοντας το εκεί μέτωπο. Μετά από 2 μήνες, διατάχθηκε από το Γενικό Αρχηγείο να αφήσει στο Γράμμο το σύνολο των μαχητών της (εντάχθηκαν στη δύναμη της 103ης Ταξιαρχίας) και η διοίκηση με το επιτελείο της να επιστρέψει στον Ολυμπο και στρατολογώντας μαχητές να δημιουργήσει νέα τάγματα. Ανασυγκροτήθηκε σχετικά γρήγορα και άρχισε ξανά τη δράση της στην περιοχή της Θεσσαλίας.

Μια από τις πιο σημαντικές αποστολές της εκείνο το διάστημα ήταν το πέρασμα των άοπλων της Ρούμελης - 5.000 περίπου - προς το Γράμμο. Η φάλαγγα των άοπλων πέρασε από την περιοχή της Αγιάς, του Κισσάβου και χωρισμένη στα δύο για λόγους ασφάλειας πέρασε τον Πηνειό, απέναντι στον Παντελεήμονα, Πιερία με κατεύθυνση το Γράμμο. Κατάφερε με σχεδόν ελάχιστες απώλειες να οδηγήσει τη φάλαγγα των άοπλων στις ελεύθερες περιοχές του Γράμμου - Βίτσι.

Η δράση της 123ης Ταξιαρχίας και γενικότερα της 1ης Μεραρχίας εκτιμόταν ιδιαίτερα από το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ κι αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που της ανατέθηκε πάνω στην κορύφωση του αγώνα (Αύγουστος του '49) μια τόσο σημαντική αποστολή όπως η διείσδυση στα μετόπισθεν του εχθρού για αντιπερισπασμό και ανασυγκρότηση δυνάμεων την περίοδο των μεγάλων μαχών στο Γράμμο και στο Βίτσι.