«Το κτίριο όπου στεγάζεται το Νομαρχιακό Νοσοκομείο της Πρέβεζας είναι 30-40 ετών. Είναι παλιό, βρώμικο και ετοιμόρροπο. Το καινούριο τμήμα (πτέρυγα όπου θα στεγάζονται τα εξωτερικά ιατρεία) που γίνεται έχει καθυστερήσει πολύ και φαίνεται πως, όταν τελειώσει, θα έχει λειτουργικά προβλήματα. Υπάρχουν, επίσης, σοβαρές ελλείψεις σε ιατροτεχνολογικό υλικό(π.χ. μηχάνημα για ακτινογραφίες, αξονικό τομογράφο, καρδιογράφους) και ξενοδοχειακό εξοπλισμό. Ενώ την έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού και τις μεγάλες ανάγκες προσπαθούν να καλύψουν με σπουδαστές νοσηλευτικών σχολών που έρχονται για να εκπαιδευτούν και, φυσικά, δεν είναι σε θέση να αναλάβουν υπεύθυνη δουλιά. Ακόμα προσλαμβάνουν νοσηλευτές μέσω των προγραμμάτων stage του ΟΑΕΔ».

Αυτή την απαράδεκτη κατάσταση για τις συνθήκες του Νοσοκομείου Πρέβεζας δίνει η Λ. Σούρδη, γιατρός η ίδια στο νοσοκομείο. Κατάσταση που ο ειδικευόμενος παθολόγος Κ. Γραμματικόπουλος, χαρακτηρίζει «τριτοκοσμική», υπογραμμίζοντας την ανάγκη αγωνιστικών διεκδικήσεων για να αλλάξει.

Κι όμως, το Νοσοκομείο, επισημαίνουν στο «Ρ» εργαζόμενοι και γιατροί που συζητήσαμε μαζί τους, καλύπτει υγειονομικά όχι μόνο το Νομό της Πρέβεζας, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας και της Λευκάδας, ιδιαίτερα μετά τη ζεύξη Ακτιου - Πρέβεζας. Πολύ περισσότερο που η κίνηση είναι αυξημένη, γιατί στο Νοσοκομείο αναγκαστικά παρέχεται και πρωτοβάθμια περίθαλψη, ενώ και η τουριστική κίνηση είναι αυξημένη.

Οπως μας εξηγούν οι εργαζόμενοι, το νοσοκομείο λειτουργεί με οργανισμό του 1986 που προβλέπει 325 θέσεις, από τις οποίες είναι καλυμμένες οι 282. Μένουν κενές 43 θέσεις, από τις οποίες 20 αφορούν βοηθητικό προσωπικό, π.χ. καθαριότητα που έχει ιδιωτικοποιηθεί, και οι 13 ιατρικό προσωπικό. Το νοσηλευτικό προσωπικό φαίνεται πως καλύπτει πλήρως τις αναγκαίες θέσεις, όμως οι μονάδες καρδιοπαθών και αυξημένης φροντίδας π.χ. που δεν έχουν ενταχθεί στον οργανισμό απασχολούν προσωπικό από άλλους τομείς αποδυναμώνοντάς τους. Ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, που τετραπλασιάζεται η κίνηση των ασθενών, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα...

Οσον αφορά τις κτιριακές εγκαταστάσεις, η εικόνα είναι επίσης απαράδεκτη. Παλιές και πρόχειρες κατασκευές, κουτιά με προμήθειες, χαλασμένα μηχανήματα, παμπάλαιες κοινόχρηστες τουαλέτες, στενοί διάδρομοι με ασθενείς και συνοδούς που ασφυκτιούν, σκουριασμένα μεταλλικά αντικείμενα αφημένα εδώ κι εκεί, δίνουν την εικόνα.

Στο υπόγειο, όπου λειτουργούν πλυντήρια και ραφείο, οι εργαζόμενοι δουλεύουν μέσα στα σκοτάδια και την υγρασία. Ενώ η καθαριότητα του νοσοκομείου έχει δοθεί σε ιδιωτική εταιρία, η οποία εκμεταλλεύεται στυγνά τις εργαζόμενες που δουλεύουν 6ωρο και πληρώνονται με 300 ευρώ το μήνα! Τέλος, τα λύματα του νοσοκομείου πέφτουν στη θάλασσα χωρίς να περνάνε από δευτεροβάθμιο βιολογικό καθαρισμό, ενώ ο αποτεφρωτής προκαλεί τη δυσαρέσκεια των κατοίκων της περιοχής.

Για το κτιριακό πρόβλημα ο Ιατρικός Σύλλογος Πρέβεζας, ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου και η Τριμελής Συνδικαλιστική Επιτροπή γιατρών του Νοσοκομείου υπογραμμίζουν δύο στοιχεία που αφορούν στην επέκταση του κτιρίου και στην αποκατάσταση της στατικής του επάρκειας. Ειδικότερα αναφέρεται πως έχει διατεθεί το ποσό του ενός δισεκατομμυρίου δραχμών από το 1994, για τη δημιουργία νέας πτέρυγας και την ανακατασκευή των χειρουργείων. Ομως, τελικά, όλο το ποσό σπαταλήθηκε για την επέκταση της νέας πτέρυγας μόνο, που δεν έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή της ακόμα... Οσον αφορά το πρόβλημα στατικότητας των παλιών κτιρίων, που εντοπίστηκε το 1998, έχει γίνει προμελέτη, που κόστισε 600 με 700 δισ. δρχ. και ολοκληρώθηκε το Μάη του 2003, αλλά η μελέτη εφαρμογής δεν έχει ξεκινήσει ακόμα...

Κι αυτά, όταν απ' όλους τους φορείς, καθώς πρόκειται για μια σεισμογενή περιοχή, όπως είναι η Πρέβεζα, επισημαίνεται το κατεπείγον της υπόθεσης με το αίτημα για άμεσα μέτρα. Οπως, επίσης, υπογραμμίζεται η ανάγκη για βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής, για νοσοκομειακή περίθαλψη που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες για την υγειονομική περίθαλψη. Στην κατεύθυνση αυτή προτείνεται και η ανέγερση νέου Νοσοκομείου που να έχει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για να δοθεί οριστική λύση στο σημερινό πρόβλημα.

Μιλώντας στο «Ρ» ο Απ. Τασούλας, μέλος του Γραφείου Περιοχής Βορειοδυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ, γιατρός ο ίδιος στο Νοσοκομείο Χατζηκώστα Ιωαννίνων, επισημαίνει πως οι προσπάθειες ανακαίνισης και αναδιαμόρφωσης δεν πρόκειται να δώσουν οριστική λύση στο πρόβλημα. Γι' αυτό χρειάζεται να ανεγερθεί νέο νοσοκομείο σε άλλο οικόπεδο στην Πρέβεζα. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Πρέβεζας προτείνουν και συγκεκριμένους κατάλληλους χώρους για την ανέγερση σύγχρονου νοσοκομείου.

Συνεχίζοντας, το στέλεχος του ΚΚΕ επιβεβαιώνει ότι το υπάρχον προσωπικό είναι ανεπαρκέστατο για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών με τη λειτουργία και νέων τμημάτων. Είναι χαρακτηριστικό, προσθέτει, ότι για τις ανάγκες της εφημερίας του νοσοκομείου χρησιμοποιούνται αγροτικοί γιατροί, οι οποίοι είτε αποσπώνται από τα αγροτικά ιατρεία, είτε «δημιουργούνται» θέσεις υπηρεσίας υπαίθρου στο νοσοκομείο. Ενώ τη νύχτα δεν υπάρχει τεχνικός υπηρεσίας.

Φυσικά, τα προβλήματα δεν υπάρχουν τυχαία και η αντιμετώπισή τους χρειάζεται πολιτική που θα αντιμετωπίζει την Υγεία ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα, όπως τη θεωρούν ΕΕ, κυβέρνηση και ΝΔ. Χρειάζεται επαρκής κρατική χρηματοδότηση για την ανέγερση Νοσοκομείου και μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες για το νέο, γρήγορα να αποπερατωθούν οι αναγκαίες εργασίες στο σημερινό.

Παράλληλα, προσθέτει, χρειάζεται σύγχρονος εξοπλισμός, πρόσληψη προσωπικού όλων των κλάδων, οργάνωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου κλπ.) και λύση των προβλημάτων των εργαζομένων (μισθολογικών, εργασιακών, ασφαλιστικών), ώστε να μπορούν να παρέχουν απρόσκοπτα υπηρεσίες υψηλού επιπέδου και δωρεάν σε όλο το λαό.

«Ο λαός και οι εργαζόμενοι υγειονομικοί, καταλήγει ο Απ. Τασούλας, δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Τα κόμματα αυτά στηρίζουν την ιδιωτικοποίηση του υγειονομικού συστήματος, αλλά και ο ΣΥΝ προβάλλει την ελεγχόμενη, δήθεν, επιχειρηματική δραστηριότητα στο χώρο της υγείας. Η διέξοδος είναι στη συσπείρωση των εργαζόμενων υγειονομικών και το λαϊκό μέτωπο που θα εξασφαλίσει την αναγκαία λαϊκή εξουσία, που θα μπορεί στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας να δίνει λύση και στα θέματα της υγείας».