Τρίτη 27 Οχτώβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οι εθνικοί δρόμοι και οι ιδιώτες

Γρηγοριάδης Κώστας

Μια βροχή αποδείχτηκε ικανή να κλείσει την καινούργια εθνική οδό προς την Κόρινθο, για δεκάδες ώρες, φέροντας στην επιφάνεια τα παραμύθια που μας σερβίρουν τόσο καιρό ότι η παραχώρηση των εθνικών δρόμων στο ιδιωτικό κεφάλαιο σηματοδοτεί, δήθεν, την κατασκευή έργων ιδιαίτερα υψηλής ποιότητας και επίπεδο συντήρησης που δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν οι δημόσιες υπηρεσίες και τα κρατικά κατασκευαστικά σχήματα.

Η κοροϊδία είναι πασιφανής. Οπως αποκαλυπτική είναι και η στάση που τηρούν τα Μέσα Ενημέρωσης. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, όταν οι εθνικοί δρόμοι ήταν υπό την εποπτεία του Δημοσίου, σε περίπτωση που αποκαλυπτόταν κάποια ζημιά ή κάποιο κατασκευαστικό λάθος, τα «ζωντανά ρεπορτάζ» έδιναν και έπαιρναν για να καταγγελθεί ο απαράδεκτος δημόσιος τομέας που δεν είναι σε θέση να κατασκευάσει ούτε ένα δρόμο της προκοπής, με αποτέλεσμα να γίνονται όμηροι της κρατικής αυθαιρεσίας όσοι αποφασίζουν να κινηθούν στον εθνικό άξονα.

Τώρα που οι εθνικοί οδοί έχουν παραχωρηθεί σε ιδιώτες, με την έννοια ότι την ευθύνη για τη λειτουργία τους την έχουν αναλάβει οι μεγαλοκατασκευαστές οι οποίοι τσεπώνουν και τα συνεχώς ανατιμούμενα διόδια, τα Μέσα Ενημέρωσης το μόνο που λένε είναι ότι οι οδηγοί θα πρέπει να προσέχουν στο τάδε σημείο επειδή υπάρχει πρόβλημα με τη βροχή. Κατά τ' άλλα δε βγάζουν άχνα για τις κατασκευαστικές παρεκτροπές των εταιρειών, οι οποίες στην προσπάθειά τους να κερδίσουν όλο και περισσότερο, αδιαφορούν πλήρως για τα συνοδευτικά έργα που πρέπει να γίνονται παράλληλα με την κατασκευή των εθνικών δρόμων.

Περί ... αναδιανομής

Τον πρώτο καιρό της εκδήλωσης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δημαγωγούσε ενθυμούμενη τον ...Μαρξ και προτρέποντας στη μελέτη του έργου του. Η ίδια είτε δεν τον μελέτησε ποτέ, είτε δεν τον κατάλαβε, είτε - το πιθανότερο - τον κατάλαβε και αποφάσισε ότι το έργο του δεν τη «βολεύει» να προπαγανδίζει την ουτοπία του εξανθρωπισμένου καπιταλισμού. Στο πλαίσιο αυτής της «θεωρίας» ο πρόεδρος του ΣΥΝ απ' το βήμα της ΚΠΕ το περασμένο Σαββατοκύριακο αναρωτιόταν: «Μπορείς με αυξήσεις χαμηλότερες από την αύξηση της παραγωγικότητας να προχωρήσεις σε αναδιανομή; Μπορείς με τη λογική της διαπραγμάτευσης για τον χρόνο της προσαρμογής να αλλάξεις την κατεύθυνση της πολιτικής; Μπορείς με την ανοχή στις τράπεζες και στο μεγάλο κεφάλαιο να προχωρήσεις σε πραγματική εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών; Προφανώς και δεν μπορείς»... Πώς μπορείς; Απαντά ο Αλ. Τσίπρας: «Οταν είναι στο απυρόβλητο οι τράπεζες (...) μπορούν να δανείζονται απευθείας από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1%, όταν το κράτος δεν μπορεί να δανειστεί και μετά να έρχονται να δανείζουν το ελληνικό δημόσιο με 5% και 5,5%. Αυτό είναι μια ληστεία (...) και όσο δεν αντιμετωπίζεται είτε με έκτακτη εισφορά είτε με ένα μόνιμο - όπως προτείνουμε εμείς - μηχανισμό με φορολογική μεταρρύθμιση, που θα αυξήσει τους φορολογικούς συντελεστές για τις τράπεζες και το μεγάλο κεφάλαιο, δεν μπορούμε να μιλάμε για δίκαιη πολιτική και για αναδιανομή»...

Το πρόβλημα, δηλαδή, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που σπρώχνει βίαια στη φτώχεια και την εξαθλίωση τους ανθρώπους του μόχθου, χάριν της κερδοφορίας, της ανταγωνιστικότητας, της εξόδου απ' την κρίση, για ένα νέο κύκλο κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης, θα λυθεί, κατά την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με μια έκτακτη εισφορά κι ένα μηχανισμό φορολογικής μεταρρύθμισης... Τόσο απλός είναι ο τρόπος για δίκαιη πολιτική και για αναδιανομή... Ψιλό γαζί το δούλεμα απ' τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ... Αυτό θα πει προγραμματική αντιπολίτευση και μάλιστα ριζοσπαστική!

Το τυρί και η φάκα

Η δημιουργία «ειδικού τρόπου» φορολόγησης στα εμφανιζόμενα ως «αδιανέμητα κέρδη» των ισχυρών επιχειρήσεων ήταν σαφής προεκλογική δέσμευση από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προς τις μερίδες του μεγάλου κεφαλαίου. Σε αυτή τη φορολογική πολιτική παραμένει, έχοντάς την και «ψηλά» στην ατζέντα του κυβερνητικού προγραμματισμού.

Η πολιτική αυτή, που συνεπάγεται φοροελαφρύνσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ σε όφελος της κεφαλαιοκρατίας, διανθίζεται σήμερα από κάθε είδους διακινούμενα σενάρια, όπως για παράδειγμα τις «εισηγήσεις» για πλαφόν στα επιτόκια των πιστωτικών καρτών, των προμηθειών που χρεώνουν οι τράπεζες στην πελατεία τους και άλλα αντίστοιχα. Στη συνέχεια ανακαλύπτονται και οι «αντιδράσεις» των τραπεζιτών, οι οποίοι, φέρονται, πάντα σύμφωνα με δημοσιεύματα, κυρίως από τα φίλια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, να διαφωνούν με τις (υποτιθέμενες) κυβερνητικές προθέσεις κοκ.

Αντίστοιχες «διαφωνίες» είχαν ανακαλύψει και για την παντελώς ανέξοδη προωθούμενη ρύθμιση για την... προστασία των δανειοληπτών. Γεγονός είναι ότι η σχετική «πρόταση νόμου» που το ΠΑΣΟΚ είχε καταθέσει από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης έγινε μετά από συνεννόηση και πλήρη συμφωνία με την Ελληνική Ενωση Τραπεζών.

Για την ώρα, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε για το εάν και για το πού θα βάλει η κυβέρνηση «πλαφόν» στη ληστεία των τραπεζών και της άλλης πλουτοκρατίας. Το βέβαιο είναι ότι θα μετέρχονται την τακτική «καρότο και μαστίγιο» με μοναδικό στόχο την παραπέρα κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Γι' αυτό ακριβώς έχουν την πλήρη στήριξη των καπιταλιστών. Γιατί με πλαφόν ή χωρίς πλαφόν η «ληστεία» των τραπεζών είναι ληστεία...

Οι υπέρμαχοι της «αξιοκρατίας»

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, επικαλούμενη την «αξιοκρατία», αποφάσισε να καταργήσει τα προγράμματα «stage» στο Δημόσιο, απολύοντας πάνω από 30 χιλιάδες εργαζόμενους αλλά και πολλαπλασιάζοντας τους ομήρους, με τη διαιώνιση των «stage» στον ιδιωτικό τομέα. Γενικεύει την προσωρινή και ανασφάλιστη απασχόληση, προσφέρει φθηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, στο κεφάλαιο. Η ΝΔ, και αυτή στο όνομα της «αξιοκρατίας», ασκεί... κριτική στην απόφαση της κυβέρνησης.

Αποτελεί μέγιστη υποκρισία, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να καμώνονται ότι νοιάζονται για την «αξιοκρατία». Αυτοί που έχουν στήσει πελατειακούς μηχανισμούς εκμεταλλευόμενοι κατά τον πιο αισχρό τρόπο την ανάγκη των εργαζομένων για το μεροκάματο. Επικαλούνται την αξιοκρατία και λένε ότι δουλειά θα βρίσκουν όποιος έχει τα απαραίτητα προσόντα (τα οποία καθορίζουν οι ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας») και οι άλλοι θα μένουν στο δρόμο. Ομως την ανεργία τη γεννά και τη θρέφει ο καπιταλισμός. Η άναρχη καπιταλιστική αγορά ποτέ δε θα διασφαλίσει το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά σε όλους. Πάντα θα υπάρχουν άνεργοι, συγκαλυμμένα άνεργοι, με μια ώρα δουλειά τη βδομάδα, απασχολήσιμοι κλπ. Και θα αυξάνονται. Είναι νόμος του καπιταλισμού. Με τη χρησιμοποίηση του «αξιοκρατικού συστήματος» η ευθύνη της ανεργίας επιχειρείται να μεταφερθεί σε όσους δεν έχουν τα απαραίτητα προσόντα. Αν αποτυγχάνουν είναι γιατί το «σύστημα» έκρινε ότι δεν είναι ικανοί και ότι τελικά δεν είχαν τα προσόντα που θεωρούσαν ότι είχαν. Και όχι ότι το σύστημα δεν μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά.

Την κάλυψη των ευθυνών της πολιτικής ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ για την ανεργία βγήκε πρώτη να συνδράμει και η ΓΣΕΕ, που επίσης δε μιλά καθόλου για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Ολες αυτές οι δυνάμεις εδώ και χρόνια χρησιμοποιούν το επιχείρημα περί «πάγιων και διαρκών αναγκών». Συμβάλλουν ενεργά στη διάσπαση των εργαζομένων, σε όσους καλύπτουν και όσους δεν καλύπτουν τέτοιες ανάγκες. Χωρίς να λένε ότι αυτές τις «πάγιες και διαρκείς ανάγκες», όταν τις προβάλλουν, εννοούν τις ανάγκες που έχει το αστικό κράτος για να εξυπηρετήσει αποτελεσματικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου, διαιρώντας τους εργατοϋπαλλήλους σε δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, σε όσους δικαιούνται ή όχι μοριοδότηση... Υποδαυλίζουν αντιθέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους, αποπροσανατολίζοντάς τους από τη διέξοδο, υπονομεύοντας τον ενιαίο αγώνα όλων των εργαζομένων, είτε ανήκουν στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, με οποιαδήποτε σχέση κι αν απασχολούνται.

Οι εργάτες μπορούν και πρέπει να απαντήσουν, ότι για τους ίδιους υπάρχει μία πάγια και διαρκής ανάγκη. Η ανάγκη στην αξιοπρεπή ζωή. Το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, για την οποία υπάρχει όλος ο απαραίτητος πλούτος. Από αυτά πηγάζει το αναφαίρετο και γι' αυτό αυτονόητο δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Στον καπιταλισμό το δικαίωμα αυτό το χτυπά η ανάγκη του κεφαλαίου για κέρδη. Η αγωνιστική διεκδίκηση του δικαιώματος στη δουλειά είναι μονόδρομος. Αγώνας που απαιτεί την οργάνωση και πάλη όλων, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης. Που θα διεκδικήσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, την κατάργηση των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αγώνας που θα βάλει τις βάσεις για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, χωρίς επιχειρηματίες και κέρδη, όπου η σχεδιασμένη οικονομία θα έχει δουλειά για όλους.


Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ

Πάνω απ' όλα η ... αξιοκρατία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ εχθρός του ποντικιού είναι η γάτα, της φώκιας ο καρχαρίας, του αρνιού ο λύκος και του ...ρουσφετιού στο Δημόσιο το ΠΑΣΟΚ!

Ούτε λίγο - ούτε πολύ, αυτό μας λένε οι κυβερνώντες, με τον υπουργό Εσωτερικών να προαναγγέλλει νομοσχέδιο κατάργησης των «πλαγίων» προσλήψεων, των υποκειμενικών κριτηρίων και, γενικώς, όλων των ρουσφετολογικών ρυθμίσεων που υπήρχαν.

Γιατί ένα πράγμα τους ενδιαφέρει μόνον: Η αξιοκρατία και τίποτε άλλο! Ούτε θέλουν να ακούσουν για βολέματα και για εισβολή στον κρατικό μηχανισμό. (Είδατε, άλλωστε, τι έγινε με τους ...γραμματείς των υπουργείων).

Ακούστηκε και μια φήμη, που λέει ότι θα θεσμοθετηθεί ...ασυμβίβαστο μεταξύ της ιδιότητας του μέλους του ΠΑΣΟΚ και της απασχόλησης στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα!

(Πλάκα κάνουμε, το διευκρινίζουμε. Μην το διαβάσει κανένας τους και πάθει τίποτε...)

ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ κατεδαφίσεων θα διαθέτει η νέα μας κυβέρνηση. Γιατί αυτό ήταν το πρόβλημα με τις καταπατήσεις των δασικών εκτάσεων έως τώρα και κανένα άλλο.

Ολες οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν την πρόθεση να διώξουν τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες και βίλες μεγαλοσχημόνων, που «φύτρωναν» μέσα στα δάση, αλλά ...δεν υπήρχε η κατάλληλη υπηρεσία.

Αντε να βρεις μπουλντόζα να γκρεμίσεις, δηλαδή. Και μέσα στη φασαρία γλίτωναν οι μεγάλοι καταπατητές.

Μόνο που με όλα τούτα δεν μπορούν να κρύψουν το εξής πολύ απλό: Οτι οι περισσότερες μεγάλες καταστροφές στα δάση δεν γίνονται από οικοδομές που σηκώνονται νύχτα και παράνομα.

Από νομιμότατες εταιρείες γίνονται, που έχουν πάρει νομιμότατες άδειες και παχυλές επιδοτήσεις, στο όνομα της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της χώρας.

Γιατί η γη εμπόρευμα είναι αυτή τη στιγμή και τέτοια θα παραμένει, όσο ...οικολογικό προφίλ κι αν έχει ο/η εκάστοτε υπουργός Περιβάλλοντος. Είναι πολλά τα λεφτά, βλέπετε...


Γρηγοριάδης Κώστας

Οι επιτροπές και η πραγματικότητα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα αυτονόητα πουλάει για «νέα πολιτική» η κυβέρνηση. Επιτροπές και επιτροπάτα συνεδριάζουν στο υπουργείο Εργασίας, για να αποδίδονται οι συντάξεις στην ώρα τους και όχι με ένα και δύο χρόνια καθυστέρηση όπως γίνεται μέχρι τώρα με ευθύνη και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τα ίδια υπόσχονται και για τη διαδοχική ασφάλιση και τη ληστεία που γίνεται σε βάρος όσων είχαν την «τύχη» να έχουν ασφαλιστεί σε παραπάνω από έναν ασφαλιστικό φορέα. Ψάχνουν λέει για «εναλλακτικές προτάσεις», ενώ επιτροπή που είχε συστήσει η προηγούμενη κυβέρνηση έχει ήδη συντάξει και τη μελέτη με τις ανάλογες προτάσεις και έχει καθορίσει το κόστος.

Την ίδια στιγμή, όπως διαφάνηκε από τις δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού, η λύση που θα δοθεί, δε θα έχει αναδρομική ισχύ. Που σημαίνει ότι οι σημερινοί συνταξιούχοι που αδικούνται από το ισχύον καθεστώς στη διαδοχική ασφάλιση, θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα σπασμένα προηγούμενων αντιασφαλιστικών νομοθετημάτων. Εννοείται ότι παρά τις επιμέρους διευθετήσεις και ρυθμίσεις για γρηγορότερη απονομή των συντάξεων, ένα πράγμα δε θα αλλάξει: Η συντριπτική πλειοψηφία των συντάξεων θα παραμείνει στα ίδια εξευτελιστικά επίπεδα των 500 και 600 ευρώ. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του ΙΚΑ για το 2010, οι συντάξεις δε θα αυξηθούν πάνω από 2,5%. Αυτό σημαίνει ότι ένας συνταξιούχος με σύνταξη 600 ευρώ, του χρόνου θα λάβει μόλις 615 ευρώ. Σε αυτά τα 15 ευρώ ή σε μισό ευρώ την ημέρα εξαντλείται και η κοινωνική ευαισθησία της κυβέρνησης. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για τους συνταξιούχους, την οποία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν προτίθεται να αλλάξει. Κατά τ' άλλα οι «επιτροπές» θα παράγουν έργο!

Ξαναζεσταίνουν τη σούπα των «ρετιρέ»

Τους μισθούς των λιμενεργατών θυμήθηκαν τώρα τα κυβερνητικά επιτελεία του ΠΑΣΟΚ, όπως φαίνεται από δημοσιεύματα φιλοκυβερνητικών εφημερίδων. Στο «ΒΗΜΑ» της Κυριακής, για παράδειγμα, οι λιμενεργάτες χαρακτηρίζονται ως ...«golden boys του μεγάλου λιμανιού» των οποίων μάλιστα οι ...υψηλοί μισθοί, αναφέρει, προκάλεσαν και εισαγγελική έρευνα ειδικά για την περίοδο του 2004. Ο κλάδος των λιμενεργατών όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν στο σημάδι των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ πριν, της κυβέρνησης της ΝΔ στη συνέχεια και τώρα μπαίνει στο στόχαστρο όπως φαίνεται και της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η εξήγηση είναι απλή. Οι λιμενεργάτες έχουν εργασιακά δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες, για να μην αποτελούν φτηνό κρέας για τους εφοπλιστές και τις πολυεθνικές μεταφορικές εταιρείες. Τώρα που ήρθε η ώρα το λιμάνι να παραδοθεί στο πιάτο του μονοπωλιακού ομίλου της COSCO, τα εργασιακά δικαιώματα «κοστίζουν» για τους «επενδυτές», εμποδίζουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και πρέπει όχι μόνο να «καθαρίσουν» από αυτά το λιμάνι, αλλά να προετοιμάσουν ... «σχετικά» και το έδαφος, ώστε από πάνω να φανεί ότι αποκαθιστούν και μια ...«κοινωνική αδικία» σε βάρος των άλλων εργαζομένων με τους γνωστούς μισθούς πείνας. Πρόκειται για τη γνωστή βρώμικη προπαγάνδα που επιδιώκει να στρέψει το ένα τμήμα εργαζομένων σε βάρος του άλλου και δεν πρέπει να τους «περάσει».

Στην πεπατημένη των υποσχέσεων

Στην πεπατημένη των προκατόχων της βαδίζει και η νέα υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου περιδιαβαίνοντας συνεχώς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: Δηλώνει δηλαδή θα οικοδομήσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας σε επίπεδο κάθε δήμου, με 24ωρη λειτουργία και οικογενειακό γιατρό, ότι θα αλλάξει το αδηφάγο σύστημα προμηθειών, ότι θα προσλάβει 3.000 υγειονομικούς πέραν των συνταξιοδοτήσεων κλπ, κλπ...

Κι όταν ερωτάται πώς θα γίνει, έρχεται η χιλιοειπωμένη απάντηση: Με την εξοικονόμηση πόρων, κυρίως από τις προμήθειες, όπου πράγματι σημειώνονται και παρατράγουδα. Το λένε όλοι οι υπουργοί Υγείας με αναφορές σε «πιράνχας» ή σε «φαγοπότια» για τις προμήθειες. Ακόμα ηχούν οι διαβεβαιώσεις του τέως υπουργού Υγείας, Δημήτρη Αβραμόπουλου, ότι με το νέο σύστημα προμηθειών θα υπάρξει εξοικονόμηση 500 εκατ. ευρώ το χρόνο, που θα επιστρέψουν ως επενδύσεις στα νοσοκομεία. Και η νέα υπουργός Υγείας ήρθε να δηλώσει χτες στα «Νέα» ότι θα εξοικονομήσει 2,5 δισ. ευρώ με το «δραστικό περιορισμό του κόστους των προμηθειών». Δηλαδή το ίδιο πράγμα με ετήσιες αναφορές του Αβραμόπουλου και - πιθανής - τετραετίας της Ξενογιαννακοπούλου

Κανένας μέχρι τώρα δεν είπε κουβέντα για τα κέρδη της φαρμακοβιομηχανίας, η οποία προσπορίζεται τις μισές από τις δαπάνες Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων. Πολύ περισσότερο, δε λένε ότι η εξοικονόμηση σημαίνει μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στον τομέα Υγείας, επομένως και μείωση της κάλυψης των αναγκών, αλλά και κόψιμο φαρμάκων και εξετάσεων τα οποία θα πληρώνουν οι εργαζόμενοι από την τσέπη τους. Δηλαδή ένταση της εμπορευματοποίησης. Αλλωστε, μόνο από το Ταμείο του Δημοσίου έχουν κόψει 89 ιατρικές πράξεις. Γι' αυτό και κανένας δε μίλησε για γενναία χρηματοδότηση, σε ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο τομέα Υγείας, από τον κρατικό προϋπολογισμό, ούτε έθεσε ζήτημα κατάργησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Αυτό όμως είναι υπόθεση και διεκδίκηση του λαϊκού κινήματος.

Τα κεφάλια μέσα...

Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ο ΛΑ.Ο.Σ. προσπαθεί αφ' ενός να αρθρώσει έναν αντιπολιτευτικό λόγο, αφ' ετέρου να μη θίξει τα «θεμέλια» μιας βαθιά αντεργατικής πολιτικής. Και αποτυπώνεται στο θέμα των εργαζομένων στα προγράμματα stage. Ο εκπρόσωπός του χτες αφού επέκρινε τη στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κατηγορώντας τους για «αναλγησία» και «ψυχεμπορία», απευθύνθηκε σ' αυτούς τους εργαζόμενους με την εξής φράση: «Δυστυχώς για τους παγιδευμένους και απογοητευμένους αυτούς νέους ισχύει το "δει δη χρημάτων"...». Ο γέγονε γέγονε και τα κεφάλια μέσα, η πρόταση του «φιλεύσπλαχνου» ΛΑ.Ο.Σ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τα ελλείμματα

Το σκηνικό που έχει επιλέξει η κυβέρνηση για να «χωνευτούν» πιο εύκολα τα αντιλαϊκού χαρακτήρα μέτρα που σχεδιάζει, είναι η επίκληση των τεράστιων δημοσιονομικών ελλειμμάτων που άφησε πίσω της η ΝΔ. Το μοτίβο δεν είναι καινούριο. Τα δημόσια ελλείμματα, την τρύπα που υπάρχει ανάμεσα στα έσοδα και τις κρατικές δαπάνες, επικαλείται το ίδιο μονότονα κάθε κυβέρνηση που διαδέχεται κάποια άλλη. Αυτό έκανε η ΝΔ το 1990 μετά από εννιά χρόνια διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, το ίδιο επανέλαβε ο Α. Παπανδρέου το 1993, σ΄ αυτόν τον ίδιο καμβά κινήθηκε και η κυβέρνηση Καραμανλή το 2004.

Το θέμα των ελλειμμάτων δεν είναι καινούριο. Δεν προέκυψε ούτε σήμερα, ούτε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Η λογική που ισχύει για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και σύμφωνα με την οποία η ανάπτυξη και κερφδοφορία τους απαιτεί και την κρατική ενίσχυσή τους, είναι μια λογική που διαπερνά το σύνολο των διαχειριστικών παρεμβάσεων που γίνονται σε επίπεδο καπιταλιστικού κράτους. Ενα κράτος το οποίο πρέπει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για τη στήριξη της τάξης των κεφαλαιοκρατών και ταυτόχρονα να διατηρεί κοινωνικοπολιτικές ισορροπίες στον τομέα των κρατικών εσόδων και δαπανών. Επειδή όμως τα κονδύλια που διατίθενται προς τους κεφαλαιοκράτες ποτέ δεν επαρκούν, στα δημόσια οικονομικά δημιουργούνται ελλείμματα που κατά περιόδους εμφανίζουν ιδιαίτερη έξαρση.

Σε μια τέτοια περίοδο, ιδιαίτερης έξαρσης των ελλειμμάτων, βρισκόμαστε και σήμερα, κύρια εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, που μαστίζει τον κόσμο του κεφαλαίου. Η παρέμβαση των αστικών κυβερνήσεων στην κατεύθυνση της στήριξης των επιχειρήσεων, να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση, συνδυάστηκε, σ΄ ολόκληρον τον κόσμο, με τη μεταφορά τεράστιων κρατικών κονδυλίων προς διάφορες ομάδες του κεφαλαίου. Λόγος γίνεται για δεκάδες τρισεκατομμύρια ευρώ, το ακριβές ύψος των οποίων δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ. Στην περίπτωση της Ελλάδας, όπως έχει καταγγείλει το ΚΚΕ εδώ και καιρό, στους εκπροσώπους του κεφαλαίου προσφέρθηκαν αρκετές δεκάδες δισεκατομμύρια, τα οποία βεβαίως τώρα, λείπουν από τα κρατικά ταμεία, δίνοντας την ευκαιρία στους κυβερνώντες (που και αυτοί θα έκαναν ακριβώς ό,τι έκανε η ΝΔ) να φωνάζουν για «δημοσιονομικό εκτροχιασμό».

Οι σχεδιασμοί της ΕΕ, των κυβερνήσεων των χωρών- μελών και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, προβλέπουν την ...αξιοποίηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων ως μπαμπούλα, ώστε μαζί με τα μέτρα άμεσης λιτότητας να προωθηθούν μια σειρά μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα. Ο στόχος τους ένας και μοναδικός: Να βελτιωθούν ακόμα περισσότερο οι όροι κερδοφορίας του κεφαλαίου. Πώς; Να εξασφαλιστεί ότι μετά την πάροδο της κρίσης, το κεφάλαιο θα έχει απέναντί του εργαζόμενους με ακόμα λιγότερα δικαιώματα, με ακόμα χειρότερες αμοιβές, με ακόμα λιγότερες προσδοκίες και αιτήματα πάλης.

Για τους εργαζόμενους είναι ξεκάθαρο: Τα ελλείμματα που δημιουργήθηκαν για τη στήριξη-χρηματοδότηση του κεφαλαίου, πρέπει να καλυφθούν από το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του. Και μαζί με αυτό πρέπει να συνειδητοποιείται όλο και περισσότερο, πως οποιουδήποτε τύπου παρεμβάσεις της πλουτοκρατίας και των κυβερνήσεών της και στο θέμα των δημοσίων ελλειμμάτων, δεν υπάρχει περίπτωση να φέρουν ανακούφιση στο λαό. Και το συγκεκριμένο ζήτημα αναδεικνύει την ανάγκη ενός άλλου τύπου ανάπτυξης, που στο επίκεντρό της θα είναι ο εργαζόμενος και στόχος της η σχεδιοποιημένη κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη προς όφελος όλων των μελών της κοινωνίας, που απαιτεί κοινωνική ιδιοκτησία στα μεγάλα μέσα παραγωγής.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ