Μέρος των ηγετών που βρέθηκαν στη Μιανμάρ

Με τη Σύνοδο Ανατολικής Ασίας (East Asia Summit) συνεχίστηκαν χτες στη Νάι Πι Τάου της Μιανμάρ οι διαβουλεύσεις μεταξύ των μελών της Ενωσης Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) και χωρών - «συνομιλητών» της Ενωσης.

Οι διήμερες εργασίες της Συνόδου Κορυφής της ASEAN ξεκίνησαν την Τετάρτη και μαζί με άλλες σχετικές διακρατικές συναντήσεις (μια από αυτές είναι και η Σύνοδος Ανατολικής Ασίας) ολοκληρώθηκαν χτες, εμπλουτίζοντας το πλαίσιο των ανταγωνισμών και συμβιβασμών μέσα στο οποίο τα μονοπώλια καλούνται να επιλέξουν τις επόμενες κινήσεις τους στην περιοχή.

Στην ASEAN συμμετέχουν οι: Βιετνάμ, Ινδονησία, Καμπότζη, Λάος, Μαλαισία, Μπρουνέι, Μιανμάρ, Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη και Φιλιππίνες. Στη Σύνοδο Ανατολικής Ασίας συμμετέχουν, εκτός από τα κράτη - μέλη της ASEAN, οι ΗΠΑ, Ινδία, Κίνα, Ρωσία, Νότια Κορέα, Αυστραλία, Ιαπωνία και Νέα Ζηλανδία. Μεταξύ άλλων, συζητήθηκαν ζητήματα συνεργασίας στο χρηματοπιστωτικό τομέα και την Ενέργεια.

Σύμφωνα με το πρακτορείο «Σινχουά», ο Κινέζος πρωθυπουργός, Λι Κετσιάνγκ, μιλώντας στη Σύνοδο Νοτιοανατολικής Ασίας σημείωσε ότι η συνεχιζόμενη ανάπτυξη στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας συνδέεται με το «ειρηνικό περιβάλλον» και τη «σταθερότητα» που επικρατεί, έχοντας προφανώς στο νου το προβάδισμα που διατηρούν κινεζικά κεφάλαια και λόγω γεωγραφικής θέσης που διασφαλίζει πλεονεκτήματα στη δράση τους. Ο Κετσιάνγκ αναφέρθηκε ακόμα στις συζητήσεις Κίνας - ASEAΝ για την υπογραφή Συνθήκης «καλής γειτονίας, φιλίας και συνεργασίας» στο φόντο των ανταγωνισμών σε περιοχές όπως και η Νότια Κινεζική Θάλασσα, όπου ο φυσικός πλούτος και τα εμπορικά - ενεργειακά σταυροδρόμια «συγκινούν» πολλούς ομίλους. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι η Νότια Κινεζική Θάλασσα είναι «γενικά σταθερή» περιοχή και ότι η ελευθερία της ναυσιπλοΐας είναι διασφαλισμένη. Τους τελευταίους μήνες σημειώθηκαν μια σειρά από στιγμές εντάσεων μεταξύ Κίνας και χωρών της περιοχής (Βιετνάμ, Φιλιππίνες), στις οποίες ο Κετσιάνγκ αναφέρθηκε με επισημάνσεις για τη σημασία να αντιμετωπιστούν οι διαφορές μέσα από διαπραγματεύσεις, αναδεικνύοντας ότι και το Πεκίνο μελετά τα επόμενα βήματά του ως προς τις συμμαχίες και την τακτική που καλύτερα θα υπηρετήσει τις προτεραιότητές του, προσπαθώντας φυσικά η στάση του να μην οδηγήσει σε συσπειρώσεις που δε θα το ωφελήσουν (π.χ. περαιτέρω προσέγγιση της Ουάσιγκτον με χώρες της περιοχής).

Οσον αφορά στην πορεία «οικονομικής ενοποίησης» της περιοχής, ο Κετσιάνγκ στάθηκε ιδιαίτερα στη σημασία της διευκόλυνσης του εμπορίου και των επενδύσεων, την επιτάχυνση της «συνδεσιμότητας», την επέκταση της χρηματοπιστωτικής και της θαλάσσιας συνεργασίας, προσδιορίζοντας ουσιαστικά κλάδους που τα κεφάλαια ιεραρχούν. Επίσης, αναφέρθηκε στην ανάγκη να μειωθεί η φτώχεια, με δεδομένο ότι η υλοποίηση μιας σειράς επενδύσεων προϋποθέτει το εργατικό δυναμικό της περιοχής να διασφαλίσει μια σειρά βασικές «ιδιότητες»: Με απλά λόγια, να έχει τουλάχιστον ένα πιάτο φαΐ για να μπορεί να σταθεί στα πόδια του και να δουλεύει στα εργοστάσια των μονοπωλίων, να έχει πρόσβαση σε στοιχειώδεις υπηρεσίες υγιεινής και στοιχειώδεις γνώσεις, μια σειρά πράγματα που συνδέονται με την «απόδοσή» τους και την «ανταγωνιστικότητα» των αφεντικών τους.