Σαν τους γύπες τα ιμπεριαλιστικά κέντρα σπεύδουν να επιθεωρήσουν τα θέρετρα των συγκρούσεων που υποδαυλίζουν για να επιβάλουν με τα όπλα τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους. Την περασμένη Παρασκευή συνήλθε η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ για να εξετάσει την κατάσταση που διαμορφώνεται στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική αλλά και στην Ουκρανία.

Επιβεβαιώνοντας ότι η λυκοσυμμαχία είναι εχθρός των λαών η Σύνοδος αναπαρήγαγε τα προκλητικά προσχήματα περί δήθεν παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας και προστασίας πληθυσμών για να απλώσει «ομπρέλα» νομιμοποίησης νέων επεμβάσεων και εξοπλισμών, όπως αυτή που ξεδιπλώνουν στο Ιράκ οι ΗΠΑ, την οποία και χαιρέτισε. Αλλωστε, η ΕΕ προσδοκά συμμετοχή των μονοπωλίων της στο «έπαθλο» αυτών των επεμβάσεων που αφορά κυρίως, αν και όχι μόνο, το μοίρασμα των πηγών Ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς τους. Τέτοιες προσδοκίες θρέφει και η ελληνική κυβέρνηση για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης, για το λόγο αυτό στηρίζει πολεμοκάπηλες αποφάσεις.

Ο Ευ. Βενιζέλος, μετά το πέρας της Συνόδου, ισχυρίστηκε ότι ΕΕ και ΗΠΑ πρέπει να αποτρέψουν «την επίθεση του "Ισλαμικού Κράτους, όπως λέγεται, της Συρίας και του Λεβάντε"», προσπερνώντας σαν ασήμαντη λεπτομέρεια το γεγονός ότι αυτό στηρίχτηκε έμπρακτα απ' όσους σήμερα καμώνονται τον πολέμιό του. Ο Ελληνας ΥΠΕΞ έσπευσε να νομιμοποιήσει τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης σε νέες επεμβάσεις, επικαλούμενος μάλιστα κινδύνους σε βάρος της χώρας μας. «Δεν πρέπει να μετατραπεί το Ιράκ σε ένα κράτος - τρομοκράτη, που θα αναστατώνει μακροπρόθεσμα όλη την περιοχή, στην οποία είμαστε πάρα πολύ κοντά», υποστήριξε, και πρόσθεσε: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να διαθέσει στρατιωτικά μέσα, αλλά μπορεί να συμβάλει ανθρωπιστικά και μπορεί να στηρίξει πολιτικά».

Σε ό,τι αφορά τη συνεχιζόμενη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού ο Ευ. Βενιζέλος τήρησε τη γνωστή κατάπτυστη στάση των ίσων αποστάσεων από θύτη και θύμα, ζητώντας βιώσιμη εκεχειρία που θα φέρει τις δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Στάση αναμενόμενη με δεδομένη την πολυεπίπεδη προσέγγιση με το Ισραήλ, που ωφελεί πολλαπλά την ελληνική αστική τάξη, στο πλαίσιο της οποίας έχουν συναφθεί συμφωνίες ακόμα και στρατιωτικής συνεργασίας.

Αναφερόμενος στην Ουκρανία, όπου η επέμβαση ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ καλά κρατεί, ο Ευ. Βενιζέλος αρκέστηκε σε ...ευχές για εξομάλυνση της κατάστασης και επέλεξε να υποδυθεί σ' αυτή τη φάση το ρόλο του τάχα ουδέτερου, δηλώνοντας: «...η Ελλάδα φρόντισε να στείλει διπλωματικά και πολιτικά μήνυμα και προς τη ρωσική και προς την ουκρανική κυβέρνηση: Οτι ως μία ορθόδοξη χώρα είναι στη διάθεσή τους, προκειμένου να συμβάλει στο μέτρο των δυνατοτήτων της - ξέρουμε ποιο είναι το επίπεδο στο οποίο γίνονται αυτές οι συνεννοήσεις - ώστε να υπάρξει ένα ειρηνευτικό σχέδιο, το οποίο θα επιτρέψει την αποκλιμάκωση στην περιοχή».

Τα όσα συζητήθηκαν στη Σύνοδο τροφοδότησαν νέο γύρο αποπροσανατολιστικής αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ. Καθώς μοιράζονται το ίδιο στρατηγικό πλαίσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ εστίασε και αυτή τη φορά την κριτική του στο ότι η κυβέρνηση δεν διαφοροποιήθηκε απ' τη γενική «γραμμή» της ΕΕ. Ακριβώς το πλαίσιο αυτό επικαλέστηκε το υπουργείο Εξωτερικών και του απάντησε ότι «η Ελλάδα διαμορφώνει την εξωτερική της πολιτική με κριτήριο το σεβασμό της διεθνούς νομιμότητας και την προάσπιση των εθνικών της συμφερόντων», δηλαδή των συμφερόντων του κεφαλαίου της χώρας.