Πάνω από 1.000.000 υπολογίζουν οι συνδικαλιστικοί φορείς τη συμμετοχή των απεργών (φωτ. από χτεσινή τους συγκέντρωση)

Οι μισθοί πείνας, τα εξαντλητικά ωράρια, η σημαντική αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης που αναγκάζει πολλούς να εργάζονται ως την ηλικία των 68 ετών, η συστηματική αφαίμαξη των ασφαλιστικών ταμείων και οι διογκωμένες ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων έβγαλαν χτες στους δρόμους πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Βρετανούς που απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της Αγγλίας και της Ουαλίας. Η συμμετοχή στην 24ωρη απεργία κάνει τους οργανωτές να μιλούν για τη μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση από το 1929...

Στην απεργία συμμετείχε ευρύ φάσμα εργαζομένων στο δημόσιο τομέα: Εργαζόμενοι στην καθαριότητα, στις δημόσιες βιβλιοθήκες, στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, στην Πυροσβεστική, στις δημοτικές επιχειρήσεις και τις δημοτικές υπηρεσίες, στα σχολεία, στους παιδικούς σταθμούς, τις υπηρεσίες Πρόνοιας, στα μουσεία, στις δημόσιες πινακοθήκες. Στο πλευρό των εκπαιδευτικών, που διαμαρτύρονται για τα 10ωρα διδασκαλίας, τις περικοπές στους μισθούς και το εξοντωτικό εκπαιδευτικό σύστημα, που υποβάλλει τους μαθητές σε συνεχείς εξετάσεις και φουσκωμένα σχολικά προγράμματα, βρέθηκαν για συμπαράσταση χιλιάδες μαθητές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις, πικετοφορίες και συγκεντρώσεις έγιναν στο Λονδίνο, στο Λίβερπουλ, στο Σέφιλντ και στο Μπράιτον.

Η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον απέναντι σε όλα αυτά προτίμησε την τακτική της δαιμονοποίησης των απεργών και της εκτόξευσης απειλών για «αυστηροποίηση» του καθεστώτος που αφορά το συνδικαλισμό και τη διοργάνωση απεργιών, λέγοντας στη Βουλή των Κοινοτήτων πως σχεδιάζει να περιορίσει την εξουσία των συνδικάτων να προκηρύσσουν απεργίες...

Οπως καταγγέλλουν τα συνδικάτα, η πλειονότητα όσων συμμετείχαν στην απεργία έχουν χαμηλούς μισθούς, κυρίως οι γυναίκες εργαζόμενες, οι οποίες έχουν υποστεί πάγωμα μισθών επί τρία χρόνια και διαμαρτύρονται για τη φετινή άθλια προσφορά αύξησης 1%.