«Οι αλλαγές στον χάρτη της Μέσης Ανατολής ίσως αποτελέσουν διόρθωση των συνόρων που χάραξαν ευρωπαϊκές αποικιοκρατικές δυνάμεις πριν από έναν αιώνα πάνω στα συντρίμμια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πιθανώς, όμως, να αποτελέσουν την αρχή ενός γενικότερου χάους, εφόσον ένα μεγάλο τόξο εδαφών στην καρδιά της περιοχής, στα σύνορα της Τουρκίας, στη γειτονιά της Κύπρου και της Ελλάδας, θα βρίσκεται υπό τον έλεγχο ακραίων ομάδων και θα εξάγει συνεχώς βία και πρόσφυγες. Ο κίνδυνος δεν μπορεί να αναχαιτισθεί από μεμονωμένες χώρες, απαιτεί συντονισμένη δράση σε διεθνές επίπεδο. Οι ΗΠΑ διστάζουν να επέμβουν στη Μέση Ανατολή. Η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται σε φάση επικίνδυνης εσωστρέφειας. Το πεδίο, με άλλα λόγια, είναι ελεύθερο για όποιες δυνάμεις δείχνουν τη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στη διεκδίκηση των στόχων τους. Η ασυνεννοησία μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδας, η έλλειψη δραστήριας πολιτικής αναζήτησης συμμαχιών στην περιοχή, μας αφήνει ακόμη πιο ευάλωτους σε κάθε κίνδυνο» («Καθημερινή», 13/6/2014). Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αστοί προβάλλουν την ανάγκη να παίξει η Ελλάδα πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, στο πλαίσιο των οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των ανταγωνισμών ανάμεσα σε χώρες της περιοχής, βασικά για την Ενέργεια και τους δρόμους μεταφοράς της. Και ζητούν κοινή στάση όλων των αστικών δυνάμεων σ' αυτό το ζήτημα, σε όφελος βεβαίως των μονοπωλίων. Μόνο που οι δρόμοι του πετρελαίου ματώνουν τους λαούς...