Η επιμονή για δουλειά των σωματείων με τους άνεργους, δεν είναι απλώς ένα σύνθημα. Πρέπει να πάρουμε πρακτικά μέτρα, ώστε να κατακτήσουμε αυτή την επιμονή και τη συνέπεια, πέρα από τις επιμέρους δράσεις που κάνουμε για διάφορα θέματα. Ενα πρώτο ζήτημα, χωρίς βέβαια να λύνει από μόνο του το πρόβλημα, είναι να υπάρχει υπεύθυνος για τους ανέργους μέσα σε κάθε σωματείο. Να υπάρχει υπεύθυνος για τη δουλειά για τους ανέργους σε κάθε τοπική Γραμματεία, ίσως και μια πιο πολυπληθής ομάδα, η οποία δε θα αναλάβει βεβαίως τη δουλειά που πρέπει να κάνουν συνολικά τα σωματεία, αλλά θα ελέγχει, θα συγκεντρώνει τις πληροφορίες, θα εξασφαλίζει την ενιαία κατεύθυνση όλων των σωματείων, όλων των φορέων με τους οποίους συνεργαζόμαστε πάνω στο πρόβλημα της ανεργίας.

Ενα δεύτερο ζήτημα, παραπλήσιο με αυτό των ανέργων, που τελικά ταυτίζεται μαζί του, είναι το ζήτημα των απλήρωτων εργαζομένων. Είναι πάρα πολλές χιλιάδες. Μια πείρα από τη Θεσσαλονίκη, είναι η εξής: Ποια είναι η μεγάλη μας δυσκολία με τον άνεργο - μια από τις μεγάλες; Να τον βρούμε, να τον κινητοποιήσουμε, να τον μαζέψουμε, να τον συγκεντρώσουμε. Αυτό το πρόβλημα δεν το έχουμε τόσο πολύ στους απλήρωτους, γιατί βρίσκονται συνήθως συγκεντρωμένοι. Είναι το πρόβλημα που πυροδοτεί τους περισσότερους αγώνες αυτό το διάστημα. Τα περισσότερα ξεσπάσματα αφορούν απλήρωτους εργαζόμενους. Είναι οι επόμενοι άνεργοι. Ακόμα κι αν παραμείνουν ως απλήρωτοι, οι επιπτώσεις στην προσωπική τους ζωή είναι απολύτως ταυτόσημες με αυτές των ανέργων.

Κοιτάξτε: Σούπερ-μάρκετ «Αρβανιτίδης», 2-2,5 χιλιάδες εργαζόμενοι, πάει για κλείσιμο. Ηδη προετοιμάζουμε το πλαίσιο των αιτημάτων μας στην περίπτωση αυτή, ακόμα και τις μορφές αγώνα, προσπαθώντας να προετοιμάσουμε και τους εργαζόμενους. Τρόφιμα: Οι αλλαγές που γίνονται και οι αναδιαρθρώσεις ανάμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους, αυτές οι τελευταίες αποφάσεις σχετικά με το γάλα μακράς διαρκείας, η εργολαβοποίηση της διακίνησης, θα σημάνουν τρομακτικές αλλαγές μέσα στην εικόνα.

Τι κάναμε στη Θεσσαλονίκη; Εγινε μια επιτροπή αγώνα. Προσπαθήσαμε να συντονίσουμε σωματεία τα οποία κατά κύριο λόγο καλύπτουν μεγάλες μάζες εργαζόμενων που βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση της απληρωσιάς, και μάλιστα σε κλάδους που υπάρχουν μεγάλες κερδοφόρες μονοπωλιακές επιχειρήσεις: Ιδιωτικές κλινικές, τρόφιμα, άλλοι κλάδοι. Τα σωματεία τους συντονίστηκαν σε μια κοινή δράση όσον αφορά τους απλήρωτους, εκτιμώντας ότι έχουμε αγώνες, οι οποίοι όμως πολλές φορές τραβάνε σε μάκρος, χάνονται εργαζόμενοι, δε βγάζουμε κατασταλάγματα όσον αφορά τη μαζικοποίηση των σωματείων.

Μέσα από τη συγκρότηση της επιτροπής, προσπαθούμε να πούμε ότι οι άνεργοι έχουν ταυτόσημα προβλήματα με αυτά των απλήρωτων. Με αυτόν τον τρόπο, ίσως να μπορέσουμε να δώσουμε το έναυσμα μέσα από μια τέτοια συσπείρωση να ευαισθητοποιηθούν περισσότεροι απ' αυτούς που έχουν χάσει τη δουλειά τους, βλέποντας λίγο πιο συγκεντρωμένες κινητοποιήσεις, πιο μαζικές κινητοποιήσεις, γύρω από τα κοινά προβλήματα, με κοινό πλαίσιο. Βεβαίως, αυτό δε σημαίνει ότι η Επιτροπή μπορεί να υποκαταστήσει τα σωματεία. Αυτού του είδους οι συσπειρώσεις μπορούν και να αποκαλύψουν το ενιαίο πρόβλημα και να δώσουν κίνηση σε περισσότερους εργαζόμενους.