Την περασμένη Παρασκευή, η ΑΛΟΥΜΥΛ ΑΕ, σε ανακοίνωσή της, με τίτλο «αναδιοργάνωση της παραγωγικής δραστηριότητας της ΑΛΟΥΜΥΛ ΑΕ στην Ελλάδα» ενημέρωνε ότι: «Η εταιρεία ΑΛΟΥΜΥΛ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ ΑΕ αποφάσισε: α) τη διακοπή της λειτουργίας του εργοστασίου της Ξάνθης την 28/11/2013 για επιχειρησιακούς λόγους και β) την απασχόληση όλων των εργαζομένων του εργοστασίου της Ξάνθης στην εκμετάλλευση που διατηρεί η εταιρεία στο Κιλκίς, όπου μεταφέρεται, πλέον, το σύνολο της παραγωγικής δραστηριότητάς της στην Ελλάδα». Συμπλήρωνε ακόμα ότι «η παραπάνω ενέργεια δεν πρόκειται να επηρεάσει σημαντικά τα αποτελέσματα του Ομίλου».

Η απόφαση αυτή αφήνει χωρίς μεροκάματο πάνω από 100 οικογένειες. Η πρόταση να δουλεύουν 250 χιλιόμετρα μακριά απ' τα σπίτια τους ήταν πρόκληση, ενώ το «πριμ» στην αποζημίωση που χρησιμοποίησε ο μεγαλοβιομήχανος Μυλωνάς για να βαφτίσει τις απολύσεις «οικειοθελείς αποχωρήσεις», τίποτα δεν αλλάζει επί της ουσίας. Οσο κι αν η εργοδοσία δε διευκρινίζει τους «επιχειρησιακούς λόγους» για τους οποίους κλείνει το εργοστάσιο στην Ξάνθη, το νέο αυτό «λουκέτο» προσφέρεται για χρήσιμα συμπεράσματα.

Ο συγκεκριμένος Ομιλος αποτελεί μία από τις ισχυρότερες εταιρείες στον κλάδο του Μετάλλου. Το 2011 κατατάσσεται (www.icap.gr) στην πρώτη οκτάδα των 20 σημαντικότερων επιχειρήσεων Βασικών Μετάλλων, με συνολικό Ενεργητικό 292 εκατ. ευρώ και συνολικό κύκλο εργασιών 148 εκατ. ευρώ. Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επιχειρηματικού κολοσσού, από εκείνους που χτίστηκαν με τον ιδρώτα των μεταλλεργατών, που σήμερα βυθίζονται στην ανεργία, την απληρωσιά, τις μειώσεις μισθών κ.τ.λ.

Ορισμένα στοιχεία για το μέγεθος της εταιρείας, δίνει η ιστοσελίδα της. Σύμφωνα με αυτά, η AΛΟΥΜΥΛ:

- «Παράγει και διαθέτει μέσω του δικτύου διανομής της: Συστήματα αλουμινίου για όλες τις γνωστές αρχιτεκτονικές εφαρμογές (πόρτες, παράθυρα, προσόψεις, αίθρια, κ.λπ.). Βιομηχανικά προφίλ ειδικών προδιαγραφών (για την αυτοκινητοβιομηχανία, τη ναυπηγική και άλλες χρήσεις) και προσφέρει εξειδικευμένες λύσεις σε πολλούς τομείς. Εσωτερικές θύρες, θύρες ασφαλείας και πυρασφάλειας, εξαρτήματα για προφίλ αλουμινίου. Σύνθετα φύλλα αλουμινίου (composite panels). Πολυκαρβονικά φύλλα. Συστήματα αυτοματισμών (ασανσέρ, πόρτες, κ.λπ.). Συστήματα ηλιοπροστασίας».

- Διαθέτει «γραμμές παραγωγής Εξωτερικού. Σε αγορές όπου υπάρχει αυξημένη ζήτηση των προϊόντων, η Εταιρεία δημιουργεί μονάδες επεξεργασίας προφίλ για την πληρέστερη και ταχύτερη εξυπηρέτηση των πελατών της. Στόχος της Εταιρείας είναι η δημιουργία αυτόνομων μονάδων παραγωγής προφίλ (πρέσα, βαφείο και χυτήριο) στις χώρες εκείνες που η ζήτηση είναι επαρκής και μπορεί να απορροφηθεί. Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής η Εταιρεία προχώρησε από το 2000 σε ανέγερση (ή εξαγορά) ολοκληρωμένων παραγωγικών εγκαταστάσεων στο εξωτερικό. Από το 2005 λειτουργεί: Ολοκληρωμένη γραμμή παραγωγής και βαφής προφίλ αλουμινίου στην Αλβανία. Ολοκληρωμένη γραμμή παραγωγής και βαφής προφίλ αλουμινίου στη Βοσνία. Ολοκληρωμένη γραμμή παραγωγής και βαφής προφίλ αλουμινίου στη Σερβία. Ολοκληρωμένες γραμμές βαφής προφίλ αλουμινίου και θερμομονωτικού προφίλ στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Σε εξέλιξη βρίσκονται επενδύσεις και δημιουργία θυγατρικών εταιρειών στην περιοχή του Κόλπου, καθώς επίσης και στην αγορά των ΗΠΑ».

- «Παραμένει σταθερά ηγέτης εκτός από την Ελληνική αγορά και στις αγορές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, όπως στις αγορές της Ρουμανίας, Σερβίας, Μαυροβουνίου, FYROM, Αλβανίας, καλύπτοντας με τα προϊόντα της συνολικά 45 χώρες σε 4 ηπείρους».

- «Η ALUMIL έχει ήδη μια αυτόνομη εμπορική παρουσία σε πάνω από 25 χώρες με ιδιαίτερα εντυπωσιακά αποτελέσματα: Κατέχει ηγετική θέση στην αγορά των αρχιτεκτονικών συστημάτων αλουμινίου στη Ρουμανία, Σερβία, Αλβανία, Κύπρο, Βοσνία, Ουγγαρία, Πολωνία, Αίγυπτο, Τουρκία, Βαλτικές χώρες, Ρωσία, Ντουμπάι κ.λπ. Προωθεί επωνύμως τα προϊόντα της στις πιο δύσκολες και ανταγωνιστικές αγορές της Ιταλίας, Γερμανίας, Βελγίου /Ολλανδίας, Γαλλίας, Αγγλίας κ.λπ. Τα προϊόντα της στην αγορά της βιομηχανικής χρήσης του αλουμινίου αξιοποιούνται από μεγάλες μεταποιητικές επιχειρήσεις (σε απαιτητικούς κλάδους όπως της αυτοκινητοβιομηχανίας, ναυπηγικής, σιδηροδρόμων, κ.λπ.) στη Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία Ολλανδία κ.λπ. Σε συνεργασία με περισσότερες από 500 μεγάλες τεχνικές εταιρείες παγκοσμίως και διάσημα αρχιτεκτονικά και μελετητικά γραφεία εκτελεί υψηλού επιπέδου αρχιτεκτονικά έργα όπως: Το υπουργείο Οικονομικών της Πολωνίας, το Γερμανικό Πανεπιστήμιο της Αιγύπτου, το Σιδηροδρομικό Σταθμό στο Κίεβο της Ουκρανίας, το ξενοδοχείο Κεμπίνσκι στην Τανζανία, το ξενοδοχείο Κεμπίνσκι στη Νεκρά Θάλασσα της Ιορδανίας, το Zara Center στο Αμάν της Ιορδανίας, το Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα, το Rixos Hotel στην Τουρκία, το οποίο είναι το 2ο ξενοδοχείο 7 αστέρων ξενοδοχείο στον κόσμο, κ.λπ. Εχει πολυετή εμπειρία στην απαιτητική αγορά της Β. Αμερικής και στις αναδυόμενες αγορές της Μ. Ανατολής, της Κ. Ασίας και της Αφρικής. Εχει οργανωμένα Show Room για την ολοκληρωμένη παρουσίαση των προϊόντων της σε γνωστές πόλεις όπως Ν. Υόρκη, Λονδίνο, Αθήνα, Κωνσταντινούπολη, Λευκωσία, Φρανκφούρτη κ.λπ. Διαθέτει μια ομάδα 100 έμπειρων μηχανικών για τεχνική υποστήριξη σε 45 διαφορετικές χώρες».

Πριν από δύο χρόνια, ο Ομιλος είχε διακόψει τη λειτουργία της Alucom, στην Κομοτηνή, όπου φτιάχνονταν βιομηχανικά προφίλ αλουμινίου. Τότε, πληροφορίες ανέφεραν ότι τα μηχανήματα της Alucom μεταφέρθηκαν σε εργοστάσια που λειτουργεί η AΛΟΥΜΥΛ σε άλλες βαλκανικές χώρες, όπου το λεγόμενο «κόστος εργασίας» είναι χαμηλότερο σε σχέση με την Ελλάδα. Αλλες πηγές, συνέδεαν το κλείσιμο της Alukom με υποχρεώσεις του Ομίλου που έληγαν (δάνεια, «δεσμεύσεις» που είχε αναλάβει για να πάρει επιδοτήσεις κ.τ.λ.) ανοίγοντας το δρόμο σε «αναδιαρθρώσεις» που θα επέτρεπαν τη μεγιστοποίηση του κέρδους του.

Σε κάθε περίπτωση, το κλείσιμο του εργοστασίου της Ξάνθης δεν προκύπτει σαν αποτέλεσμα ενός «κακού» οικονομικού αποτελέσματος για την εταιρεία, ούτε σαν συνέπεια της αδυναμίας της εταιρείας να ανταποκριθεί στα δεδομένα της καπιταλιστικής κρίσης. Δείχνει να αποτελεί μέρος ενός συνολικότερου σχεδίου αναδιάρθρωσης του ομίλου, που σε συνθήκες κρίσης διατηρεί ισχυρή θέση στον κλάδο και ενισχύει τα εξαγωγικά του χαρακτηριστικά.

Τα οικονομικά μεγέθη της εταιρείας, το επιβεβαιώνουν. Η διοίκηση της εταιρείας, «ΑΛΟΥΜΥΛ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ ΑΕ» ανακοίνωσε για το 2012 μείωση των πωλήσεων για τον Ομιλο κατά 2,6%, στα 198,1 εκ. ευρώ, έναντι 203,4 εκ. ευρώ το 2011. Τα μεικτά κέρδη ανήλθαν στα 39,5 εκατ. ευρώ, έναντι 38,4 εκ. ευρώ το 2011, σημειώνοντας αύξηση 3%. Τα κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων, ανήλθαν σε 9,6 εκ. ευρώ (10,3 εκατ. 2011), σημειώνοντας μείωση 7% και οι ζημίες προ φόρων έφτασαν στα 11,7 εκ. ευρώ (12,1 εκ. του 2011).

Αυτά τα οικονομικά μεγέθη και η αντοχή στην κρίση, προήλθαν και από την ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης. Οπως καταγγέλλει το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του, το τελευταίο διάστημα οι εργαζόμενοι δούλευαν με ατομικές συμβάσεις και μειωμένους μισθούς, χωρίς -όπως τους έλεγαν- να σωθούν τελικά οι θέσεις εργασίας.

Ανεξάρτητα από τις ανακατατάξεις που προκαλεί η κρίση και η όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους (και) στον κλάδο του Μετάλλου, είναι ολοφάνερο ότι η ΑΛΟΥΜΥΛ διαθέτει υποδομές, μηχανήματα και έμπειρο - ειδικευμένο επιστημονικό και εργατοτεχνικό προσωπικό, ικανά για ευρείας κλίμακας παραγωγή προϊόντων, απαραίτητων για άλλους κλάδους της οικονομίας, όπως οι Μεταφορές, η Ναυπηγική βιομηχανία κ.ά.

Με άλλα λόγια, η δουλειά των εργαζομένων στην ΑΛΟΥΜΥΛ όχι μόνο δεν είναι άχρηστη, αλλά είναι απαραίτητη για την ικανοποίηση βασικών λαϊκών αναγκών. Ομως, η ατομική - καπιταλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, εμποδίζει την αξιοποίησή τους για την ανάπτυξη και διάθεση της παραγωγής προϊόντων μετάλλου προς όφελος των λαϊκών αναγκών.

Στον καπιταλισμό, το τι παράγει ένα εργοστάσιο ή ένας κλάδος, με τι προτεραιότητες και σε τι ποσότητες, δεν καθορίζονται από τις λαϊκές ανάγκες. Για παράδειγμα, η ΑΛΟΥΜΥΛ δεν παράγει τα προϊόντα της για να γίνουν ασφαλέστερα τα σπίτια, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι χώροι εργασίας, για να αναβαθμιστεί η ζωή και οι συνθήκες δουλειάς του λαού, για να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή μέσων παραγωγής, που με τη σειρά τους θα παράξουν προϊόντα ζωτικής σημασίας για τις λαϊκές ανάγκες.

Κριτήριο του τι και πόσο παράγεται στην άναρχη καπιταλιστική οικονομία είναι το κέρδος του κεφαλαιοκράτη, του «επενδυτή» που λένε με ένα στόμα κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ. Με το ίδιο κριτήριο, ένας όμιλος αναδιαρθρώνεται, κλείνει μονάδες και εργοστάσια, τα μεταφέρει σε άλλες χώρες, επεκτείνεται ή συρρικνώνεται. 'Η ένας «επενδυτής» αποσύρει τα κεφάλαιά του από έναν κλάδο και τα μεταφέρει σε έναν άλλο, απ' όπου προσδοκά μεγαλύτερο κέρδος.

Για παράδειγμα: Γιατί οι μεταλλοβιομηχανίες στην Ελλάδα να είναι προσανατολισμένες κυρίως στην κατασκευή δομικών υλικών; Γιατί ο μεγαλύτερος όγκος παραγωγής που αφορά τη στήριξη βιομηχανικών κλάδων να εξάγεται; Γιατί σε μία χώρα, όπως είναι η Ελλάδα, με τεράστια αποθέματα βωξίτη (είναι το ορυκτό η επεξεργασία του οποίου δίνει την αλουμίνα και μετά το αλουμίνιο), με μονάδες καθετοποιημένης παραγωγής αλουμινίου από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη, οι μεταλλεργάτες να μένουν χωρίς δουλειά και να μην αξιοποιούνται σχεδιασμένα για την παραπέρα ανάπτυξη της παραγωγής;

Οσο τα μέσα παραγωγής είναι στα χέρια των καπιταλιστών, η αναρχία, η ανισομετρία και το κονταροχτύπημα των μονοπωλίων για την κυριαρχία στην αγορά θα παρασέρνουν και τους εργάτες. Οι καπιταλιστές θα ανοιγοκλείνουν τα εργοστάσια, αναζητώντας για τα κεφάλαιά τους διέξοδο που θα τους ενισχύσει έναντι των ανταγωνιστών. Ο καπιταλιστής δε νοιάζεται για την ανεργία, για το γεγονός ότι όταν κλείνει μια επιχείρηση αχρηστεύεται η γνώση/εμπειρία των εργαζομένων, ερημώνουν υποδομές, μηχανήματα κ.τ.λ. Το ζήτημα γι' αυτόν είναι το μέγιστο δυνατό κέρδος. Αυτή είναι η αφετηρία και ο στόχος κάθε του κίνησης. Σ' αυτήν τη βάση διαθέτει και συγκεντρώνει τα μέσα παραγωγής.

Ολα αυτά είναι ζητήματα που, όχι μόνο πρέπει να απασχολούν τους εργάτες και τα συνδικάτα τους, αλλά πρέπει να επιδράσουν αποφασιστικά στην κατεύθυνση της πάλης τους. Να στρέψουν τους αγώνες τους όχι ενάντια στον έναν ή τον άλλο εργοδότη, αλλά στην ίδια την οικονομία και την κοινωνία, η οποία έχει χτιστεί πάνω στη σχεδιασμένη κλοπή του μόχθου του.