Από τη συνέντευξη Τύπου

Λίγες ώρες μετά το πέρας της πρώτης ισραηλινο-παλαιστινιακής συνάντησης μετά από τρία χρόνια υπό την αιγίδα και τις πιέσεις της Ουάσιγκτον, κατά την οποία τέθηκε ως στόχος η επίτευξη τελικής συμφωνίας, δηλώσεις αξιωματούχων εκατέρωθεν έθεταν υπό αμφισβήτηση τις ίδιες τις πιθανότητες συνέχισης της όλης διαδικασίας διαλόγου. Η επικεφαλής της ισραηλινής διαπραγματευτικής αντιπροσωπείας, υπουργός Δικαιοσύνης Τζίπι Λίβνι, δήλωσε στο ισραηλινό ραδιόφωνο ότι είναι «ενθαρρυμένη» από την πρώτη αυτή συνάντηση, αλλά έσπευσε να τονίσει ότι «προτεραιότητα είναι η οικοδόμηση εμπιστοσύνης».

Η Λίβνι απηύθυνε έκκληση στους εταίρους της κυβέρνησης Νετανιάχου να «στηρίξουν την προσπάθεια που γίνεται» υπογραμμίζοντας ότι «η συμμετοχή τους σε μια κυβέρνηση σημαίνει ότι υπάρχει συλλογική ευθύνη». Η έκκληση της Λίβνι «φωτογραφίζει» τον υπουργό Ιερουσαλήμ και διασποράς, τον επικεφαλής του κόμματος των εποίκων «Εβραϊκό Σπίτι», Ναφτάλι Μπένετ, ο οποίος για μια ακόμη φορά επανέλαβε τις αντιρρήσεις του ως προς την προοπτική της δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, επικρίνοντας τις δηλώσεις του Παλαιστινίου Προέδρου Αμπάς ότι «μετά το τέλος της διαδικασίας δε θα μείνει ούτε ένας Ισραηλινός στρατιώτης ή έποικος στην παλαιστινιακή γη».

Στην έναρξη διαδικασίας διαλόγου αναφέρθηκε και ο υπουργός Οικονομικών, Γιάρ Λαπίντ, ο άλλος κυβερνητικός εταίρος, ο οποίος υπογράμμισε ότι στόχος των συνομιλιών είναι η δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Συμπλήρωσε, όμως, ότι το «κράτος αυτό θα εκτείνεται στο μεγαλύτερο μέρος της Δ. Οχθης» και ότι προφανώς «θα παραμείνουν τρεις μεγάλοι εποικισμοί όπως και η Ανατολική Ιερουσαλήμ, υπό ισραηλινό έλεγχο», εκτιμώντας ότι τελικά η παλαιστινιακή πλευρά θα δεχτεί μια τέτοια διευθέτηση «γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση».

Η δήλωση του Λαπίντ έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη δήλωση του συνεργάτη του προέδρου Αμπάς, Γιάσερ Αμπέντ Ράμπο, ο οποίος, μιλώντας στο παλαιστινιακό ραδιόφωνο, τόνιζε ότι «δεν μπορούν να συζητηθούν ταυτόχρονα όλα τα κρίσιμα θέματα, γιατί όποτε γίνεται αυτό τελικά δε λύνεται κανένα. Πρέπει να τεθούν προτεραιότητες, και η νούμερο ένα προτεραιότητα είναι η αποδοχή ως βάση διαπραγμάτευσης των συνόρων του 1967. Αν αυτό δε λυθεί, δεν μπορεί να υπάρξει περαιτέρω πρόοδος», πόσο μάλλον που, όπως είπε, «η συνέχιση του εποικισμού μπορεί ανά πάσα στιγμή να τινάξει τα πάντα στον αέρα». Ο επικεφαλής Παλαιστίνιος διαπραγματευτής Σαέμπ Ερακάτ, από την πλευρά του, δήλωνε «ευχαριστημένος», γιατί τέθηκαν «όλα τα βασικά ζητήματα στο τραπέζι προς λύση χωρίς καμία εξαίρεση», μια εκτίμηση που επίσης φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με τις δηλώσεις των Ισραηλινών αξιωματούχων.

Υπό το μάλλον διφορούμενο αυτό κλίμα, αναμένεται η επανάληψη των συνομιλιών, στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, υπό την επίβλεψη του Αμερικανού απεσταλμένου Μάρτιν Ιντυκ, εντός των επομένων δύο βδομάδων. Αμερικανικές διπλωματικές πηγές διευκρίνιζαν ότι το χρονοδιάγραμμα εννιά μηνών που τέθηκε δεν αποτελεί κάποιου είδους τελεσίγραφο και ότι η επίτευξη τελικής συμφωνίας τέθηκε ως γενικός στόχος.