ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ: «Σχεδόν 2 στους 3 ή 64,2% δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Και όσοι κατάφεραν να περάσουν επιτυχώς το τεστ για εξεύρεση εργασίας τελικά πληρώνονται μόνο 2,5 ευρώ την ώρα!» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: «Φέτος θα σημειωθεί ιστορικό ρεκόρ στις αφίξεις ξένων τουριστών, αλλά και εσόδων (...) Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση της απασχόλησης συνολικά στην τουριστική βιομηχανία, από τα ξενοδοχεία έως τον επισιτισμό (...) Η Ελλάδα (...) ανακτά όχι μόνον τη χαμένη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αλλά διαμορφώνει τους όρους και τις προϋποθέσεις για επιστροφή στον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης και της παραγωγής εισοδήματος» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΟΙ ΤΖΑΜΠΑ ΕΡΓΑΤΕΣ: «Στη χώρα όπου η επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία ανέρχεται στο 27%, δύο υπουργοί (Τουρισμού και Εργασίας) εξαγγέλλουν πρόγραμμα επιδότησης 10.000 άνεργων νέων - με χρήματα που προέρχονται από το ΕΣΠΑ (...) θα επιδοτηθούν με αυτά επιχειρηματίες του τουρισμού, ενός σχετικώς ανθεκτικού τομέα της ελληνικής οικονομίας. Η επιδότηση δεν θα καταλήξει σε επαγγελματίες του τουρισμού (ξενοδοχοϋπαλλήλους, σερβιτόρους, μαγείρους, καμαριέρες...) αλλά σε ανασφάλιστους εκπαιδευομένους. Στην πραγματικότητα, δωρίζονται τα φτηνά εργατικά χέρια "σταζιέρ" του ιδιωτικού τομέα στους επιχειρηματίες. Αλλά με αυτόν τον τρόπο (...) η ανεργία ενισχύεται παρά καταπολεμάται» (στα ΝΕΑ).

ΔΕ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΤΙΜΕΣ: «Ολες ανεξαιρέτως οι εκθέσεις της τρόικας επισημαίνουν το γεγονός πως οι μισθοί και τα ενοίκια πέφτουν, αλλά οι τιμές σε ορισμένους κλάδους παραμένουν αφύσικα υψηλές. Το δεδομένο αυτό καθιστά πολύ δύσκολη τη ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας οι οποίοι αγωνίζονται για να τα βγάλουν πέρα, λόγω της συρρίκνωσης των εισοδημάτων τους. Στο παρελθόν, παρατηρήθηκαν φαινόμενα καρτέλ και άλλες πρακτικές που διατηρούσαν υψηλά τις τιμές, ειδικά στα τρόφιμα και σε ορισμένα άλλα είδη. Το κράτος οφείλει τώρα πλέον να τις πατάξει και οι καταναλωτές να τιμωρήσουν όσους συνεχίζουν να διατηρούν τις τιμές σε αδικαιολόγητα επίπεδα» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ: «Oι ουρές της ντροπής και της ταλαιπωρίας που δημιουργήθηκαν αυτές τις μέρες με τους ασφαλισμένους του ΟΠΑΔ, δεν είναι δυστυχώς μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά ένα μόνιμο καθεστώς. Η ανοργανωσιά, η έλλειψη προνοητικότητας και εν τέλει η αδιαφορία απέναντι στον πολίτη που αντιμετωπίζεται ως... εχθρός είναι η μόνιμη παθογένεια του ελληνικού δημοσίου. Η ατέλειωτη γραφειοκρατία, αποτέλεσμα της πολυνομίας, αλλά και της κακής διάρθρωσης και οργάνωσης των υπηρεσιών, οδηγεί καθημερινά σχεδόν σε φαινόμενα τύπου ΟΠΑΔ» (στο ΒΗΜΑ).