Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 11ου Συνεδρίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ), την Κυριακή, με την ψηφοφορία για τη νέα Διοικούσα Επιτροπή της Ομοσπονδίας, η οποία εν συνεχεία θα συνεδριάσει για να εκλέξει τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής και το προεδρείο.

Συνολικά, ψήφισαν 233 σύνεδροι. Η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση» (ΔΗΠΑΚ) έλαβε 17 ψήφους και παίρνει 2 έδρες στη Διοικούσα Επιτροπή. Η παράταξη «Συνάντηση Πανεπιστημιακών Δασκάλων» (Συσπείρωση - Δίκτυο - Μέλη ΔΕΠ Φιλοσοφικής και Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου) έλαβε 70 ψήφους και 10 έδρες. Η ΑΣΚΕΥ (Γιατροί) πήρε 55 ψήφους και 8 έδρες. Η ΚΙΠΑΝ έλαβε 43 ψήφους και 6 έδρες. Η ΑΡΜΕ πήρε 25 ψήφους και 4 έδρες. Η Ενωτική ΑΠΘ πήρε 15 ψήφους και 2 έδρες. Η «Πρωτοβουλία Ιατρικής Αθηνών» έλαβε 6 ψήφους και 1 έδρα. Η παράταξη «Αδικία» πήρε 2 ψήφους και καμία έδρα.

Θυμίζουμε ότι στο προηγούμενο συνέδριο με 294 συνέδρους και μικρότερο εκλογικό μέτρο, η ΔΗΠΑΚ είχε λάβει 26 ψήφους, η ΚΙΠΑΝ είχε λάβει 75 ψήφους, η «Συσπείρωση» 56 ψήφους, η ΑΣΚΕΥ 44 ψήφους, η ΑΡΜΕ 42 ψήφους, το «Δίκτυο» 24 ψήφους, η «Πρωτοβουλία Ιατρικής Αθηνών» 8 ψήφους και άλλες 17 ψήφοι είχαν μοιραστεί σε δύο μικρότερες παρατάξεις και δύο ανεξάρτητους υποψήφιους.

Το Σάββατο το συνέδριο ψήφισε πρόγραμμα δράσης, υιοθετώντας την πρόταση της ΚΙΠΑΝ. Είχαν προηγηθεί τοποθετήσεις συνέδρων και παρατάξεων. Δεν παρουσιάστηκε κανονικός οικονομικός απολογισμός και η νέα Διοικούσα Επιτροπή θα εξετάσει τα οικονομικά της προηγούμενης θητείας.

Στις ομιλίες του Σαββάτου, η ΔΗΠΑΚ κατέθεσε μια ολοκληρωμένη πρόταση πάλης, τονίζοντας ότι αν δεν αλλάξουν οι συσχετισμοί και οι πανεπιστημιακοί δεν αναλάβουν δράση μαζί με τους φοιτητές και τους εργαζόμενους, τότε, δυστυχώς, στο επόμενο συνέδριο η θεματολογία θα είναι το ύψος των διδάκτρων και οι όροι των απολύσεων. Στην πρόταση πάλης της, η ΔΗΠΑΚ καλεί τους συλλόγους ν' αγωνιστούν ενάντια στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, ενάντια στη γενικότερη πολιτική της συγκυβέρνησης. Το πλαίσιο πάλης της ΔΗΠΑΚ, το είχε δημοσιεύσει ο «Ρ» την Κυριακή 27 Γενάρη. Η ΔΗΠΑΚ τόνισε και μέσα στο συνέδριο ότι μπροστά στην κρίσιμη καμπή που βρίσκεται η Ανώτατη Εκπαίδευση είναι αναγκαίο το κίνημα στα ΑΕΙ να απαιτήσει τη ριζική ανατροπή της σημερινής κατάστασης. Να απαιτήσει επιστημονικό σχεδιασμό και κεντρικό προγραμματισμό της Ανώτατης Εκπαίδευσης, που θα στηρίζει την οικονομική, κοινωνική, επιστημονική, μορφωτική ανάπτυξη της χώρας και θα στοχεύει στην κάλυψη των διαρκώς αυξανόμενων αναγκών του ελληνικού λαού.

Οι παρατάξεις της απερχόμενης διοίκησης (ΚΙΠΑΝ, ΑΡΜΕ, ΑΣΚΕΥ) παρέμειναν στην ίδια γραμμή του κυβερνητικού συνδικαλισμού και του πρόθυμου συνομιλητή των κυβερνήσεων. Θυμίζουμε ότι η διοίκηση της ΠΟΣΔΕΠ ήταν «σύμμαχος» των κυβερνήσεων στο νόμο - πλαίσιο και συνομιλητής στο σχέδιο «Αθηνά», το οποίο κατατέθηκε την προηγούμενη βδομάδα.

Η ΚΙΠΑΝ (ΠΑΣΟΚ) δήλωσε πως θα συνεργαστεί με τα Συμβούλια Διοίκησης, τα οποία στήριξε, έκανε λόγο για μια «εθνική στρατηγική», χωρίς να κάνει ούτε την τυπική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες γενικολογίες περί υποχρηματοδότησης. Η ΑΡΜΕ (ΔΗΜΑΡ), στην ίδια κατεύθυνση, κινήθηκε σε μια λογική διαλόγου με την κυβέρνηση για το σχέδιο «Αθηνά» και δήλωσε πρόθυμη να προτείνει τροποποιήσεις, ενώ ήταν υπέρμαχη μιας «καλής και ομαλής λειτουργίας των πανεπιστημίων», εννοώντας σαφώς μια λειτουργία χωρίς δυναμικές κινητοποιήσεις. Η ΑΣΚΕΥ (Κίνηση μελών ΔΕΠ Ιατρικών Σχολών) επέμεινε στα περί «ανεξαρτησίας» της, δηλώνοντας πως θα κινηθεί στον ίδιο δρόμο, τον «θεσμικό» κ.ά.

Η «Συσπείρωση» (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) περιέγραψε τα προβλήματα και στράφηκε ενάντια στο νόμο - πλαίσιο, ξεχνώντας πως στελέχη της συμμετείχαν και εκλέχτηκαν στα Συμβούλια Διοίκησης. Το ΔΙΚΤΥΟ άσκησε κριτική στη διοίκηση της ΠΟΣΔΕΠ, τάχτηκε ενάντια στο νόμο - πλαίσιο και στο σχέδιο «Αθηνά», καλώντας τους Συλλόγους να αναλάβουν δράση, αλλά παρ' όλα αυτά το προηγούμενο διάστημα κινήθηκε μόνο σε μια αντιμνημονιακή ρητορεία, ενώ σε πολλές περιπτώσεις, παρά την αγωνιστική πλειοδοσία σε μορφές πάλης και την πρόταξη της μορφής έναντι του περιεχομένου των κινητοποιήσεων, κινήθηκε στην πράξη με αντιφατικές προτάσεις, από το «όχι» στις απεργίες την περίοδο των εξετάσεων μέχρι απεργίες διαρκείας.