Δεν πρόλαβε ο Τσίπρας να δηλώσει προχτές το βράδυ στη ΝΕΤ ότι οι μισθοί πρέπει να 'ναι ανταποδοτικοί, έσπευσε ο Παπαδημητρίου στην «Καθημερινή» να γράψει χτες ότι και οι φόροι πρέπει να 'ναι ανταποδοτικοί. Ο Παπαδημητρίου εξήγησε ότι το κράτος θα εισπράττει φόρους και μετά θα δίνει κουπόνια στους φορολογούμενους για να αγοράζουν υπηρεσίες. Ο Τσίπρας, αν και δεν το εξήγησε, παραπέμπει ευθέως στη γνωστή σύνδεση μισθού με την παραγωγικότητα. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση είναι οι καπιταλιστές (είτε άμεσα στο χώρο δουλειάς είτε έμμεσα με το κράτος τους) που καθορίζουν το αποτέλεσμα. Κι αυτό είναι μόνο ένα: Ενταση της εκμετάλλευσης.

Καθώς τίποτα δε γίνεται στο κενό αξίζει προσοχής η αρθρογραφία των «ταχυδρόμων».

Μετά τον Τσίπρα που έσπευσε στις ΗΠΑ να πάρει το χρίσμα, ακράτητος ο Ιγνατίου και επικαλούμενος τον Τσίπρα, δίνει εντολή να πάει στην Ουάσιγκτον και ο Σαμαράς, γιατί, όπως γράφει, Κινέζοι και Ρώσοι αυξάνουν την επιρροή τους σε μια περιοχή όπου πλέον το Ισραήλ ασφυκτιά!

Αν και κάτι μας ξεφεύγει σ' αυτήν την ανάλυση, το σίγουρο είναι πως παραπέμπει σε κάτι περισσότερο από τον κλασικό χορό των βουβαλιών.

Ισως μια από τις απαντήσεις να βρίσκεται στο γεγονός ότι ενώ είχαν αρχίσει να μιλάνε για ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, τώρα μιλάνε ξανά για χρεοκοπία, με τη Γαλλία να είναι αυτή που τώρα σέρνει το χορό.

Για καλό, πάντως, δεν είναι ούτε το παραλήρημα στην ηλεκτρονική εφημερίδα «Huffington Post». Πόσο μάλλον που το σχετικό δημοσίευμα αναπαραγόταν χτες το πρωί από διάφορους τηλεοπτικούς αστέρες σαν άμεση απειλή προς όποιον διαδηλώνει.

Οι εξελίξεις θα 'ναι πυκνές στο επόμενο διάστημα. Οι ναυτεργάτες βγαίνουν στον ντόκο αύριο, στα νοσοκομεία η κατάσταση περιγράφεται ως «δεν πάει άλλο», ενώ οι αγρότες παρά τα εμπόδια που στήνουν τα ΜΑΤ είναι ήδη στο δρόμο. Οι αποφάσεις για το κόψιμο των επικουρικών συντάξεων καθαρογράφονται, ενώ από αύριο με τα εκκαθαριστικά της μισθοδοσίας οι νέοι φόροι γίνονται πραγματικότητα.

Απέναντι στις ανάγκες της λαϊκής πάλης που αυτή η πραγματικότητα επιβάλλει, οι καπιταλιστές υπενθυμίζουν με τον τρόπο τους ότι έχουν να αντιπαραθέσουν εκτός από τους δικαστές και 60.000 αστυνομικούς. Το σίγουρο είναι πως η αστική τάξη οργανώνει επιτελικά την επίθεσή της ώστε να εκτελεστεί στο ακέραιο τόσο και από τον τελευταίο κλητήρα του κρατικού μηχανισμού, όσο και από τους εντεταλμένους να δουλεύουν υπονομευτικά στο εσωτερικό του εργατικού μετώπου.

Αυτονόητη η αναγκαία αντίστοιχου επιπέδου αντιπαράθεση δυνάμεων από το λαϊκό κίνημα έτσι ώστε να χτυπιέται ο πραγματικός αντίπαλος, οι καπιταλιστές, η εξουσία τους, η ιδιοκτησία τους στα μέσα παραγωγής που πρέπει να τους αφαιρεθεί.

Σ' αυτή τη μάχη κανένας μόνος του. Στην οργάνωση και ανάπτυξη των αγώνων, σ' αυτό το ανώτερο επίπεδο που απαιτείται να δίνονται από δω και πέρα, οι συνελεύσεις των συνδικάτων, οι συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς, οι λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές έχουν ξεχωριστά καθήκοντα.