Η συγκυβέρνηση παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα ως επίλυση του προβλήματος της καταβολής των προνοιακών επιδομάτων, τις περικοπές κατά 30 - 35% των κονδυλίων που θα έπρεπε να αποδοθούν στους δήμους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι δήμοι (σ.σ. που ήδη έχουν υποστεί άγριο «ψαλίδι» στους πόρους που θα έπρεπε να πάρουν από τον κρατικό προϋπολογισμό, χρήματα δηλαδή που έχουν πληρώσει μέσω της φορολογίας οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά νοικοκυριά) δεν θα μπορούν να πληρώσουν τους εργαζόμενους, που σε πολλές περιπτώσεις παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 5 μήνες. Οι δήμοι δεν θα μπορούν να προσλάβουν ακόμα και συμβασιούχους για να λειτουργήσουν παιδικούς σταθμούς, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (σ.σ. δραστηριότητα που αναπτύσσεται κυρίως τους θερινούς μήνες για τα νέα ζευγάρια που δεν θα πάνε διακοπές και πρέπει να βγουν στο μεροκάματο), δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» για τους ηλικιωμένους και τα άτομα με αναπηρίες. Αρα, οι όποιες έστω και υποτυπώδεις με βάση τις πραγματικές ανάγκες κοινωνικές υπηρεσίες υπήρχαν, εξαφανίζονται ή συρρικνώνονται τραγικά.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό, η συγκυβέρνηση όχι μόνο δεν έλυσε κανένα πρόβλημα, αλλά άνοιξε το δρόμο για να εμπεδωθεί στη συνείδηση του κόσμου ότι για τέτοια ιδιαίτερα σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, θα πηγαινοφέρνει κονδύλια από εδώ και από κει για να καλύπτει ανάγκες κατά περίπτωση. Δηλαδή: 'Η τα άτομα με αναπηρίες θα έχουν επιδόματα ή τα βρέφη και τα νήπια θα πηγαίνουν σε παιδικό σταθμό. 'Η οι χρόνια πάσχοντες θα ζουν με τα ψίχουλα του επιδόματος ή οι ηλικιωμένοι θα δέχονται τις υποτυπώδεις υπηρεσίες του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι». Και τα δύο δεν μπορεί να γίνονται... Τέτοιες δήθεν λύσεις προσφέρει η συγκυβέρνηση. Η πολιτική της είναι και αντιλαϊκή και επικίνδυνη.