Οι μεγαλύτεροι των 25 ετών θα πληρώνονται με 352 ευρώ, ενώ οι περισσότεροι που είναι μικρότεροι σε ηλικία, ακόμα και ανήλικοι, θα παίρνουν 307 ευρώ. Οι εργοδότες τους, ιδιοκτήτες ξενοδοχείων που σε πολλές περιπτώσεις χρεώνουν μια διανυκτέρευση ακριβότερα από το μηνιάτικο ενός σπουδαστή, δεν υποχρεώνονται να ασφαλίζουν πλήρως τους σπουδαστές αλλά μόνο να καταβάλουν στο ΙΚΑ την ελάχιστη ασφαλιστική εισφορά για τον κίνδυνο εργατικού «ατυχήματος». Οι δημιουργοί του σύγχρονου αυτού εργασιακού μεσαίωνα είναι γνωστοί: Δεν είναι άλλοι από το ξενοδοχειακό κεφάλαιο, τους μεγαλοεργοδότες του κλάδου, αλλά και τα κόμματά τους, που φροντίζουν να τους εξασφαλίζουν φθηνούς και με ελάχιστα δικαιώματα εργαζόμενους.

Μπροστά στην κατάσταση αυτή, υπάρχει ο προβληματισμός και η διάθεση των σπουδαστών να αγωνιστούν, δε λείπουν όμως και οι φωνές του συμβιβασμού, που υψώνονται ακόμα και μέσα στα μαθητικά τους συμβούλια. Τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και ο μέχρι πρότινος πρόεδρος του 15μελούς των σπουδαστών στην Ανάβυσσο. Ξεκίνησε με προτροπές να μείνουν οι αγώνες των σπουδαστών «ανεξάρτητοι» από κόμματα και μακριά από σωματεία και πλέον έχει περάσει σε συμβουλές να ιεραρχήσουν το διάβασμα μπροστά στις εξετάσεις, αντί να τρέχουν στο συνδικάτο, με το σκεπτικό ότι κάτι τέτοιο είναι μάταιο, αφού δεν μπορεί να φέρει κανένα αποτέλεσμα.

Οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες δεν πρέπει να ξαφνιάζονται ούτε να απορούν: Οσο η επίθεση του κεφαλαίου θα κλιμακώνεται, τόσο θα εμφανίζονται πολλοί και διάφοροι που θα τους καλούν να βάλουν το κεφάλι κάτω και να αποδεχθούν την κατάσταση αυτή, που θα επαναλαμβάνουν ότι τα αντεργατικά μέτρα δεν μπορούν να αλλάξουν, ότι η πάλη για τα δικαιώματα των σπουδαστών είναι μια υπόθεση χαμένη. Είναι οι ίδιοι που σε κάθε ευκαιρία τους συμβουλεύουν να μείνουν «μακριά από τα κόμματα», στην πράξη δηλαδή μακριά από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, που επιδιώκουν σταθερά να συζητούν με τους σπουδαστές για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τη διέξοδο από αυτά. Αλλά και μακριά από το ταξικό τους σωματείο, μακριά από κάθε πρωτοβουλία ενημέρωσης και οργάνωσης που αυτό παίρνει.

Στους αγώνες των εργαζομένων του κλάδου, οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες έχουν θέση, όχι σαν καλεσμένοι, αλλά σαν πρωτοπόροι οργανωτές τους. Δεν πρέπει να χάσουν χρόνο, αλλά να συζητήσουν από τώρα την ανάγκη να αντιδράσουν, να γραφτούν στο συνδικάτο, να μη βρεθεί κανένας μόνος στο χώρο δουλειάς μπροστά στα προβλήματα και στην τρομοκρατία. Να απομονώσουν κάθε φωνή συμβιβασμού και παραίτησης από την πάλη και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Να κάνουν στην άκρη όσους έχουν ταχθεί με τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Να σταθούν ως εργάτες, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα της τάξης τους, με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στην ασίγαστη πάλη για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.