ΚΑΙ Ο ΞΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ - όπως διαβάζουμε - άρχισε να μετράει το κόστος. «Τόσο» θα κοστίσει το να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, «τόσο» θα κοστίσει αν φύγει. Τα δισεκατομμύρια παρελαύνουν σε περιοδικά, εφημερίδες και τηλεοράσεις.

Μόνο που μετράνε αποκλειστικά και μόνο το κόστος που τους ενδιαφέρει. Το πόσα θα χάσουν ή θα κερδίσουν οι τράπεζες και οι πολυεθνικές. Γιατί αυτό μόνον τους απασχολεί.

Το πόσο κοστίζουν οι επιλογές και οι πολιτικές τους στους λαούς της Ευρώπης και ιδιαιτέρως στον ελληνικό λαό ούτε καν τους ενδιαφέρει. Οχι απλά δεν το αναφέρουν μα ούτε μπαίνουν στον κόπο να το υπολογίσουν.

Φυσικά, κάνουν μια ...εξαίρεση για τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Οχι, φυσικά, γιατί τους αγχώνει το ύψος των συντάξεων ή των παροχών Υγείας. Απλά είναι μία ...καλή πηγή κεφαλαίων. Κατευθείαν από την τσέπη του εργαζόμενου στα «επενδυτικά προϊόντα» τους.

ΠΟΛΛΑ ΑΡΘΡΑ στον Τύπο τις τελευταίες μέρες που ...κατηγορούν τον ελληνικό λαό ότι δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Θέλει, λέει, ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, αλλά αδυνατεί να κατανοήσει πως αυτό δεν είναι εφικτό. Δεν βγαίνουν τα νούμερα, βρε παιδί μου.

Είναι, ίσως, αλήθεια ότι στο ...δικό τους σύστημα, το να ζήσουν οι εργαζόμενοι καλύτερα και ανάλογα με τις ανάγκες τους δεν είναι συμβατό. Ακριβώς γιατί το σύστημα βασίζεται στην εκμετάλλευσή τους για να βγάζουν κέρδη.

Ομως, όλοι αυτοί οι τόσο «λογικοί», «συνετοί», «τεκμηριωμένοι» και «ρεαλιστές» αρθρογράφοι ξεχνάνε μια μικρή λεπτομέρεια: Πως είναι οι λαοί που παράγουν όλο τον πλούτο και όταν αποφασίσουν να τον διεκδικήσουν, την ίδια ακριβώς στιγμή η ...πραγματικότητα μεταβάλλεται. Και μάλιστα για τα καλά.