Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης

«Ο εποικισμός και η ειρήνη είναι ασύμβατες έννοιες» τόνισε, για άλλη μια φορά χθες, στην ομιλία του στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος. Ο Μαχμούντ Αμπάς επανέλαβε την επιχειρηματολογία που παρουσίασε και κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, υπενθυμίζοντας ότι η παλαιστινιακή πλευρά έχει εμπλακεί, από το 1991 με τη Συμφωνία της Μαδρίτης και μετά, σε αλλεπάλληλους γύρους διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ, από τους οποίους, διαρκώς, προκύπτουν νέες προϋποθέσεις και απαιτήσεις από την ισραηλινή πλευρά, ιδιαίτερα στον τομέα της ασφάλειας, οι οποίες πολλάκις ικανοποιήθηκαν.

«Από τη συμφωνία του Οσλο και μετά, ο αριθμός των εποίκων αυξήθηκε κατά 300%» υπογράμμισε ο Αμπάς σημειώνοντας ότι ο τερματισμός του εποικισμού «δεν είναι προϋπόθεση, είναι υποχρέωση». Επεσήμανε, επίσης, ότι το παλαιστινιακό αίτημα για αποδοχή των ορίων του 1967 ως πλαίσιο της όποιας διαπραγμάτευσης, δεν αποτελεί, επί της ουσίας, παρά την αναγνώριση του δικαιώματος ύπαρξης του Ισραήλ, αφού στα όρια αυτά δεν εντάσσεται παρά το 22% της ιστορικής Παλαιστίνης. Αφού αναφέρθηκε εκτενώς στη δράση των ισραηλινών κατοχικών δυνάμεων, στη συνεχιζόμενη κράτηση 6.000 Παλαιστινίων, στο διαχωριστικό τείχος, καθώς και στις πολιτικές «εθνοκάθαρσης», όπως είπε, του παλαιστινιακού πληθυσμού που ακολουθούνται στην ανατολική Ιερουσαλήμ, ο Αμπάς υπογράμμισε ότι το ισραηλινό αίτημα ν' αναγνωριστεί το Ισραήλ ως «εβραϊκό κράτος είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, αφού θέτει θρησκευτικές διαστάσεις στο θέμα».

Τέλος, επανέλαβε ότι με το αίτημα που κατέθεσε ως Πρόεδρος της ΟΑΠ στον ΟΗΕ για μονομερή αναγνώριση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους «στόχος δεν είναι η απονομιμοποίηση του Ισραήλ αλλά της κατοχής». Εθεσε, δε, το ερώτημα προς το Συμβούλιο της Ευρώπης αν «ο κόσμος που πανηγύρισε την αραβική άνοιξη, θα πανηγυρίσει και την άνοιξη των Παλαιστινίων ή θα σταματήσει στα σύνορα της Παλαιστίνης; Θα υπάρξουν δύο μέτρα και δύο σταθμά; Θα παραμείνει το Ισραήλ ένα κράτος πέρα και πάνω από τη διεθνή νομιμότητα;».

Η ομιλία Αμπάς έρχεται δύο μέρες μετά την έγκριση της απόδοσης από την ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, του καθεστώτος του «εταίρου» (παρατηρητή) στο Παλαιστινιακό Εθνικό Συμβούλιο, το οποίο, με τον τρόπο αυτό, αποκτά το δικαίωμα να συμμετέχει με μια εξαμελή αντιπροσωπεία στις διαδικασίες συζητήσεων αλλά όχι στις ψηφοφορίες. Το Συμβούλιο της Ευρώπης, απαρτίζεται από εκπροσώπους των εθνικών κοινοβουλίων 47 χωρών της Ευρώπης, αντανακλά όμως τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης υπέρ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Ο παλαιστινιακός λαός δεν έχει ανάγκη από ευχολόγια και διακηρύξεις αλλά από στήριξη στο δίκαιο αίτημά του για ανεξάρτητο, βιώσιμο κράτος, αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ. Βέβαια σήμερα γίνεται καθαρό και από την ιστορική αναδρομή που έκανε ο πρόεδρος Αμπάς, ότι το Παλαιστινιακό ζήτημα δεν μπόρεσε να επιλυθεί λόγω των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην Μέση Ανατολή. Επίσης αποδεικνύεται ότι είναι απολύτως μπλεγμένο στο κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που εξελίσσεται στην Ανατολική Μεσόγειο το τελευταίο διάστημα και σχετίζεται με την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και αυτό που οι ιμπεριαλιστές ονομάζουν «αραβική άνοιξη» που περιλαμβάνει και την ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη. Οσο για τον δίκαιο αγώνα των αραβικών λαών να απαλλαγούν από τυραννικά καθεστώτα (συνεργάτες των ιμπεριαλιστών) ως τώρα χειραγωγείται από αστούς που προχωράνε με αλλαγή προσώπων σε εκσυγχρονισμούς που έχει σήμερα ανάγκη το διεθνές κεφάλαιο για να επεκτείνει τη δράση του, όπως φαίνεται στις περιπτώσεις της Τυνησίας, της Αιγύπτου αλλά και της Λιβύης.