Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 13 και 14 Σεπτέμβρη, στο Στρασβούργο της Γαλλίας, Διεθνής Συνδικαλιστική Συνδιάσκεψη που διοργάνωσε η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία με θέμα «Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή και ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος».

Στη Συνδιάσκεψη συμμετείχαν εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων από τη Λιβύη, την Αλγερία, την Παλαιστίνη, το Ιράν, τη Νότια Αφρική, τη Σενεγάλη, το Κονγκό, τη Γαλλία, τη Πορτογαλία, την Ελλάδα, το Περού, την Κούβα, την Ινδία και της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Αραβικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων (ICATU), όπου ενέκριναν ομόφωνα τις αποφάσεις σχετικά με τις εξελίξεις στη Λιβύη, στη Συρία, στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη, στη Ζουαζιλάνδη, καθώς και για τους πέντε Κουβανούς ήρωες.

Στις σημαντικές και ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις όλων των συμμετεχόντων καταδικάστηκε η ιμπεριαλιστική εισβολή στην περιοχή της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και απαιτήθηκε ο τερματισμός των επεμβάσεων. Τονίστηκε, δε, η ανάγκη οι λαοί να αποφασίζουν μόνοι τους για το παρόν και το μέλλον τους. Καταδικάστηκαν ο ρόλος των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, καθώς και ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του Ισραήλ. Οι εκπρόσωποι της διεθνούς εργατικής τάξης ευθυγραμμίστηκαν με τη Διεθνή Καμπάνια της ΠΣΟ για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 και τη λήξη της ισραηλινής κατοχής στα αραβικά εδάφη. Απαίτησαν δημοκρατικά, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα και ελευθερίες για όλους τους λαούς στις αραβικές χώρες.

Στην απόφαση της Συνδιάσκεψης σημειώνεται:

«Οι σφοδρές και επικίνδυνες εξελίξεις που συντελούνται στην ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου χαρακτηρίζονται κυρίως από την ενίσχυση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιφάσεων και του ανταγωνισμού των καπιταλιστών για τον έλεγχο των φυσικών πόρων και των δρόμων μεταφοράς των ακατέργαστων πρώτων υλών από την Ανατολή προς τη Δύση.

Διάφορες συμμαχίες, βραχυπρόθεσμες ή και πιο μόνιμες, δημιουργούνται σύμφωνα με τα σημερινά και τα μελλοντικά συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, οι στρατιωτικές δυνάμεις και οι στρατιωτικές βάσεις παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις επεμβάσεις και παρεμβάσεις των διεθνών σχέσεων των χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Για άλλη μια φορά, η επιθετικότητα και η βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού βρίσκεται στο προσκήνιο με στόχο την εγκατάσταση κυβερνήσεων - μαριονετών που προωθούν τα συμφέροντα των καπιταλιστικών δυνάμεων σε κάθε χώρα. Η περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και των πολυεθνικών μονοπωλίων, τα οποία οι κυβερνήσεις υπηρετούν.

Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του Ισραήλ είναι ένας ακόμα παράγοντας, σημαντικός στο παζλ της Μέσης Ανατολής. Με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, εφαρμόζει πολιτική γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού και συνεχίζει την κατοχή των συριακών υψωμάτων Γκολάν και του αγροκτήματος Σέμπα.

Το σχέδιο για μια "Νέα Μέση Ανατολή" και για "αναδημιουργία της ευρύτερης περιοχής" με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωποι οι λαοί με βάναυσες συνέπειες, αποτελεί ουσιαστικά ένα σχέδιο που εφαρμόζεται βήμα βήμα για τον εκσυγχρονισμό των καθεστώτων, τον έλεγχο των κυβερνήσεων και των πηγών.

Η χρήση ιδεολογικών και πολιτικών παρεμβάσεων έχει ως κεντρικό θέμα τον «εκδημοκρατισμό».

Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο και την Τυνησία βασίζονται πάνω σε ένα συνδυασμό εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων. Διάφορες δυνάμεις πιέζουν τις εξελίξεις σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο παράγοντας των λαϊκών δυνάμεων παίζει πάντα σημαντικό ρόλο. Οι εργαζόμενοι παλεύουν για τα δικαιώματά τους, για δημοκρατία και ελευθερία, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, που να βασίζονται στην πραγματικότητα της δύσκολης εργασιακής κατάστασης και της ποιότητας της ζωής.

Ωστόσο, σ' αυτήν την απαραίτητη και ζωτικής σημασίας πάλη, που μπορεί να δυναμώσει, να γίνει πιο οργανωμένη και πιο προοδευτική, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το λαϊκό παράγοντα, κάνοντάς τον να απαιτεί μόνο αλλαγή των καθεστώτων και αλλαγή της ονομασίας των κυβερνήσεων και όχι της πολιτικής που εφαρμόζεται κατά των εργαζομένων.

Η ΠΣΟ τάσσεται κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της κατοχής και υπερασπίζεται το δικαίωμα για αυτοδιάθεση.

Η ΠΣΟ βρίσκεται στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού για τη λήξη της ισραηλινής κατοχής και την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967. Η επιτυχία της διεθνούς καμπάνιας της ΠΣΟ για την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους είναι μια σημαντική πρωτοβουλία που απέδειξε για άλλη μια φορά την αυξανόμενη αλληλεγγύη και φιλία των μελών και φίλων μας στον αγώνα των Παλαιστινίων».