Επίσημη κυβερνητική κατεύθυνση αποτελεί η κατασυκοφάντηση των δημοσίων υπαλλήλων και ο στιγματισμός τους σαν υπαίτιων για την κρίση, όπως επιβεβαιώνει η κάλυψη που έδωσε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στις προχτεσινές δηλώσεις του υπουργού Υγείας.

Μιλώντας στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής και αργότερα στο «Μέγκα», ο Α. Λοβέρδος ισχυρίστηκε με θράσος: «Το ένα εκατομμύριο υπάλληλοι που ταλαιπωρούν τα 10 εκατομμύρια - με τη βεβαιότητα ότι ο δημόσιος τομέας είναι ισόβιος - μας έφθασαν εδώ που μας έφθασαν. Τα 10 εκατομμύρια πληρώνουν το ένα εκατομμύριο, αυτό πρέπει να έχει εχθρούς». Ο ίδιος προανήγγειλε αλλαγές στο Σύνταγμα σε ό,τι αφορά στη μονιμότητα στο Δημόσιο, λέγοντας πως «το ισχύον Σύνταγμα αποτελεί την πρώτη γραμμή Μαζινό για τη γραφειοκρατία».

Οι παραπάνω δηλώσεις, στις οποίες επέμεινε και χτες ο Α. Λοβέρδος, στόχο έχουν να καλλιεργήσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό και τη διαίρεση ανάμεσα στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, να συγκαλύψουν τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, οι συνέπειες της οποίας πλήττουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από ειδικότητα και τομέα δουλειάς.

Παράλληλος στόχος είναι να μπουν εμπόδια στη συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου πάλης, με το οποίο όλοι οι εργαζόμενοι, μαζί και οι αυτοαπασχολούμενοι, πρέπει να απαντήσουν στην κυρίαρχη στρατηγική, αφού οι τελευταίες εξαγγελίες του Ε. Βενιζέλου και συνολικά η πολιτική της κυβέρνηση και των συμμάχων της δε χτυπάνε μόνο τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, αλλά συνολικά το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα.

Με δεδομένο το γεγονός ότι ο Α. Λοβέρδος έχει κερδίσει εύσημα σε ό,τι αφορά στο ρόλο του «λαγού» στα πλέον αντιδραστικά μέτρα υπέρ της πλουτοκρατίας, χτες, η κυβέρνηση κάλυψε πλήρως τις δηλώσεις του. «Ο δημόσιος τομέας είναι μεγάλος, είναι αντιπαραγωγικός και δεν συμβάλλει πάντοτε στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας», είπε χτες ο Η. Μόσιαλος, για να προσθέσει: «Ο πυρήνας των δηλώσεων του κ. Λοβέρδου για την παραγωγικότητα του δημοσίου τομέα είναι και κυβερνητική παραδοχή, ο δημόσιος τομέας είναι αντιπαραγωγικός».

Ανάλογες παρεμβάσεις, με τις οποίες αποκήρυσσαν μεν το «ύφος Λοβέρδου», όχι όμως και την ουσία των δηλώσεών του, έκαναν σε ραδιοφωνικές τους συνεντεύξεις ο υφυπουργός Εσωτερικών, Π. Κουκουλόπουλος, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μ. Παπαϊωάννου, και ο υφυπουργός Δικαιοσύνης, Γ. Πεταλωτής. Ελάχιστα διαφοροποιημένος εμφανίστηκε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Χρ. Πρωτόπαππας, ο οποίος είπε ότι «για να προχωρήσουμε σε ριζικές αλλαγές στο Δημόσιο πρέπει να έχουμε συμμάχους τους υπαλλήλους που δουλεύουν. Οι δηλώσεις αυτές δεν διευκολύνουν, αλλά αποδυναμώνουν τις αλλαγές».

Ανεξάρτητα από τα επιμέρους, κοινή συνισταμένη όλων είναι ότι «ο δημόσιος τομέας νοσεί, γι' αυτό είναι επιβεβλημένες οι αναδιαρθρώσεις που προωθεί η κυβέρνηση». Κρύβουν όλοι τους, μαζί και η ΝΔ που προσπάθησε χτες να σηκώσει κουρνιαχτό με τη δήλωση Λοβέρδου, ότι το «δημόσιο» στο οποίο αναφέρονται είναι δημιούργημα της δικής τους πολιτικής, υπηρέτησε συγκεκριμένες ανάγκες του αστικού συστήματος, στην προσπάθειά του να σταθεροποιηθεί μεταπολιτευτικά και να θωρακιστεί υπέρ των μονοπωλίων.

Την ίδια σκοπιμότητα υπηρετούν και τώρα τα κυβερνητικά μέτρα, με στόχο τη δημιουργία ενός πιο «ευέλικτου» κράτους, που θα στέκεται πιο αποτελεσματικά στο πλευρό των μονοπωλίων, απογυμνωμένο από εργασιακά δικαιώματα.

Ενδεικτική, εξάλλου, του τρόπου με τον οποίο η κυβέρνηση ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει το νέο κύμα των αντιδράσεων στην πολιτική της, είναι μια ακόμα δήλωση που έκανε ο Α. Λοβέρδος προχτές στη Βουλή. Είπε μεταξύ άλλων: «Σας θυμίζω τον τραγικό θάνατο των τριών προσώπων στη "Μαρφίν". Σας θυμίζω ότι με το που πέθαναν αυτοί οι άνθρωποι, σαν να μην ήταν άνθρωποι, επειδή δεν ανήκαν στην Αριστερά, το θέμα ξεπετάχτηκε σε δέκα λεπτά ή άντε σε ένα βραδινό δελτίο ή στις κηδείες τους. Διότι στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, η αξία της ζωής είναι μόνο εάν είσαι αριστερός. Εάν δεν είσαι αριστερός σε πεθαίνουν σε δύο μέρες. Ο,τι γινόταν μετά τον εμφύλιο, αντεστράφη μετά τη μεταπολίτευση».

Είναι φανερή η προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει φοβικά και αντιδραστικά αντανακλαστικά ενόψει λαϊκών κινητοποιήσεων, κρύβοντας ότι αυτοί που έδρασαν τη μέρα της δολοφονίας, ξεπήδησαν από τους δικούς τους μηχανισμούς και τα δικά τους συμφέροντα υπηρετούν. Η υπόμνηση του γεγονότος δείχνει ότι η κυβέρνηση δε θα διστάσει να επαναλάβει ή να αγκαλιάσει ίδιες και χειρότερες προβοκάτσιες για να χτυπήσει το κίνημα.