Στο Αζερμπαϊτζάν βρέθηκε ο επικεφαλής της ΔΕΠΑ, Χ. Σαχίνης, για επαφές με την κυβέρνηση και τις εταιρείες του φυσικού αερίου, υποστηρίζοντας ότι ο αγωγός Τουρκίας - Ελλάδας - Ιταλίας είναι ο καλύτερος για να περάσει στην Ευρώπη το αζέρικο αέριο και ότι μπορεί να είναι έτοιμος το 2014. Βγήκε και ένας ξένος οίκος - «καλός» αυτή τη φορά, όχι από τους «κακούς» - που πριμοδοτεί το συγκεκριμένο αγωγό, έναντι των ανταγωνιστικών σχεδίων. Το ερώτημα όμως, για τον εργαζόμενο, είναι ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την υπόθεση των αγωγών. Τι θα συμβεί εάν δεν γίνει η Ελλάδα «ενεργειακός κόμβος», τι θα πάθουν οι λαοί της Ευρώπης και της Ελλάδας, εάν προκριθεί το ένα ή το άλλο σχέδιο για τους αγωγούς; Και η απάντηση είναι πολύ απλή. Σε κάθε περίπτωση, οι εργάτες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θα πληρώνουν όλο και ακριβότερα το φυσικό αέριο, είτε λόγω φόρων, είτε για να βγουν τα λεφτά των αγωγών, είτε για να κερδίζουν περισσότερα οι «αφέντες» των κοιτασμάτων, αλλά τελικά για όλους αυτούς τους λόγους. Οσο για τις δημόσιες προσόδους από τα τέλη διέλευσης, ξέρουμε πολύ καλά πού πάνε. Σε νέες επενδύσεις, αγωγούς και δίκτυα που εξυπηρετούν την κερδοφορία του μεγάλου ενεργειακού κεφαλαίου. Ούτε μια δεκάρα δεν πρόκειται να αφήσουν όλοι αυτοί στο λαό, αντίθετα, θα του πάρουν και την τελευταία του για να κάνουν τη δουλειά τους. Ασε που οξύνονται οι ενδομονοπωλιακοί ανταγωνισμοί, και τέτοιες οξύνσεις βάφουν τους ενεργειακούς δρόμους με αίμα λαών...