Στο αυτοβιογραφικό 8 1/2, ο Φελίνι «χώνεται» κατευθείαν στον κόσμο της αυτο-ανακλαστικής φαντασίας. Ο Γκουίντο (Μαρτσέλο Μαστροιάνι), σκηνοθέτης κινηματογράφου, έχει αναλάβει να σκηνοθετήσει μια, ευρείας κλίμακας, παραγωγή. Κατά τη διάρκεια όμως της διαδικασίας προετοιμασίας των γυρισμάτων, αισθάνεται ότι εξαντλούνται όλα τα αποθέματα δημιουργικής ενέργειας που διαθέτει. Το μπλοκάρισμα αυτό βυθίζει, τόσο τον ίδιο όσο και τον θεατή σε έναν υποσυνείδητο ονειρισμό, γεμάτο εφιάλτες, φαντασιώσεις και φλας μπακ που διαπερνούν τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις του για το παρόν, μέσα από μια «μπερδεμένη» αφηγηματική λογική. Οταν τέλος ο Γκουίντο καταφέρνει να βγει από αυτήν την κατάσταση, μόνο τότε είναι σε θέση να αποδεχθεί το γεγονός ότι η ταινία που σχεδίαζε δε γίνεται να πραγματωθεί. Στην τελευταία σεκάνς του φιλμ, όλοι οι σημαντικοί χαρακτήρες που αναδύονται από τη ζωή, αλλά και τη ματαιωμένη ταινία του σκηνοθέτη - πολλοί από τους οποίους ταυτίζονται - δίνουν τα χέρια και χορεύουν πάνω στο χείλος ενός κύκλου του τσίρκου την ώρα που ο Γκουίντο - με τη μορφή μικρού αγοριού - στέκεται στο μέσον και τους σκηνοθετεί με σιγουριά κρατώντας στο χέρι ένα μεγάφωνο. Αυτή η σουρεαλιστική παραβολή πάνω στην αγωνία της καλλιτεχνικής δημιουργίας και την επώδυνη διαδικασία της κύησης του έργου τέχνης, βραβεύτηκε με πλήθος διεθνών βραβείων...