Την περασμένη Πέμπτη ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε: «Ατυχήσαμε να έχουμε πολιτικές ηγεσίες που μετέτρεψαν μια διαχειρίσιμη κρίση χρέους σε οικονομική τραγωδία εθνικών διαστάσεων».

Την επόμενη μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του δηλώνει: «Το χρέος που κληροδότησαν δικομματισμός και πολιτική της ΕΕ (...) από την αρχή ήταν μη διαχειρίσιμο».

Την Πέμπτη ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε: «Να μην μπούμε σε μια χρεολογία και χάσουμε τον προσανατολισμό (...) γιατί, ακόμα, επαναλαμβάνω, κι αν μας διέγραφαν όσο θέλουμε εμείς μέρος του χρέους, αλλά συνεχίζαμε ταξικές πολιτικές, το χρέος θα το ξαναδημιουργούσαμε μέσα σε τρία χρόνια, να έχουμε αυτή την ιεράρχηση στο μυαλό μας, γιατί κινδυνεύουμε να μπούμε σ' αυτή τη χρεολογία, να βάλουμε το κάρο μπροστά από το άλογο».

Την Παρασκευή ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει: «Αμεσα να απαιτηθεί η αναδιαπραγμάτευσή του, ο λογιστικός του έλεγχος, η διαγραφή μεγάλου μέρους»...

Δεν μας κάνουν εντύπωση οι αντιφάσεις. Ούτε καν το ότι ο ίδιος ο επικεφαλής του σχήματος στην ίδια συνέντευξη αναιρούσε το επόμενο λεπτό αυτό που είχε πει το προηγούμενο. Για παράδειγμα, τη μια στιγμή ζητούσε από την κυβέρνηση να παίξει το «χαρτί» της απειλής της ΕΕ, ότι αν η Ελλάδα αποχωρήσει από τη Ζώνη του ευρώ τότε θα τη συμπαρασύρει ολόκληρη, και την αμέσως επόμενη δήλωνε «βεβαίως δεν ξέρω αυτό σε πόσο βαθμό μπορεί να είναι ισχυρό χαρτί»...

Ετσι είναι ο οπορτουνισμός και αποστολή του είναι να προκαλεί σύγχυση στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις για να ανακόπτεται η ριζοσπαστικοποίησή τους.