Με κλείσιμο απειλούνται τα 20 προνοιακά ιδρύματα (ΝΠΙΔ) της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, καθώς περικόπηκε δραματικά η κρατική χρηματοδότηση που κάλυπτε περίπου το 50% των λειτουργικών τους δαπανών. Το υπόλοιπο καλυπτόταν από τους γονείς, από χορηγίες και δωρεές.

Ανάμεσα σε αυτά τα ιδρύματα είναι το ορφανοτροφείο «Μέλισσα», το «Ασυλο του Παιδιού», η «Ελπίδα» για παιδιά με αυτισμό, καθώς και άλλα που φιλοξενούν άτομα με κινητικά προβλήματα. Στα 20 ιδρύματα φιλοξενούνται συνολικά περισσότερα από 1.000 παιδιά τα οποία κινδυνεύουν να μείνουν «άστεγα», χωρίς ειδική φροντίδα.

Η περικοπή της χρηματοδότησης ξεκίνησε από το 2010, καθώς η τότε Νομαρχία Θεσσαλονίκης έλαβε 4,1 εκατ. ευρώ αντί 4,5 εκατ. ευρώ, για τα 14 ιδρύματα του νομού. Φέτος η χρηματοδότηση περικόπηκε κατά 60-70%, αφού για το πρώτο τρίμηνο του 2011 η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας έλαβε μόλις 437.000 ευρώ για την κάλυψη των αναγκών των 20 ιδρυμάτων. Συνολικά εκτιμάται ότι η χρηματοδότηση για το 2011 δε θα ξεπεράσει το 1,7 εκατ. ευρώ.

Οι περίπου 250 εργαζόμενοι που απασχολούνται στα ιδρύματα, στην πλειοψηφία τους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, είναι απλήρωτοι εδώ και 6 μήνες.

Προχτές, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας έστειλε επιστολή στον υπουργό Υγείας με την οποία ζητά την άμεση καταβολή της κρατικής επιχορήγησης.

Για τη δεινή κατάσταση στα προνοιακά ιδρύματα της Περιφέρειας, η «Λαϊκή Συσπείρωση» σημειώνει σε ανακοίνωσή της: «Η Πρόνοια στην Κεντρική Μακεδονία με συνειδητή κυβερνητική πολιτική επιλογή, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, οδηγείται εδώ και χρόνια στην υποβάθμιση και στη συρρίκνωση της λειτουργίας της, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τεράστια προβλήματα όχι μόνο για τους εργαζόμενους σε αυτά, αλλά και στις παρεχόμενες προνοιακές υπηρεσίες στα άτομα με αναπηρία.

Αυτή την πολιτική ανέχτηκαν - υλοποίησαν και οι εκλεγμένοι στην Τοπική Διοίκηση των κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Γι' αυτό είναι τουλάχιστον υποκριτική η επιστολή του περιφερειάρχη κ. Ψωμιάδη προς τον υπουργό Υγείας κ. Λοβέρδο.

Τα υπαρκτά προβλήματα στα προνοιακά ιδρύματα - αποτέλεσμα συνειδητών πολιτικών επιλογών - επιχειρούν να τα λύσουν με τις ιδιωτικοποιήσεις ή με τη μορφή του εθελοντισμού και της φιλανθρωπίας, που υποκαθιστά την αναγκαία κρατική μέριμνα η οποία έπρεπε να υπάρχει σε αυτούς τους ευαίσθητους τομείς.

Οι ανάγκες των οικογενειών από τα λαϊκά στρώματα, των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες δεν μπορούν όμως να καλυφθούν με τη φιλανθρωπία. Βέβαια, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, η Πρόνοια μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ατομική, οικογενειακή υπόθεση, ενώ απαιτείται να είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας. Μέσα από ένα ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, που θα παρέχει υπηρεσίες ποιοτικές και σύγχρονες, σύμφωνα με τις δυνατότητες που δίνει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Απαιτείται η πάλη όλων των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, για πολιτική πρόληψης της ασθένειας και της αναπηρίας, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία - Ειδική Αγωγή, με απαγόρευση της επιχειρηματικής δράσης, μαζικές προσλήψεις εργαζομένων στον κοινωνικό τομέα, με μόνιμη και σταθερή δουλειά, για τη δημιουργία δημόσιων κέντρων στήριξης των βαριά αναπήρων και των οικογενειών τους».