Αιτήματα που αντικειμενικά συνδράμουν την προσπάθεια της πλουτοκρατίας να βγει αλώβητη και ενισχυμένη απ' την κρίση, επιδιώκει η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να εγγράψει στην ατζέντα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αξιώνοντας συγχρόνως και απ' το ΚΚΕ να «βάλει νερό στο κρασί του», να αρνηθεί δηλαδή τη στρατηγική του, αναγνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο αποτελεί προϋπόθεση για την ενσωμάτωση του κινήματος.

Ανοίγοντας τα χαρτιά του, ο Αλ. Τσίπρας («Αγγελιοφόρος», «Βήμα fm», «Real News») έκανε λόγο για «ενότητα στα ελάχιστα και όχι στα μέγιστα, όχι στο πώς θα οργανώσεις τον σοσιαλισμό», ζητώντας επί της ουσίας από το λαό να διαλέξει το σχοινί που θα τον κρεμάσουν και από το ΚΚΕ να παραιτηθεί από την πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και να συναινέσει σ' αυτό το έγκλημα.

Ακριβώς επειδή η στρατηγική του ΚΚΕ τους χαλάει τα σχέδια, ο Αλ. Τσίπρας απεφάνθη πως η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος «είναι επιζήμια για το λαό και για τον τόπο». Ισχυρίστηκε πως το ΚΚΕ δεν συζητά «πώς θα οργανώσουμε τις αντιστάσεις του λαού, διότι (...) δεν μπορούμε να περιμένουμε να τις οργανώσει το ΚΚΕ. Δεν μπορεί».

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται την εξουσία των μονοπωλίων γι' αυτό εχθρεύεται την πολιτική συμμαχιών του Κόμματος, που έχει στόχο της ανατροπή της. Κρύβει σκόπιμα τα βήματα που καταγράφει το κίνημα με την καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ, επειδή αντιλαμβάνεται τη δυναμική του και τον ξεπεσμό στις λαϊκές συνειδήσεις τόσο της δικής του θέσης, όσο και του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, τον οποίο στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις.

Ο ίδιος, έχοντας κοινά κριτήρια με τα αστικά κόμματα, προσπάθησε να λοιδορήσει την ανυπακοή και την απειθαρχία, λέγοντας ότι «αυτές οι διαστάσεις έχουν και κινδύνους. Εχουν τους κίνδυνους μιας κατάστασης χάους συνολικά στην ελληνική κοινωνία»! Στο ίδιο πνεύμα, ζήτησε επί της ουσίας από το ταξικό κίνημα να διασώσει τους συμβιβασμένους των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, καλώντας σε κοινή συγκέντρωση την Πρωτομαγιά.

Είπε ακόμα ότι «έχουμε μεγάλες βαθιές ιδεολογικές διαφορές, αλλά να βρούμε τα πέντε πράγματα που μας ενώνουν» και πρότεινε συμφωνία στα εξής αιτήματα: «Να απεγκλωβιστούμε από το Μνημόνιο, να αλλάξεις το μείγμα πολιτικής, ώστε να έχεις ανάπτυξη (...) αν δεν πάμε από το 6% της ύφεσης στην ανάπτυξη 1% και 2%, τι θα συμβεί (...) έχουμε εμπειρία ιστορική από άλλες μεγάλες κρίσεις. Πώς αντιμετωπίστηκε η κρίση του '29; Με New Deal».

Και παρακάτω: «Διεκδικούμε ευρωπαϊκή λύση στο ευρωπαϊκό πρόβλημα των δημοσίων χρεών με άμεση επαναδιαπραγμάτευση των δημοσίων χρεών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης διαγραφής μέρους αυτού, απευθείας δανεισμό των κρατών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, επισημαίνουμε την ανάγκη για ένα ενισχυμένο Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει το ευρώ».

Καμία απ' αυτές τις προτάσεις δεν συνιστά απάντηση στην κρίση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, αλλά συνιστούν διέξοδο προς όφελος της πλουτοκρατίας. Απ' το «new deal» επωφελήθηκε το κεφάλαιο, που ισχυροποίησε την εξουσία του και μπήκε σε νέο κύκλο υπερκερδοφορίας, βάζοντας τις βάσεις για την επόμενη κρίση. Σήμερα, το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό δεν διαθέτουν τα μέσα που διέθεταν κάποτε για να ξεπερνούν τις κρίσεις του.

Ακόμα, τα χρέη αξιοποιήθηκαν ως πρόσχημα για το σφαγιασμό των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, που δεν πρόκειται να αποκατασταθούν ακόμα κι αν το χρέος διαγραφόταν αύριο το πρωί από μια αστική κυβέρνηση και με αλώβητη την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Τέλος, είτε με φτηνό είτε με ακριβό δανεισμό, τα χρήματα θα καταλήξουν στα χέρια της πλουτοκρατίας, τροφοδοτώντας νέα χρέη.

Τα παραπάνω αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής του «νέου συνασπισμού εξουσίας» που προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Μια πρόταση για «κεντροαριστερή» διαχείριση του καπιταλισμού, που σκορπά αυταπάτες στο λαό και οδηγούν τον πρόεδρο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε φαιδρές εκτιμήσεις όπως η παρακάτω: «Αν ο Καραμανλής δεν έφευγε και αναλάμβανε αυτός να μας βάλει στο ΔΝΤ, ο Παπανδρέου θα ήταν αναγκασμένος - και μάλιστα σύντομα - να ανατρέψει αυτήν τη πορεία». Επειδή όμως κάτι τέτοιο δε συνέβη, «ο Γιώργος Παπανδρέου και οι στενοί του συνεργάτες» έγιναν «μαθητευόμενοι μάγοι του νεοφιλελευθερισμού»!