Ενα από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου δραματολογίου, οι «Ευτυχισμένες Μέρες» του Σάμουελ Μπέκετ, παρουσιάζεται στην κεντρική σκηνή του «Απλού Θεάτρου», σε μετάφραση Διονύση Καψάλη, σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα, σκηνικά - κοστούμια Γιώργου Πάτσα, μουσική Ελένης Καραΐνδρου και φωτισμούς Ανδρέα Σινάνου. Στο ρόλο της Γουίνι η Ράνια Οικονομίδου. Γουίλι ο Κώστας Γαλανάκης.

Η ηρωίδα του Μπέκετ είναι το δραματικό πρόσωπο που κατορθώνει να δαμάσει τη μελαγχολία, να διασκεδάσει τη φθορά, χάρη σε μια σοφή και λυτρωτική αισιοδοξία. Είναι μια φιγούρα μέσα από την οποία ο Μπέκετ αναζητά το νόημα της ύπαρξης, ψηλαφώντας τις τεταμένες σχέσεις που δένουν τα πρόσωπα μεταξύ τους και το καθένα με το σύμπαν, με το παρελθόν και το παρόν.

Μέσα από το κωμικοτραγικό μπεκετικό σύμπαν των «Ευτυχισμένων Ημερών» αναδύονται δύο χαρακτήρες: Η Γουίνι, μια μεσήλικη γυναίκα και ο Γουίλι, ο άνδρας της. Στην πρώτη πράξη, η Γουίνι, θαμμένη μέχρι τη μέση σε ένα λοφάκι, μπορεί να μεταχειριστεί ακόμη τα χέρια της και κάποια αντικείμενά της - μια οδοντόβουρτσα, ένα μικρό καθρεφτάκι - περίστροφο, ένα μαντήλι και τα γυαλιά της. Στη δεύτερη πράξη είναι θαμμένη μέχρι το λαιμό και μπορεί να κινεί μόνο τα μάτια της. Ο Γουίλι κινείται με τα τέσσερα γύρω από το λοφάκι και εμφανίζεται πού και πού, απαντώντας σπάνια στο μακρύ μονόλογο της Γουίνι. Η παρουσία του είναι πηγή παρηγοριάς και αισιοδοξίας για την Γουίνι.