Βασίλης Γρατσίας

Πού βρισκόμαστε, ποιοι είμαστε και πού μας πηγαίνουν;

Τι να πει κανείς όταν και οι λέξεις ακόμα έχουν χάσει το νόημα τους.

Μπορούμε να τους αφήσουμε να μας ξοδέψουν έτσι τη ζωή; Στη μούγκα;

Σκέψεις που καθημερινά στροβιλίζονται στο μυαλό μου, ύστερα

από τη λαίλαπα που καταστρέφει των ανθρώπων τις ζωές.

Χωρίς Παιδεία, χωρίς Υγεία , χωρίς δουλειά, βορά στα πολυεθνικά σαγόνια από τα δυο κόμματα του κεφαλαίου, με τον μεταπράτη πρωθυπουργό μας να διαφημίζει τα φτηνά εργατικά χέρια που εξασφάλισε ως τροφή για τα θηρία...Τι να πρωτοπεί κανείς για την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, ή για τις «καλλικρατικές» υποψηφιότητες «μάσκες» με την ελπίδα να ξεγελάσουν ακόμα μερικούς.

Και μη νομίζετε ότι όλα τελειώνουν εδώ. Από ανθρώπους που έχουν το θράσος να μειώνουν τις συντάξεις των 500 ευρώ από τους γέροντες, να περιμένετε τα χειρότερα.

Δε φοβούνται, ούτε το λευκό γιατί πάλι στην τσέπη τους πάει γι' αυτό άλλωστε το προωθούν για εκτόνωση. Μόνο την ταξική ψήφο τρέμουν. Τη δική σου ψήφο.

Ως καλλιτέχνης με κοινωνική συνείδηση που έχει γνώση της αποστολής του, δεν μπορώ να μείνω αδιάφορος στην επερχόμενη θύελλα. Γι' αυτό σεβόμενος τον εαυτό μου παίρνω θέση στο πλευρό της εργατικής τάξης και καλώ τους εργαζόμενους κάθε κλάδου να ενισχύσουν τη ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, τη μόνη δύναμη που μπορεί να ματαιώσει τα σχέδια αυτών που λένε «όλοι μαζί τα φάγαμε» και των αφεντικών τους.

Είμαι βέβαιος ότι έχουν χάσει τον ύπνο τους και θα τον χάσουν ακόμα περισσότερο όταν ο κυρ Μέντιος του Κώστα Βάρναλη ξυπνήσει για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. «Αντε θύμα, άντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο. Αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».