Τον Ιούλιο του 2010 οι άνεργοι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), έφτασαν τους 607.035 και το ποσοστό ανεργίας εκτινάχθηκε στο 12% από το 9,6% τον αντίστοιχο μήνα του 2009. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα του τον ίδιο μήνα ήταν 659.384. Τον Αύγουστο του 2010, οι άνεργοι στον ΟΑΕΔ έφτασαν τους 648.032 και το Σεπτέμβρη τους 665.059. Σημειώνεται ότι αυτούς τους τρεις μήνες η τουριστική σεζόν βρίσκεται στο φουλ και λειτουργούν σχεδόν όλες οι εποχικές τουριστικές και ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Με δεδομένο ότι χιλιάδες άνεργοι απογοητευμένοι δεν πάνε να γραφτούν στα μητρώα του ΟΑΕΔ και παράλληλα τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που είναι υπαγορευμένα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, με διάφορες στατιστικές «αλχημείες» κρύβουν χιλιάδες άνεργους, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι αριθμοί αυτοί δεν αποτυπώνουν το μέγεθος της τραγικής πραγματικότητας.

Ο εφιάλτης της ανεργίας χτυπάει τα λαϊκά νοικοκυριά, ενώ στο πλαίσιο της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας», αλλά και της καπιταλιστικής κρίσης, ο εφιάλτης αυτός θα γιγαντώνεται. Το ομολογούν, άλλωστε, οι ίδιες οι εξελίξεις, ότι χιλιάδες εργαζόμενοι θα βρεθούν το επόμενο διάστημα χωρίς δουλειά. Μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν ή μια μετά την άλλη και τα «λουκέτα» θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο είτε γιατί πολλές επιχειρήσεις θα χρεοκοπούν λόγω των διαδικασιών συγκέντρωσης και μονοπώλησης των κλάδων, είτε γιατί θέλουν να ασχοληθούν με πιο «κερδοφόρα» αντικείμενα, είτε γιατί επιχειρήσεις θα αλλάζουν «πατρίδες». Αυτές τις εξελίξεις η κυβέρνηση δεν μπορεί να τις φρενάρει, δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει, ακριβώς γιατί αποτελεί μέρος αυτής της πορείας. Γι' αυτό, άλλωστε, δε θέλει και δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας. Γιατί μέλημά της είναι η υπεράσπιση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Ολα, άλλωστε, τα μέτρα που εφαρμόζει αυτόν τον στόχο έχουν: Να στηρίξουν με κάθε τρόπο την πλουτοκρατία και τα κέρδη της.

Η κυβέρνηση μπροστά στη ραγδαία αύξηση της ανεργίας, πατώντας πάνω στην αγωνία επιβίωσης του άνεργου, ξεδιπλώνει ένα σχέδιο το οποίο στην πραγματικότητα αποτελεί πλέγμα προστασίας για την εργοδοσία και τα κέρδη της, με παράλληλο εκβιασμό χιλιάδων εργατών στους οποίους προσφέρουν λίγους μήνες παράταση στη δουλειά, ώστε να αποσπάσουν τη συναίνεσή τους στην πολιτική που γεννά την ανεργία.

Μόλις πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε η γενναία χρηματοδότηση (μέσω του ΟΑΕΔ) της μεγαλοεργοδοσίας ύψους 1 δισεκατομμυρίου ευρώ και η οποία αφορά σε προγράμματα επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών και μάλιστα για τη «διατήρηση» και μόνο των θέσεων εργασίας για λίγους μήνες βέβαια, γιατί μόλις τελειώσουν οι επιδοτήσεις θα ανοίξει η πόρτα της ανεργίας για επιδοτούμενους και μη.

Την ίδια στιγμή, δεν υπάρχουν στοιχειώδη μέτρα προστασίας για τους χιλιάδες άνεργους, οι οποίοι καλούνται να βγάλουν μόνοι τους «το φίδι από την τρύπα», ενώ και όσοι έχουν το «προνόμιο» να επιδοτούνται από τον ΟΑΕΔ καλούνται να ζήσουν με τα 454 ευρώ επίδομα ανεργίας. Αλλωστε, μόλις πριν από λίγες μέρες, ο πρωθυπουργός, απαντώντας σε Επίκαιρη Ερώτηση της Αλέκας Παπαρήγα, Γενικής Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, για την αναγκαιότητα της λήψης άμεσων μέτρων στην κατεύθυνση της προστασίας και της ανακούφισης των ανέργων, επαναβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση νοιάζεται και αναζητά μόνο νέα μέτρα ενίσχυσης της μεγαλοεργοδοσίας. Στους ανέργους αρκέστηκε να «μοιράσει» κούφια λόγια συμπάθειας. Αναμάσησε, βεβαίως, αρκετές φορές τα περί αναγκαιότητας για «σοβαρές τομές στο μοντέλο ανάπτυξης στη χώρα», περί «αλλαγής του αναπτυξιακού μοντέλου», κ.λπ.

Η κυβέρνηση μιλά για «ανάπτυξη» με στόχο τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και των ανέργων. Επιδιώκει να αποσπάσει τον εφησυχασμό και την αναμονή τους, την ίδια στιγμή που με συνεχή μέτρα σαρώνει ό,τι έχει απομείνει από δικαιώματα και κατακτήσεις. Η «ανάπτυξη» που επικαλείται η κυβέρνηση αρχίζει και τελειώνει στην αποστολή της να στηρίξει την κερδοφορία των επιχειρήσεων και μόνον αυτή. Τα ίδια τα μέτρα που παίρνει άλλωστε αυτό ακριβώς αποδεικνύουν. Ακριβώς γι' αυτό οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι πρέπει να έχουν καθαρό ότι το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας δε θα λυθεί. Η λύση του προβλήματος της ανεργίας, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας βρίσκεται στην ανάπτυξη και το σχεδιασμό της οικονομίας προς όφελος και με βάση τις ανάγκες του λαού.

Τα παραδείγματα πολλά:

• Η εργατική τάξη, συνολικά ο λαός της χώρας υποφέρει και από την έλλειψη δημόσιων νοσοκομείων, αλλά και αυτά που υπάρχουν «αιμορραγούν» εξαιτίας των ελλείψεων σε γιατρούς, σε νοσηλευτικό προσωπικό, σε αναγκαία και σύγχρονα εργαστήρια και ιατρικά μηχανήματα, εξαιτίας των πετσοκομμένων και ολοένα μικρότερων δαπανών του κράτους στον κρίσιμο τομέα της υγείας του λαού.
• Η εργατική - λαϊκή οικογένεια υποφέρει από την έλλειψη σχολείων σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, από την έλλειψη σε εκπαιδευτικό προσωπικό, όταν την ίδια στιγμή χιλιάδες εκπαιδευτικοί ψάχνουν για το μεροκάματο.
• Η χώρα υποφέρει από μέτρα αντισεισμικής και αντιπλημμυρικής προστασίας, έργα στα οποία θα μπορούσαν να απασχοληθούν χιλιάδες οικοδόμοι.
• Η βιομηχανία συρρικνώνεται χρόνο με το χρόνο, γιατί η ανάπτυξη και λειτουργία της καθορίζεται από τις αποφάσεις και τα συμφέροντα μιας χούφτας μεγαλοεργοδοτών, όχι με βάση τις λαϊκές ανάγκες.

Η εξάλειψη της ανεργίας και η εξασφάλιση σταθερής και μόνιμης δουλειάς με μείωση του ημερήσιου χρόνου εργασίας, με πλήρη δικαιώματα θα εξασφαλισθεί μόνον όταν η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της πάρουν στα χέρια τους την ευθύνη και τα μέσα να καθορίζουν τι και πώς θα αναπτυχθεί. Οταν, δηλαδή, πάρουν την εξουσία στα χέρια τους. Τότε και μόνο τότε θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού στη σωστή διατροφή, στην ένδυση, στις ασφαλείς και απρόσκοπτες μεταφορές σε θάλασσα και στεριά, στην Παιδεία και την Υγεία, στην Τέχνη και τον Πολιτισμό, στη φτηνή και ποιοτική λαϊκή κατοικία. Τότε και μόνο τότε το πρόβλημα της ανεργίας θα βρει λύση. Γιατί τότε, ο άνθρωπος που θα δουλεύει σταθερά και με πλήρη δικαιώματα θα είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη της κοινωνίας, δε θα είναι «κόστος», ούτε εμπόδιο.

Στις σημερινές συνθήκες τα μέτρα που προβάλλει το ΚΚΕ για την άμεση προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους πρέπει να αποτελέσουν την προμετωπίδα του κοινού και ενιαίου αγώνα των εργατών και εργαζομένων ως ελάχιστη ασπίδα προστασίας στις σημερινές δύσκολες συνθήκες. Ο αγώνας πρέπει να στοχεύει σήμερα σε:

-- Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους για όσο διαρκεί η ανεργία και να υπολογίζεται ο χρόνος αυτός ως συντάξιμος. Με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, ο κατώτερος μισθός πρέπει να είναι 1.400 ευρώ και επομένως το επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ.

-- Δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανέργους και τις οικογένειές τους, με κάλυψη της δαπάνης από τον κρατικό προϋπολογισμό.

-- Δωρεάν βρεφονηπιακοί και παιδικοί σταθμοί για τα παιδιά των ανέργων. Κατάργηση των τροφείων και χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

-- Αναστολή πληρωμών των δανείων και απαγόρευση κατάσχεσης και πλειστηριασμού της κύριας και δευτερεύουσας κατοικίας μέχρι 150 τ.μ. για την τετραμελή οικογένεια, την περίοδο της ανεργίας και επιδότηση του ενοικίου.

-- Μείωση των τιμολογίων στο ηλεκτρικό ρεύμα, στο νερό και το σταθερό τηλέφωνο κατά 50% και απαγόρευση διακοπής της σύνδεσής τους την περίοδο της ανεργίας.

Ο αγώνας για τα άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους μπορεί να δώσει ώθηση στην πάλη για ριζικές αλλαγές σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, αλλαγές στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της οικονομίας προς όφελος του λαού.