«Σημείο των καιρών» είναι η προσφορά μιας εταιρείας εμπορίας πετρελαιοειδών, που για την περιοχή της Αττικής προσφέρει 6 άτοκες δόσεις για την αγορά πετρελαίου θέρμανσης, εφόσον η πληρωμή γίνει μέσω πιστωτικής κάρτας.

Αλλά και ...126 δόσεις να κάνει, ο κόσμος πάλι θα δυσκολευτεί, αφού οι επιβαρύνσεις είναι σωρευτικές, δεν έχουν να πληρώσουν μόνο το πετρέλαιο.

Η εταιρεία τη δουλειά της κάνει, γνωρίζοντας καλά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες θέρμανσης με τις υψηλότατες τιμές του πετρελαίου, σε συνδυασμό με τη γενικότερη πολιτική που χτυπά αλύπητα το βιοτικό επίπεδο της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.

Η κυβέρνηση κάνει τη δουλειά της πολύ καλά. Εφόσον η δουλειά της είναι να διασφαλίζει τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών σε βάρος βεβαίως των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Γι' αυτό και η κυβέρνηση κάνει ότι δεν «ακούει» και ότι δε «βλέπει» την αγωνία του κόσμου. Αλλά κι όταν δείχνει να αντιλαμβάνεται, τάχα, το πρόβλημα, το προσπερνάει με ευκολία, μιλώντας για αναγκαίες θυσίες για το καλό του τόπου.

Αλλά, αργά ή γρήγορα, κάθε ψευδεπίγραφο επιχείρημά της θα καταρρεύσει και θα παρασυρθεί από το ποτάμι της λαϊκής οργής. Και η ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις επερχόμενες εκλογές είναι μια καλή αρχή.

Η 3η Συνδιάσκεψη πραγματοποιήθηκε στη Ρουμανία, τον Οκτώβρη του 1950. Μετά την ήττα του ΔΣΕ (Αύγουστος 1949) το ΚΚΕ υποχώρησε στις σοσιαλιστικές χώρες, όπου συγκεντρώθηκε ο κύριος όγκος των κομματικών δυνάμεων που συγκρούστηκαν με την εγχώρια αστική τάξη και τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό. Εντός της Ελλάδας, κομματικά μέλη παρέμεναν στις ανταρτοομάδες, στις φυλακές και τις εξορίες, ενώ λιγοστά ήταν τα μέλη στις μισοδιαλυμένες παράνομες κομματικές οργανώσεις, χωρίς ενιαία καθοδήγηση, ενώ επιχειρήθηκε μια πρώτη προσπάθεια αποκατάστασής της με την παράνομη αποστολή στην Ελλάδα του Ν. Μπελογιάννη (Ιούνης 1950).

Η 3η Συνδιάσκεψη αποτελεί το σημαντικότερο Σώμα του Κόμματος μετά το 7ο Συνέδριό του (1945). Η σημασία της έγκειται στο γεγονός ότι είναι το Κομματικό Σώμα που επιχειρεί την πολιτική προσαρμογή του Κόμματος στη νέα φάση του συσχετισμού δυνάμεων, μετά την οργανωμένη υποχώρηση του ΔΣΕ (τέλος Αυγούστου 1949) και την έξοδο των δυνάμεών του από την Ελλάδα. Είναι η φάση ανασύνταξης των κομματικών δυνάμεων στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, φροντίδας χιλιάδων αναπήρων και παιδιών, ανασύνταξης των παράνομων δυνάμεών του στην Ελλάδα, προσδιορισμού των καθηκόντων του στις νέες συνθήκες συσχετισμού δυνάμεων, ενσωματώνοντας συμπεράσματα από την ηρωική δράση, αλλά και από τις αδυναμίες και τα λάθη του.

Ετσι, στην 3η Συνδιάσκεψη επιχειρήθηκε μια συνολική εκτίμηση της δράσης του στη δεκαετία του 1940, κατά την οποία το Κόμμα ηγήθηκε δύο ένοπλων αγώνων, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (1941-1944) και του ΔΣΕ (1946-1949). Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις: «Σύγχρονη Εποχή».

Την Τρίτη είναι το μεγάλο ραντεβού, καθώς ο υπουργός Οικονομικών, Τζορτζ Οσμπορν, θα ανακοινώσει το λεπτομερές και συγκεκριμένο πρόγραμμα της κατανομής των περικοπών. Είναι περιττό, καθώς τα πάντα έχουν γίνει ήδη γνωστά.

Οι περικοπές στο δημόσιο τομέα θα κυμαίνονται μεταξύ 25 και 40%, προκειμένου να «καλυφθεί το τεράστιο έλλειμμα» στον προϋπολογισμό. Μεγάλο «θύμα» οι κοινωνικές δαπάνες. Περικόπτονται ακόμη και επιδόματα αναπήρων, ενώ η κυβέρνηση σκοπεύει να καταργήσει το γενικό επίδομα παιδιών από το 2013 και να το αντικαταστήσει με ένα «σύστημα αμοιβής» που θα συνδέεται με τα κέρδη - μέτρο που ήδη έχει προκαλέσει την κατακραυγή από πλείστες κοινωνικές ομάδες. Παράλληλα, σχεδιάζεται και η απελευθέρωση των διδάκτρων για τα αγγλικά πανεπιστήμια, με στόχο να γίνουν «ανταγωνιστικά». Ανακοινώθηκε, επίσης, ότι 901 οργανισμοί του Δημοσίου περικόπτονται κατά το 1/3 και μειώνονται πλέον σε 640, ενώ οι εναπομείναντες είτε θα συγχωνευθούν είτε θα αναδιοργανωθούν. Ακόμη και το Κέντρο Κινηματογράφου της Βρετανίας δε γλίτωσε το «μαχαίρι». Ταυτόχρονα, στο στόχαστρο μπαίνουν και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης που οδεύουν στα 70 χρόνια, σε μια χώρα όπου σημαντικό μέρος των συνταξιούχων αναγκάζεται να δουλεύει για να μπορέσει να επιβιώσει. «Ομορφος κόσμος», καπιταλιστικά φτιαγμένος...

Οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και διάφοροι δημοσιολόγοι μιλούν για τη «διασπασμένη αριστερά», επειδή το ΚΚΕ δε συνεργάζεται μ' αυτές τις δυνάμεις.Το ΚΚΕ, όμως, δεν είναι αριστερό δηλαδή σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, είναι Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτοί ούτε τα στελέχη τους δεν μπορούν να ενώσουν, όπως ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Η διάσπασή τους είναι μια απόδειξη για το πώς εννοούν τη δημοκρατία: Ως μέσο επιβολής της άποψης κάθε καπετανάτου, και όταν αυτή δεν γίνεται αποδεκτή, διασπώνται, αν και ιδεολογικά κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Επί 40 χρόνια, ψάχνουν για το «νέο» ! Η διάσπασή τους είναι αποτέλεσμα της κρίσης της πολιτικής διαχείρισης του συστήματος, της σοσιαλδημοκρατίας με τους ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς σε «αριστερή» και «δεξιά». Διαπιστωμένο είναι στην Ευρώπη και διεθνώς ότι η «ενότητα της αριστεράς» είναι η παραλλαγή του «αντινεοφιλελεύθερου μετώπου», η υποταγή του εργατικού κινήματος στη σοσιαλδημοκρατία.

ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιολόγοι του σιναφιού τους προπαγανδίζουν, ως «εκσυγχρονιστές», ότι το ΚΚΕ είναι ξεπερασμένο. Το λένε αυτοί που θεωρούν ως οπισθοδρομικό το ΚΚΕ επειδή αγωνίζεται για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που αρνούνται στο λαό ότι υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να ζει καλά και να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει.

Το λένε αυτοί που έχουν στις γραμμές τους από τον Τσουκάτο και την Δαμανάκη ως τον Κωνσταντόπουλο και τον Κουβέλη. Αυτοί που είχαν τον Πανούση, τον Βούγια και τους διαφήμιζαν ως πρότυπο του εκσυγχρονιστικού ανοίγματος. Είναι αυτοί που έχουν πρότυπο την χρεοκοπημένη «κεντροαριστερά».

Αυτοί, που λένε ότι τα ασφαλιστικά ταμεία είναι άδεια γιατί πέρα από τα άλλα ζούμε περισσότερο χρόνο και ότι πρέπει να δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα με το ένα πόδι στον τάφο, αυτοί που καταργούν την 5ετή διαφορά συνταξιοδότησης της γυναίκας που σηκώνει διπλά και τριπλά φορτία στο όνομα της ισότητας. Είναι ξεπερασμένο το αίτημα του ΚΚΕ για ενιαίο καθολικό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας για όλους;

Αυτοί που υψώνουν ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση στα παιδιά της λαϊκής οικογένειας και θεωρούν ξεπερασμένο το αίτημα του ΚΚΕ για δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς εμπόρους. Αυτοί που θεωρούν ξεπερασμένο και αρνούνται τη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, την κατοχύρωση του 35ωρου, του 5ήμερου και τη διασφάλιση της κυριακάτικης αργίας.

'Η, μήπως, είναι οπισθοδρομικό το αίτημα τα μέσα παραγωγής να είναι λαϊκή ιδιοκτησία, αφού οι εργαζόμενοι τα δημιουργούν με την εργασία τους;

Γιατί πριν από 100 χρόνια το 8ωρο ήταν πρόοδος και τώρα έγινε οπισθοδρόμηση, όταν μάλιστα ο πλούτος που παράγεται σήμερα είναι πολύ περισσότερος; Γιατί θεωρούνται οπισθοδρόμηση οι συλλογικές συμβάσεις, τα επιδόματα στα βαριά και ανθυγιεινά και άλλα;